Kena Bridge of Spirits Review - Uit een andere tijd

Kena Bridge of Spirits is één van de eerste grote games die voor de PlayStation 5 werd onthuld. Na lang wachten is de indiegame van piepjonge gamestudio Ember Lab eindelijk hier. De vraag is er een goede game achter de prachtige animaties schuilt. Je leest er alles over in onze Kena Bridge of Spirits Review.

Kena Bridge of Spirits is een gloednieuwe 3D action-adventure indiegame van een indiestudio genaamd Ember Lab. De studio ken je misschien wel van haar fan-made Majora’s Mask short die liet zien dat de studio qua animatie wel weet hoe ze een mooi plaatje moet creëren. Een samenwerking met Sony voor de promotie van de game volgde voor Kena Bridge of Spirits waarna alle ogen ineens op de bloedmooie indiegame werden gericht. Al helemaal omdat de game slechts 40 euro kost.

Dat de game dankzij een onthulling tijdens de eerste PS5 showcase uit de doeken werd gedaan, heeft alleen wel een tweeledig effect. De game valt ineens lekker op, maar de verwachtingen zijn ook hoog. Misschien zelfs wel iets hoger dan de studio zelf had gehoopt.

Qua design komt Kena Bridge of Spirits namelijk echt uit een andere tijd. De game start op vrolijke wijze met Kena, de jonge vrouw als wie je speelt, die een verlaten dorpje aantreft en al snel meegesleurd wordt op missies van overgebleven bewoners om geesten te helpen die niet goed naar het hiernamaals zijn afgereisd. Kena is namelijk een geestengids, dus is het een taak die Kena prima kan afhandelen.

Helaas slaagt Ember Lab er niet compleet in om dit tot geweldige gameplay om te zetten. Gedurende het tien uur-durende avontuur word je telkens naar een ander gebied gestuurd waar je vervolgens met je magische staf het gebied weer op laat bloeien, terwijl een aantal vijanden je weg probeert te dwarsbomen. Om een gebied uit te spelen moet je eerst drie kleinere gebieden in bijvoorbeeld een bos laten opbloeien (inclusief het verslaan van een eindbaas) waarna je het tegen de ultieme eindbaas van dat bos kunt opnemen.

De eerste keer is het leuk om te doen, maar bij de tweede en derde keer dat je het riedeltje in een ander gebied moet herhalen begint het plezier toch langzaam weg te ebben. Ember Lab probeert de gameplay hierin telkens wel interessant te houden, maar doet dit op te simpele wijze. Iedere keer wordt namelijk een kleine, nieuwe mechanic toegevoegd die het vechten weer iets leuker maakt.

Het probleem zit alleen in het design van de wereld en missies zelf. Deze doen enorm denken aan dat van games op de PS2, GameCube en originele Xbox. Het level design van Kingdom Hearts lijkt bijvoorbeeld heel erg op dat van Kena Bridge of Spirits, waarbij het grootste verschil is dat de crossover-game tussen Final Fantasy en Disney al meer diepgaande mechanics had door meer op de JRPG-roots te leunen. Ook in Kena's avontuur zijn er namelijk flink wat collectibles te vinden die veelal weinig toevoegen aan het speelplezier.

Dat het design zoveel doet denken aan games uit den ouden doosch klinkt alleen vervelender dan dat het is. De game zelf speelt namelijk wel lekker dankzij gevechten die flink uitdagend zijn. Normale vijanden krijg je nog redelijk goed onder de knie, maar mini-bosses zijn al hele andere koek, laat staan eindbazen. Gelukkig zijn er wel meerdere moeilijkheidsgraden, zodat je de game makkelijker (of juist nog uitdagender kunt maken).

Vechten doe je via lichte en zware aanvallen waarbij je naarmate het avontuur voortduurt steeds meer nieuwe moves aan je arsenaal toevoegt. Daarnaast krijg je van de eindbazen telkens weer flinke zweethanden. Soms krijg je alleen wel het gevoel dat de bazen bewust een tikkeltje te moeilijk zijn gemaakt, maar ook dat doet weer denken aan het design van de PS2-generatie.

Wat wel van deze tijd is, is hoe de game er grafisch uitziet. Ember Lab weet als geen ander hoe ze een game mooi moet laten ogen en dat laat de studio met haar eerste game zeker zien. De game oogt bijzonder mooi, zelfs wanneer je de game in de (geprefereerde) performance modus draait.

De game is misschien wel één van de mooiste titels die de PS5 heeft en dat is voor een indiestudio die voor het eerst een game maakt enorm knap. Wat ook nog steeds een lekker gevoel geeft, bijna een jaar na de lancering van de PS5, is hoe snel games laden dankzij de SSD. Ook Kena maakt hier volop gebruik van, wat de ervaring op PlayStation 5 enorm fijn maakt.

Toch zijn het de features van de DualSense die de ervaring op PS5 daadwerkelijk doet onderscheiden van de PC en PS4-versie. Het aanspannen van Kena’s spirit bow heeft een bepaald heft dat je daadwerkelijk het gevoel geeft alsof je een pijl aan het aanspannen bent, terwijl ook de 3D Audio goed merkbaar is die je nog meer in de sprookjesachtige wereld meeneemt.

De wereld van Kena zelf is dan ook het meest interessante aspect van de hele game. Deze is veelal een plezier om te ontdekken doordat deze zo bloedmooi oogt en het concept van spirit guides als Kena erg tof is. Wat meer diepte voor de cast zelf had dan ook niet misstaan, al is het verhaal dat verteld wordt zeker geen straf om te ervaren.

Al met al is Kena Bridge of Spirits een prima begin voor Ember Lab en zijn we zeer benieuwd wat de studio nog meer in petto heeft. Als het op visueel vlak aankomt, staat de studio schouder aan schouder met de grote AAA-studio’s van Sony. Op gameplay vlak blijft de studio alleen wat achter.

Qua design doet de game denken aan dat van drie generaties geleden. Dat is niet per se slecht, maar wel jammer gezien games inmiddels een stuk verder zijn. Gelukkig is de game wel erg tof om te spelen dankzij een interessante wereld en uitdagende gevechten (waardoor je soms wel wat gefrustreerd kan raken).