Ice Age: Continental Drift - Arctic Games Review

Filmgames zijn over het algemeen dé nachtmerrie van gamerecensenten. Van animatiefilmgames kan echter niet altijd hetzelfde gezegd worden; misschien hebben de games het wel makkelijker vanwege de doelgroep, maar af en toe is een animatiefilmgame best aardig. Geldt dat ook voor Ice Age: Continental Drift – Arctic Games?

Ice Age: Continental Drift is alweer de vierde film in de Ice Age-franchise en net als bij de eerdere delen de gewoonte was, verschijnt er ook weer een bijbehorende game voor de film. Het derde gamedeel was best aardig; het bracht vermakelijke levels en leuke humor. Ideaal voor kinderen dus. Arctic Games gooit het helaas over een hele andere boeg. In plaats van een tamelijk conservatieve serie levels waar je doorheen platformt, krijgen we ditmaal een collectie minigames. Jazeker, in Arctic Games zijn de Olympische Winterspelen in een harig jasje gestopt. Dit hoeft niet meteen te betekenen dat het een slechte game is, maar dat is het wel in dit geval.

Verhaal?
Laten we bij het begin beginnen. In Arctic Games zien we onze groep hoofdpersonages over een schat struikelen. Helaas blijkt een stel piraten ook van de overheerlijke schat op de hoogte te zijn en dus is er een probleem: wie mag de lekkernijen opeten? Een ‘eeuwenoude piratentraditie’ moet uitkomst bieden. Oftewel, competitief sporten is de zaak, zodat na tien ronden er een overwinnaar uit de bus rolt. That’s it. Geen plottwist, karakterontwikkeling of spannende gebeurtenissen. Het verhaal van de film wordt compleet overboord gegooid en gevuld door een gapend gat. Ontzettend jammer, want daarmee heeft het spel meteen veel minder binding met de franchise die veel kinderen een warm hart toedragen.

Graphics?
Maar gelukkig zitten de hoofdpersonages er wel in. Het is fijn te merken dat in ieder geval het merendeel van de stemacteurs zijn stem heeft verleend om zo toch enige herkenning te creëren. Erg teleurstellend is het feit dat de karakters foeilelijk zijn. Waar ze in de films zijn voorzien van buitengewone details – je kunt de individuele haren bijna tellen – lijkt het hier om een niet compleet gerenderde versie te gaan. De personages vertonen nauwelijks details en lijken eerder een huid dan een vacht te hebben. Vanaf de eerste minuut maakt Arctic Games hiermee duidelijk dat moeite noch geld gestoken is in dit product.

Gameplay?
Gelukkig zijn we nog niet bij de pièce de résistance aangekomen: de gameplay. Misschien weet de game hier wel alle missers naar headshots om te buigen. Misschien is álle moeite en ál het geld wel in uitdagend, diep en intrigerend speldesign gestopt om de Ice Age-serie naar nieuwe hoogten te tillen. Misschien… heeft ontwikkelaar Behavior Interactive overbekende minigames als volledige game verpakt en in de winkel gelegd. Arctic Games bevat slechts tien minigames, in drie modi herhaald, en vraagt daar een volledige prijs voor. We overdrijven niet als we zeggen dat de content op de disc zelfs als downloadbaar spel niet als 'groot' aangemerkt zou worden.

Überhaupt iets?
De game brengt ons korte spelletjes als slalommen, curlen, bobsleeën, kokosnootkatapultschieten en gletsjerhoppen. In de standaard modus word je voorafgaand aan het speelplezier gevraagd een team te kiezen – de piraten of Manny en zijn vrienden – maar eigenlijk is het een triviale keuze. Het verhaal, de minigames of de korte tussenfilmpjes veranderen niet op basis van het team. Wel zijn er steeds twee varianten van ieder tussenfilmpje, afhankelijk van overwinning of verlies. Helaas zijn die dertig seconden nieuw beeldmateriaal per minigame een tweede speelsessie niet waard.

