La Casa de Papel seizoen 5 recensie - De eerste helft van het einde

La Casa de Papel is terug op Netflix met het afsluitende seizoen. The Money Heist gaat door in de Koninklijke Munt van Spanje, waar de serie ons eerder in spanning achterliet. Wat het La Casa de Papel seizoen 5 brengt lees je in deze review over episode 1 en 2. Eén ding is zeker: er komt geen nieuw seizoen. Maar is het niveau nog wel op peil?

In La Casa de Papel seizoen 4 zagen we hoe het team in de rode overalls de politie en Inspecteur Alicia Sierra (Najwa Nimri) te slim af waren doordat hun plan waterdicht leek te zijn. De crew is bijna helemaal compleet aan het einde van het seizoen door de zoveelste list van El Profesor (Álvaro Morte), maar dan ineens volgt er de wending die ons lange tijd in spanning gehouden heeft. De leider van de bende heeft ineens een pistool tegen zijn hoofd gedrukt. De regenwaterton is ontdekt (zoals de teaser voor het seizoen al meldt) en Sierra lijkt het team daarmee op schaakmat te zetten.

Vanaf 3 december volgt de conclusie van de serie en kunnen we meemaken hoe de roof verder verloopt. La Casa de Papel seizoen 5 trapt in de eerste aflevering meteen goed af door direct op de gebeurtenissen van het vorige seizoen in te haken. We zien dat Lisbon (Itziar Ituño) onthaalt wordt in de bank en dat de rest van het team klaar is voor de volgende zet. Tokyo (Úrsula Corberó), Denver (Jaimi Lorente), Rio (Miguel Herrán) en de rest houden intussen de gijzelaars onder bedwang, terwijl het smelten van het goud in volle vaart doorgaat.

De komst van Lisbon betekent wel dat er meteen doorgepakt kan worden door de volgende fase van het plan in te zetten. Althans, dat is de bedoeling, want het onverwachte bezoek bij El Profesor lijkt roet in het eten te gooien. Is er nog een plan zoveel om ook een spaak in het wiel van dit scenario te steken of is het over en uit voor de rovers in de Spaanse Munt?

De eerste twee afleveringen van La Casa de Papel seizoen 5 haken direct in op het vorige seizoen alsof er nooit een break is geweest. Seizoen 5 bevat ook weer alle ingrediënten om een avond in een paar keer met je ogen knipperen voorbij te laten gaan. Enerzijds krijgen we El Profesor met zijn nieuwe probleem te zien en anderzijds maken we mee wat dit doet voor de ontwikkelingen binnen de bank. Natuurlijk is er ook ruimte voor het perspectief van de gijzelaars en de politie die voor de deur van de Spaanse Munt staat.

La Casa de Papel seizoen 4 bracht een behoorlijk Goede Tijden Slechte Tijden-gehalte met zich mee waardoor de vaart soms wat uit de serie gehaald werd. Daarbij leek de serie een compleet verkeerde kant ingeslagen te zijn, maar dat wordt in de eerste afleveringen meteen goed gemaakt. Er staat vanaf het eerste moment dat we terugkeren in de Munt actie op het menu die je op het puntje van je stoel zet. Het script liegt er niet om en datzelfde lijkt voor het budget te gelden. Alles in de Spaanse Munt moet het ontgelden tijdens de spectaculaire actie die we voorgeschoteld krijgen en dat is smullen van de bovenste plank!

Wat betreft cliffhangers is seizoen 5 ook weer van de partij. Elke aflevering van La Casa de Papel seizoen 5 eindigt met een situatie die je laat smachten naar meer. Schrijvers Álex Pina en Javier Gómez zorgen er zo voor dat je meteen door wil kijken zodra elke aflevering bij de aftiteling is gekomen. Alleen is niet alles even geweldig dat je voorgeschoteld krijgt. Waar het team in de vorige roof zo goed op elkaar afgestemd was, is dat bij deze roof absoluut niet zo. Alleen in seizoen 4 zagen we dat het juist steeds ofwel onderdeel uitmaakte van een plan of gewoon domme pech was wat er gebeurde. Dit keer gebeuren er enkele dingen die niet logisch aanvoelen voor een groep doorgewinterde rovers. Zo lijkt het team niet bedacht te zijn op een overduidelijk scenario dat voorbij kón komen én voorbij komt, wat tot behoorlijk wat problemen leidt.

