Hole in the Wall Review

Filmgames zijn in het algemeen niet zo geliefd onder het gamende publiek. Maar hoe zit het met games die zich baseren op een televisieprogramma? Is Hole in the Wall een glimmende ster tussen de vaak middelmatige Kinect games?

In 2006 verscheen het programma Hole in the Wall op de Japanse televisie. Het programma, waarbij mensen in glimmende, strakke pakjes door gaten proberen te springen, werd een waar internetfenomeen. Ondertussen is het programma al in 38 landen uitgezonden en ook België en Nederland konden er niet aan ontsnappen. Iedereen is dus wel bekend met Hole in the Wall en misschien dat Microsoft daarom dacht dat het spel ideaal zou zijn voor Kinect. Maar heeft een game, die gebaseerd is op zo’n eenvoudig concept, wel genoeg te bieden?

Ideaal voor Kinect?
Voor wie het niet kent, in Hole in the Wall staan de deelnemers te wachten op een grote muur die naar hun toe komt glijden. In de muur zijn vormen gesneden waar de deelnemers door moeten geraken door gewoon goed te staan, op het juiste moment te springen of door op de grond te gaan liggen. Het concept lijkt in ieder geval perfect samen te gaan met Kinect. Tijdens het gamen hoef je uiteraard geen glimmende pakjes aan te doen en je zult niet in het water vallen wanneer je niet op tijd door een muur geraakt.

Napoleon
De gameplay is zeer intuïtief en eenvoudig. De Kinect registreert je lichaam en plaatst je vervolgens op de muur, die naar het beeldscherm glijdt. Je schim doet denken aan een minder indrukwekkende versie van die van Your Shape: Fitness Evolved. Hoe dan ook, vervolgens moet je proberen om dezelfde pose aan te nemen als de afdruk die op de muur staat. Heeft de afdruk de vorm van de Eifel toren? Dan ga je op je knieën zitten met je handen in de lucht. Gelukt? Hou je dan maar snel klaar voor de volgende muur, waarbij je Napoleon moet imiteren.

De muren volgen elkaar op in snel tempo en dus ben je steeds in beweging, wisselend tussen allerlei vreemde poses. Wanneer je een pose aanneemt, begint er een metertje te lopen. Wanneer deze vol is, ben je succesvol doorheen het gat in de muur geglipt. Hoe beter je pose, hoe sneller het balkje zich vult.

Een zwart gat
De gameplay is dus zeer eenvoudig en is hetzelfde in beide modi. In de eerste modus, Quick Survival, krijg je een oneindige reeks muren naar je toe. Zodra je faalt bij een muur, is de modus gedaan en krijg je een plekje op de wereldranglijst. Leuk om enkele keren te doen, maar lang zal Quick Survival je niet kunnen amuseren. Daarom zul je meer tijd besteden aan de Show modus, waarbij het net lijkt alsof je aan het spelprogramma meedoet. Er zijn steeds enkele rondes die je moet overleven alvorens je naar de finale mag.

Je mag telkens twee muren raken, faal je een derde keer dan is het game over. En vooral de finale is best lastig. In deze laatste ronden wordt het beeld namelijk zwart en krijg je slechts in fracties van seconden te zien waar het gat zich bevind. Elke show speelt zich af op een andere locatie en de gaten in de muur hebben telkens een eigen thema.

Slechte registratie
De finale is dus lastig, maar ook de voorrondes zijn niet te onderschatten. Helaas heeft dit alles te maken met Kinect. Ontwikkelaar FremantleMedia heeft duidelijk niet voldoende aandacht geschonken aan de Kinect ondersteuning. Dit heeft als gevolg dat bepaalde bewegingen slecht worden geregistreerd. Soms moet je op de grond gaan liggen of je lichaam draaien en wanneer je dit te snel doet, gaat het mis. Het is uiteraard wel zo dat je snel moet reageren op de aanstormende muren, dus wanneer je schim hapert of zich vreemd gedraagt, word je wel eens boos. Helemaal als je in co-op speelt en met twee personen gekke posities aan het nabootsen bent. Gelukkig levert dit ook wat hilarische momenten op en vergeet je je frustraties daardoor snel.

Zelfmoordneigingen
Hole in the Wall hoef je zeker niet te spelen voor de grafische pracht. De omgeving kent niet veel details en bij momenten krijg je je Xbox Live Avatars te zien. Dit is geen game die prachtige graphics hoort te hebben, aangezien alles draait om de muren, maar iets meer detail was welkom geweest. De muziek is perfect voor een spelprogramma maar als je deze langer dan een half uur moet aanhoren, word je gek. Ook de stem die steeds dingen als ‘Nice!’ of ‘Waw!’ roept wanneer je aan de volgende muur begint, zou minder stabiele mensen tot zelfmoordneigingen kunnen krijgen. Hole in the Wall is dus duidelijk een game die zeer korte stukjes gespeeld hoort te worden.

Ondermaats
Hole in the Wall is een game die je in enkele uurtjes hebt uitgespeeld en dan alweer van je Xbox 360 zal verdwijnen. De gameplay is wel leuk, vooral als je met wat vrienden speelt, maar het geheel is veel te repetitief. Tel hier nog eens de de slechte audio bij op en het zal ons verbazen als je het einde van deze game haalt. Ook is de software niet goed afgesteld op Kinect, wat registratieproblemen oplevert. Deze arcadegame voelt aan als een mini-game en die zijn er al genoeg voor Kinect. Hole in the Wall is dus zeker geen 800 Microsoft Punten waard en zal zelfs liefhebbers van het programma niet kunnen entertainen.