Jumanji The Next Level Review (4K Blu-ray) - Meer van hetzelfde

Toen Jumanji: Welcome to the Jungle in 2017 uitkwam, was het een verrassend succes. De komische avonturenfilm wist de kwaliteit van het origineel niet te evenaren, maar scoorde goed op het gebied van opbrengsten én was verrassend leuk. Net als bij een game mag je bij succes naar het volgende level en dat doet Jumanji met The Next Level. Hoewel dit deel sterk van start gaat, moet er aan het einde toch een continue aangebroken worden.

Sony Pictures wist met Jumanji: Welcome to the Jungle een leuke film neer te zetten. De film werd door veel mensen omarmd en bracht uiteindelijk bijna een miljard dollar in het laatje. Met The Next Level borduurt Sony voort op de franchise en brengt dezelfde spelers nog een keer terug naar de spelwereld waar niets is wat het lijkt.

De film start een tijd na de gebeurtenissen uit het eerste deel. Spencer kampt met onzekerheid rondom zichzelf en zijn relatie. Daarom zoekt hij toevlucht op de plek waar hij wel een held was: in Jumanji. Als zijn vrienden hem missen gaan ze op zoek naar hem en ontdekken al snel dat hij in de game zit. Zodra ze hem achterna reizen staat hun een nieuw avontuur te wachten in Jumanji. Wat betreft het verhaal doet Jumanji: The Next Level eigenlijk niets nieuws.

Het is een herhaling van het verhaal uit het eerste deel, waarbij de spelers een missie voorgeschoteld krijgen in een onbekende omgeving. Pas als de missie voltooid is, mogen ze het spel uit. De missie is dit keer net even wat anders dan in Welcome to the Jungle, maar in essentie is het weer een zoektocht naar een edelsteen die Jumanji kan redden. Alleen is die edelsteen nu in het bezit van een bende geleid door de meedogenloze Jurgen The Brutal (Rory McCann). De groep moet alles op alles zetten om Spencer terug te vinden en de edelsteen te bemachtigen, terwijl er wat extra uitdagingen toegevoegd zijn in dit ‘nieuwe level’.

Zo zijn ze ineens niet meer de karakters die ze eerder waren, maar is iedereen in willekeurig karakter gestopt alsof er op een random select knop gedrukt is. Bovendien zijn Eddie, de opa van Spencer, (Danny Devito) en zijn vriend Milo (Danny Glover) ook in de game geladen. Milo is in de avatar van Franklin (Kevin Hart) Finbar gezet en Eddie is in de digitale huid van Dr. Smolder Braveheart terechtgekomen. De aanwezigheid van de twee oude heren, terwijl iedereen ook nog eens een andere avatar bekleedt zorgt voor ongemakkelijke situaties en een leuke vernieuwing ten opzichte van het eerste deel uit 2017.

Jammer genoeg waait die frisse wind niet lang genoeg om de film tot een goed einde te brengen. Slechts in de eerste helft van de 123 minuten durende film is de insteek die regisseur Jake Kasdan heeft gekozen origineel. Daarna neemt de film een aantal wendingen die niet bepaald goed zijn voor het vervolg van de film. Al snel verandert het sterk begonnen tweede deel in een kloon van deel één, waarbij het gebruik van de avatars wat simpel ingestoken wordt en eigenlijk iedere gebeurtenis ruim van tevoren aangekondigd wordt.

Het gevolg is dat de rek in de tweede helft snel uit de film is, terwijl het verhaal al flinterdun was. Onder aan de streep voelt de tweede helft wat afgeraffeld aan, ondanks dat Spencer en nieuw karakter, Ming Fleetfoot (Awkwafina) in de game introduceert. Het einde wordt aan elkaar geborduurd door clichés waardoor alles nog net een graad erger wordt. Het voelt een beetje als een speler die tijdens Monopoly een berg geld heeft, maar halverwege het spel ineens op een straat met een hotel komt en alles kwijtraakt.

Naast het verhaal dat te wensen over laat is ook de CGI in de film wisselend van kwaliteit. Sommige CGI-scènes zijn erg tof in elkaar gezet en zodra je deze terugziet in de extra features bij de film is het opnieuw smullen om te zien hoe de scènes in elkaar gezet zijn. In andere scènes valt enorm op dat alles nep is. Nu moet je een enorme slang die iemand in één hap opvreet met een korrel zout nemen, maar als je bijvoorbeeld een scène toont met de groep in een woestijn mag je verwachten dat deze er overtuigend uit ziet. Dat is in deze film niet het geval. Dit soort missers doet flink afbreuk aan het avontuur.

De cast is overigens niets te verwijten, want iedereen speelt weer geweldig. Je merkt dat de groep hecht is en goed op elkaar inspeelt, iets wat ook in de extra’s op de Blu-ray te zien is. Vooral Awkwafina en Kevin Hart springen er dit keer uit met hun vertolking van de personages. Vooral wanneer ze tijdens de film ineens anders moeten acteren, doen ze dit overtuigend en op een hilarische manier.

Jumanji: The Next Level is een film die leuk is om te zien als je al gesmuld hebt van het eerste deel. Alleen moet je niet verwachten dat je een betere film voorgeschoteld krijgt, want dat is niet het geval. Het is eerder meer van hetzelfde met een sterker begin en een piepklein beetje vernieuwing. De cast zet de rollen leuk neer, maar de grote missers zitten in de slechte tweede helft en de wisselende CGI.

Als de spelers elkaar aan het einde van de film beloven dat ze het spel nooit meer zullen spelen, hoop je bijna dat dit ook echt zo is. Gezien er momenteel al gesprekken voor een nieuw deel in de franchise zijn, kunnen we alleen maar hopen dat dit Jumanji: The Next Generation is, waarbij de CGI en het verhaal sterker uitgewerkt zijn.