Gelukkig maken het acteerwerk en de fikse actie die je voor je kiezen krijgt alles goed. De cast zit weer helemaal in hun rol na zo lang afwezig geweest te zijn en alles voelt heerlijk vertrouwd aan. Ook doet de serie er goed aan om sommige oude bekenden nog even de revue te laten passeren in flashbacks om je even net wat meer de afleveringen in te trekken. Hoewel sommige flashbacks erg interessant zijn, voelen andere beelden meer aan als opvulling. Zo zie je een heel stuk over Tokio en Rio en een heel stuk over Tokio en Nairobi (Alba Flores) voorbij komen, waarin maar weinig verteld wordt dat we nog niet wisten en de vaart behoorlijk uit de serie halen.

Het vijfde seizoen van La Casa de Papel trapt dan wel sterk af met een goede belofte voor veel actie en wat minder zoetsappig gedoe, maar gaandeweg de afleveringen vorderen merk je dat er toch wat verkeerde afslagen genomen zijn. Zo zijn sommige personages in de serie lang niet meer zo interessant of leuk als dat ze waren. Zo is Arturo Román (Enrique Arce) echt niet meer die achterlijke gijzelaar met gekke plannetjes, maar groeit hij uit tot een heuse irritatiefactor. Zijn voormalige liefje Stockholm (Esther Acebo), die nu aan de zijde van Denver in de bank opereert, heeft daarbij een vele oninteressantere rol toebedeeld gekregen. Hoewel ze genoeg in beeld komt, is er van diepgang nagenoeg geen spoor. Je merk hieraan echt dat er afgerond wordt en dat er daarbij geen tijd meer is voor nieuwe achtergronden voor karakters, al moet gezegd worden dat Gandia (José Manuel Poga) wel echt een tof personage blijft met zijn geschifte huurlingen acties. Het is een gemis zo aan het einde van de serie.

Datzelfde geldt voor de plannetjes die de professor al vier seizoenen op briljante wijze in elkaar verweeft. Hij zit in de penarie in de watertoren en dat betekent dat alles in de soep dreigt te lopen in de Spaanse Munt. Nieuwe plannetjes komen niet voorbij en het is meer platte actie die je voorbij ziet komen dan doordachte scenario's. Dat is jammer, want La Casa de Papel werd echt gedreven door die gekke plannetjes die alles en iedereen de loef afstaken. Nu dat element weg is, lijkt het laatste seizoen niet veel meer te worden dan elke andere serie waar een miljoen kogels heen en weer geschoten worden.

En dan is er, zonder te spoilen, ook nog een redelijk ongeloofwaardige wending die voorbij komt, waardoor alles weer compleet in de war geschopt wordt voor één van de partijen. Althans, zo lijkt het nu. Wat daarvan overblijft in de tweede helft van La Casa de Papel seizoen 5, is nog maar even afwachten, maar voor nu is er in de eerste vijf afleveringen een van de personages een heel stuk ongeloofwaardiger geworden. En dat terwijl diegene juist voor wat reuring in de zaken zorgde.

Het laatste seizoen van La Casa de Papel is aan het begin in ieder geval smullen met een hoofdletter. Seizoen 5 voelt echt als het dessert na een goede maaltijd, waarbij het alleen jammer is dat je er zo lang op moest wachten. Helaas volgt er daarna afbreuk aan wat elementen die de serie juist zo tof maakten. De plannetjes van El Profesor zijn naar de achtergrond verdwenen, er is te veel ruimte voor nietszeggende scènes en onlogische dingen en sommige personages gaan je echt tegen staan, zo plat zijn ze ineens.

Gelukkig lijkt dit slechts een inkakmoment te zijn, want aan het einde van de eerste vijf afleveringen zit je op het puntje van je stoel. Hopelijk herpakt het seizoen zich voor een knallend einde, waarbij ook de plannetjes van El Profesor weer ruimte krijgen en het schaakspel uit de eerste vier seizoenen weer volop loopt. Daarvoor moeten we alleen tot december wachten, want dan volgt de ontknoping van The Money Heist.