Halo 3: ODST Review

Met ODST slaat de Halo serie een nieuwe weg in. Je speelt niet meer als de Master Chief, maar als een team ODST’s. Kunnen we zonder de vertrouwde supersoldaat, of smeken we SPARTAN-117 al snel om weer terug te komen?

Toen de Covenant de aarde aanvielen in Halo 2, ging de Master Chief er al snel vandoor om te vechten op een nieuwe Halo ring. Echter bleven er op onze planeet genoeg Covenant over, en in Halo 3: ODST neem je het tegen hen op. New Mombasa is namelijk nog niet vernietigd, en na een mislukte drop vanuit een ruimteschip met jouw ODST-team, beland je midden in de stad. Aan jou de taak om je team terug te vinden en terug te keren naar het hoofdkwartier.

Op zoek naar je team
Zoals eerder gezegd zul je deze keer niet als de Master Chief spelen. Sterker nog, je speelt in ODST als een heel team soldaten. Verwacht echter geen tactische gevechten zoals in games als Rainbow Six of Ghost Recon, want je zult nog altijd maar één soldaat besturen, zoals we van de Halo serie gewend zijn. Dit is in het begin de Rookie. Deze stille jongen, die pas net een ODST is geworden, is enkele uren bewusteloos geweest terwijl zijn teamgenoten hebben gevochten door de hele stad. Jij volgt hun spoor om uiteindelijk herenigd te worden met de rest.

Dit doe je door verschillende objecten in de stad te vinden. Door het oppakken van bijvoorbeeld een helm of sniper rifle van een teamlid, beland je in een flashback van die persoon. Hierin zul je zijn missie spelen, en zo puzzel je bij elkaar wat er precies gebeurd is de afgelopen uren. Overigens zal dit allemaal vrij rechtlijnig zijn. Je kunt niet kiezen om eerst de ene flashback te doen, en dan de ander. Het spel heeft al een vaste weg vastgelegd, en die dien je te volgen. Typisch Halo dus.

Bungie heeft hiermee geprobeerd om het verhaal een wat grotere rol te laten spelen in de game. Echter is deze niet heel erg sterk, en komt regelmatig geforceerd over. Slechte dialogen en een tegenvallend einde helpen hier niet bij. Daarbij is de game vrij kort en zul je deze op ‘normal’ binnen een uurtje of zes uitspelen.

Health-balkjes en night vision
Omdat je deze keer niet als de grote SPARTAN supersoldaat vecht, zul je toch wat voorzichtiger moeten zijn in je aanpak. Je hebt namelijk geen schild meer dat herlaad, maar gewoon een health-balk. Deze zal leeglopen als je geraakt bent, en onderweg vul je deze dan weer aan met health-pakketjes. Waar vrijwel alle games van dit systeem zijn afgestapt de laatste jaren, brengt Halo 3: ODST het weer terug. In het begin is het even wennen weer, maar na verloop van tijd heb je er weinig last meer van.

Een andere verandering is het speciale zicht dat je hebt. Door op de X-knop te drukken zal de wereld groen kleuren door de night vision mogelijkheid. Objecten worden omlijnd, menselijke soldaten krijgen een groen lijntje en vijanden een rode. Je zult een groot deel van het spel in dit zicht spelen, aangezien het vrij donker is in de stad. Sommige missies spelen zich ook bij daglicht af, en dan is de night vision uiteraard onbruikbaar. Het is een leuke toevoeging, en past goed bij de sfeer van de game.

Nog steeds typisch Halo
Hoewel je dus als vrij normale soldaten speelt deze keer, ben je toch nog aardig sterk. Brutes sla je niet meer met twee stompen tegen de grond, maar als hun schild is weggevallen kun je ze wel uitschakelen met een harde klap. Overigens kom je in dit deel wederom geen Elites tegen, wat toch wel iets leuke vijanden waren om tegen te vechten. Op de makkelijkere moeilijkheidsgraden hoef je niet bang te zijn dat de Brutes je snel inmaken, want het spel is erg vergevend. Speel je echter op Heroic, of het nog lastigere Legendary, dan zul je van goede huize moeten komen en goed voorbereid de gevechten in gaan. Dit zijn dan ook de leukere moeilijkheidsgraden om te kiezen, zodat je een flinke uitdaging krijgt.

