Hitman Review - Op sluiptocht in Parijs

Met het Hitman Intro Pack brengt IO interactive het eerste deel in een serie van Hitman content. In episode één kun je aan de slag met de proloog en sluip je rond in het romantische Parijs. Of Agent 47's comeback de moeite waard is, lees je in de Hitman review.

Hitman is terug van weggeweest, en wel in de vorm van het simpel genaamde Hitman. Geen rare subtitels of nummers dit keer, gewoon Hitman. De simpliciteit van de titel geeft al aan waar ontwikkelaar IO Interactive heen wil met dit nieuwe deel in de serie. Agent 47 staat wederom klaar om menig doelwit een kopje kleiner te maken, en doet dit door een combinatie van nieuwe en vertrouwde elementen.

De nieuwe Hitman kan het beste beschreven worden als een kruisbestuiving tussen Hitman Blood Money en Hitman Absolution. De lineaire gameplay, die zo gehaat werd door de harde kern onder de fans, is naar het hiernamaals gestuurd, en daarvoor in de plaats zijn de grote open werelden wedergekeerd. Dit is Hitman zoals we die kennen uit zijn beginjaren, en dat is zeker geen slecht gegeven.

Maar wat krijg je nou eigenlijk voor content voorgeschoteld, vraag je je dan af. Dat is heel anders in dit deel, want Hitman kent geen traditionele release. In plaats van dat alle content in een keer wordt voorgeschoteld, brengt IO Interactive elke maand een hapje content van het geheel uit. Dit levert een episodisch releaseschema op, zoals we die kennen van bijvoorbeeld de Telltale games.

Met dit eerste pakket - dat wordt uitgebracht onder de naam ‘intro pack’ – kunnen gamers aan de slag met de proloog en de eerste interactieve speeltuin: Parijs. De proloog is een opwarmertje voor het echte werk en leert je de kneepjes van het moorden. De besturing werkt dit keer heerlijk soepel, iets waar met Hitman Absolution al een goede basis werd gelegd.

Ook de Instinct-modus is terug, wat goed vergeleken kan worden met de Eagle-visie uit de Assassin’s Creed games. Je kan hiermee door muren kijken en zien waar vijanden zich bevinden. Het is zo’n optie die niet door alle fans gewaardeerd wordt, en het is dan ook mooi om te zien dat allerlei opties optioneel zijn in de game. Wil je geen tips en hints? Dan kun je die met een druk op de knop uitzetten. Je kunt het jezelf dus zo moeilijk maken als je zelf wil.

De proloog beslaat twee missies en vertelt hoe Agent 47 bij de ICA terecht is gekomen. Beiden weten ze niet echt te imponeren. In grootte vallen ze in het niets met het Parijs level, en ook grafisch zijn het geen hoogvliegers. De levels spelen zich af op het trainingscomplex, waardoor alle gebouwen gemaakt zijn met spaanplaat en triplex, een beetje saai. De proloog is echt bedoeld om de mechanieken van de game onder de knie te krijgen. En dat is maar goed ook, want Hitman kent genoeg trucjes om het moorden leuk te houden.

Traditiegetrouw is het mogelijk om jouw doelwitten op de meest originele manieren om te leggen. Je hebt de keuze uit een breed arsenaal aan wapens, maar je kunt het ook grootser aanpakken. Elk level kent bepaalde ‘opportunities’ die je de kans geven om jouw targets op een onvergetelijke manier aan hun eind te brengen. Niets is te gek voor Agent 47, en het zorgt ervoor dat je terug blijft komen voor meer.

Want herspeelbaarheid is hetgeen waar Hitman het van moet hebben. Dat is altijd al een sterk punt geweest binnen de serie, en dat is deze keer niet anders. Er zijn talloze challenges die je kunt volbrengen, en elke keer dat je het level voltooit speel je nieuwe mogelijkheden en voorwerpen vrij. Zodoende kun je bijvoorbeeld ergens anders in het level starten, of kun je aan de slag met nieuwe wapens. De veranderingen zijn subtiel, maar houden de ervaring interessant.

Dit bovenstaande geldt in mindere mate voor de proloog, maar het oogappeltje van episode één is en blijft Parijs. Deze groots opgezette missie speelt zich af om en in een historisch paleis, waar een exclusieve modeshow wordt gehouden. Het gebouw is gigantisch groot en tevens in zijn geheel te verkennen. Er kan met gemak geconcludeerd worden dat dit de grootst opgezette Hitman is tot nu toe.