Dat is spijtig, want die initiële speelsessie zal je zo ongeveer een uur kosten. Binnen zestig minuten heb je de schat bemachtigd en rolt de aftiteling over het scherm. Dan naar de overige twee modi. Wat blijkt? De ene modus laat je de reeds gespeelde minigames los van elkaar spelen, de derde en laatste modus is een multiplayer. Waarin je nogmaals dezelfde minigames speelt.Tegen een vriend op de bank natuurlijk, want online ondersteuning is er niet. Dat betekent dat je binnen een uur, dus na het voltooien van het verhaal, nagenoeg alles hebt meegemaakt. Dan moet de gameplay wel héél goed zijn om een aanschaf te rechtvaardigen.

Nee, niets
En, je raadt het al, dat is het niet. Een aantal van de minigames is aardig, dat geven we graag toe. Zo is er een spelletje waarin je met twee voeten gaten in het ijs moet stoppen. Daarbij is het noodzakelijk beide analoge sticks te gebruiken en dat vraagt de nodige behendigheid. Het slalommen is ook wel aardig en met wat behendig stuurwerk kun je zelfs wat van je tijd afschaven. De minigame waarin je op ski’s moet verspringen is minder geslaagd, aangezien het op geforceerde manier quick time events toevoegt. Bij curling lijkt de tegenstander vaak aan jouw kant te staan met vreemde worpen en werpt de opponent zo langzaam dat wij meermaals de console hebben uitgedrukt. Niet vanwege het tempo, maar vanwege Queen Latifa’s oorbloedend schelle stem die het nodig vindt om nagenoeg elke seconde “Hurry up Sid” uit te blèren.

Het merendeel van de minigames is simpelweg weinig memorabel; het is niet per se slecht, maar daagt niet uit en is op geen enkele wijze origineel. Daardoor is de wil om ze nogmaals te spelen al na het initiële uur compleet verdwenen. Dat maakt van Arctic Games een bijzonder karig pakket. Wij vinden het dan ook erg jammer dat uitgever Activision, die Ice Age 3 tot een degelijke animatiefilmgame vormde, dit nieuwe deel zo heeft kunnen laten vallen. Het is overduidelijk dat hier geen enkele moeite in is gestoken. Een schande, want kinderen verdienen beter.

Kinect to the rescue?
Er is een laatste hoop: de Xbox 360-versie. Misschien dat de Kinectondersteuning van het spel het geheel naar een hoger niveau tilt. De Xbox 360-versie kan namelijk alleen gespeeld worden met Kinect: dat betekent dus flink springen en rennen voor je tv. Helaas is de Kinect-besturing belabberd. Lang niet altijd registreert het apparaat wat je doen moet en daardoor erger je je kapot. Zo zul je een parcours moeten afleggen waarbij het essentieel is dat je na het rennen meteen op de noodrem zit om te stoppen. Je moet namelijk op ijs zitten en vooral niet verder gaan. Regelmatig gebeurt het dat je toch verder rent en daardoor met een plons in het water belandt. Na vijftien keer in het water terecht gekomen te zijn, speel je een achievement vrij, maar toch kan dit niet de bedoeling zijn. Veel andere minigames worden er niet beter op. Het ene spelletje registreert je lichaam wat beter dan het andere, maar echt geweldig wordt het nooit.

Schaamteloze diefstal
En dus kun je het eindoordeel weIce Age 4: Continental Drift – Arctic Games is een schaamteloze poging om nietsvermoedende ouders en kinderen geld afhandig te maken. Het spel pretendeert geen enkel moment een volwaardige ervaring te bieden en heeft toch het lef om voor een volprijs in de schappen te verschijnen. Met de slechte graphics, het afwezige verhaal en de beschamende hoeveelheid content kunnen we zelfs de grootste Ice Age-fan dit spel niet aanraden. Kijk gewoon de film, die is vast beter. Laat vooral dit jaar de ijstijd op de consoles maar links liggen, want warm worden we er zeker niet van.