Eigenlijk speelt alles dus nog steeds hetzelfde als in de voorgaande Halo games. Je zult kleine verschillen merken tussen de ODST’s en de Master Chief. Zo spring je minder hoog, sla je minder hard, ga je toch wat sneller dood en kun je niet meer dual wielden. Echter is de gameplay niet zodanig omgegooid dat het een totaal ander speelervaring oplevert. Wat ons betreft toch een gemist kans, wij hadden graag wat meer tactische elementen in de game gezien met squad-based gameplay.

Uitgebreide multiplayer
Nadat je alleen de campaign modus hebt doorlopen, zijn er nog zat andere dingen om te doen. Zo is er weer een uitgebreide coöperatieve modus. Je kunt met enkele vrienden zowel online als in splitscreen een team vormen, om zo samen alle missies te doorlopen. In dat geval is wat meer samenwerking wel aan te raden, want de latere levels kunnen behoorlijk lastig worden. De co-op is in alle Halo games altijd een belangrijk onderdeel geweest, en hetzelfde geldt voor ODST. Onze redactie heeft er dan ook al aardig wat uurtjes opzitten met deze modus.

Naast de co-op, is er ook een andere, totaal nieuwe, multiplayer. Dat is het inmiddels welbekende Firefight. Hierin zul je met een team van maximaal vier man samenwerken om golven Covenant te verslaan. Deze golven zullen vrij simpel beginnen met wat Grunts, Jackals en een enkele Brute. Al snel loopt de moeilijkheidsgraad op, en zul je flink je best moeten doen om zo lang mogelijk te overleven. Uiteraard wordt er een score bijhouden en kun je achievements verdienen in deze modus. Je zult steeds weer jouw high score willen verbeteren, zodat je terug blijft keren naar de Firefight modus.

Als dat nog niet genoeg multiplayer is voor de Halo fans, dan is er ook nog de complete Halo 3 multiplayer ervaring. Bij ODST krijg je namelijk een tweede schijfje, waarop alle maps, inclusief de later uitgebrachte map packs, staan. Dit is precies hetzelfde als we al kennen, en voegt voor de Halo 3 fans weinig toe. De meeste gamers zullen deze namelijk al hebben, maar evengoed is het een leuke extra.

Grafisch tegenvallend
Qua inhoud zit het dus wel goed met Halo 3: ODST. Hetzelfde is helaas niet voor het grafische gedeelte te zeggen. Al meteen als je begint te spelen, valt op dat de game op dit gebied erg achter loopt. Er is duidelijk te zien dat er verder is gebouwd op Halo 3, met enkele kleine verbeteringen. De stad waarin je veel van je tijd doorbrengt oogt regelmatig vrij saai, de gezichten van de soldaten zijn vrij lelijk en de binnen omgevingen niet meer van deze tijd. Echter zitten er enkele levels tussen die wel een goede indruk achter lieten. Met name één waarin je buiten vecht met Warthogs en medesoldaten ziet er erg mooi uit. Graphics waren bij Halo 3 ook al niet het sterkste punt, en met ODST zet Bungie dezelfde trend door. Er wordt meer gericht op gameplay dan op dit gedeelte.

Conclusie
Halo 3: ODST is een waardige Halo game geworden. De terugkeer naar aarde om daar tegen de Covenant te vechten is erg leuk, hoewel je vrij snel door de singleplayer heen zult gaan. Echter voegen de co-op modus en Firefight genoeg redenen toe om het spel ook hierna nog te blijven spelen. Toch voelt ODST niet aan als een complete game, maar is het, zoals de naam al zegt, duidelijk een uitbreiding.