Wie denkt dat die grootse ruimte vervolgens leeg en dood aanvoelt, heeft het mis. In Parijs lopen zo’n 300 NPC’s rond, die allemaal de mogelijkheid hebben tot interactie met Agent 47. De eerste keer dat je het level opstart, kijk je dan ook vooral je ogen uit. Niet alleen om te zoeken naar mogelijke routes naar het doelwit, maar ook om gewoon te genieten van het uitzicht.

Want hoewel Hitman groots is opgezet, zitten er ook ongelofelijk veel details in de game. Mooi gedekte tafels, tierelantijntjes aan de muren, het paleis ziet er beeldschoon uit. Grafisch is het misschien niet de meest imponerende game, maar gezien de schaal is dat het vergeven. Niet alles echter is perfect, zo is de AI bij vlagen wat verwarrend. Als verdacht beschouwd worden terwijl je niks verkeerd doet, of gesnapt worden terwijl je wel degelijk goed verstopt zit.

Het zijn momenten waarbij je even uit de ervaring gerukt wordt, en dat is jammer. Hetzelfde geldt voor de laadtijden in de game. Om Parijs op te starten ben je soms wel anderhalve minuut zoet, en ook het laden van checkpoints na een mislukte moordpoging duurt lang. Het zorgt er zeker niet voor dat je stopt met spelen, maar dit soort smetten zorgen ervoor dat de prachtige ervaring in Hitman toch niet feilloos is.

Naast de reguliere missies, maakt ook de Contracts-modus uit Hitman Absolution zijn comeback. Hierin is het mogelijk om jouw eigen missies uit te stippelen en zelf een doelwit aan te wijzen. Vervolgens kun je deze delen met andere gamers die jouw level aan de tand gaan voelen. Met de opzet van deze nieuwe Hitman komt de Contracts-modus veel beter tot zijn recht dan in de meer lineaire omgevingen van zijn voorganger.

Het maakt de herspeelbaarheid van de game alleen nog maar aantrekkelijker. Ook de Escalation modus en de Elusive Targets moeten hieraan bijdragen. Eerstgenoemde is een modus waarin je een missie speelt waarbij je een doelwit op een specifieke manier moet omleggen. Elke keer als je de missie haalt kun je deze opnieuw spelen, maar met extra objectives. Op die manier wordt het vuur je steeds meer voor de schenen gelegd, en het geeft een welkome variatie op de standaard gameplay.

De Elusive Targets zijn specifieke doelwitten die maar 48 uur beschikbaar zijn en speciaal voor die missies in een level gestopt zijn. Vergezeld met een eigen introvideo moet je deze doelwitten zelf opzoeken in de levels en ombrengen. Geen hulp van bijvoorbeeld jouw Instinct modus. Ook opslaan kan tussendoor niet. Je hebt letterlijk één kans om het doelwit neer te halen. Faal je, dan is de missie verloren.

Beide elementen voegen daadwerkelijk wat toe aan de ervaring, en het is tof om te zien dat IO Interactive Hitman ook voor een langere periode leuk probeert te houden voor spelers. Met episode 2 (Sapienza) en episode 3 (Marrakech) in het vooruitzicht, ziet de toekomst er veelbelovend uit.

De toon is gezet voor dit eerste seizoen van Hitman. De gameplay voelt vertrouwd en speelt lekkerder weg dan welke Hitman game dan ook. Het episodische karakter is nieuw, en hoe dit verder uit gaat pakken moeten we afwachten, maar episode één is zeker een goede start. De hoeveelheid content kan voor sommigen wat karig zijn, met maar één fundamenteel level, maar er is meer dan genoeg in te doen.

Met Escalation en Elusive Targets wil IO Interactive Hitman ook op de langere termijn fris aan laten voelen voor de fans, en met de Contracts modus kun je tientallen uren extra moorden. De game kent wat schoonheidsfoutjes, en de laadtijden zijn ook niet om over naar huis te schrijven, maar in de kern voelt dit echt als Hitman. Deze introductie smaakt zeker naar meer.

Heb je interesse om Hitman te kopen? Lees dan in dit artikel wat de mogelijkheden zijn.