Godzilla II King of the Monsters review (Blu-ray) – Monsterlijk spektakel

Het MonsterVerse begint sinds Kong: Skull Island eindelijk vorm te krijgen. Na een wat matige start in de eerste Godzilla film uit 2014 was het de enorme gorilla die liet zien hoe het moest. En Godzilla heeft gekeken. De radioactieve kolos doet er in Godzilla II: King of the Monsters nog een schepje bovenop in aanloop naar zijn gevecht met Kong over een paar maanden.

In King of Monsters is Monarch, de organisatie uit de eerste MonsterVerse-film, volop bezig met het opsporen van titans. Deze enorme wezens zijn namelijk sinds de gebeurtenissen uit Godzilla en Kong van legendarische wezens veranderd naar realiteit. Er is dan ook veel gebeurd na het eerste Godzilla avontuur. Mark (Kyle Chandler) en Emma Russell (Vera Farmiga) zijn sinds de eerste Godzilla film uit elkaar gegroeid en houden er nu een compleet verschillende visie omtrent titans op na. Mark moet niets van titans weten en koestert een diepe haat tegen Godzilla. Emma probeert intussen in opdracht van Monarch de monsters te controleren. Haar opdrachtgever, eco-terrorist Jonah Alan (Charles Dance-Game of Thrones) wil alle titanen vrijlaten om de wereld te herscheppen.

Door middel van ORCA, een apparaat dat een soort walvistaal spreekt, lijken de titans bestuurbaar te zijn. Even lijkt het plan van de terrorist vorm te krijgen, maar dan gaat het jammerlijk mis. Alle titans, en dat zijn er nogal wat, worden ineens wild en leggen alles vakkundig in puin. Alles wordt vanaf dat moment op het gebied uit de kast getrokken door regisseur Michael Dougherty. Met succes, want je krijgt spectaculaire monsteractie te zien.

Voor Kaiju fans is dit een genot voor het oog, maar mensen die wat meer diepgang zoeken komen van een koude kermis thuis. We zien Mothra, een enorme mot, Ghidora, een driekoppige draak (Hydra) en nog veel meer enorme wezens voorbij komen die op indrukwekkende wijze met elkaar op de vuist gaan, maar het verhaal verdwijnt daardoor naar de achtergrond om als matig neergezette rode draad te fungeren.

Eigenlijk doet Dougherty precies wat fans na de eerste Godzilla-film vroegen. Er moesten meer monsters komen en de mensen moesten minder prominent zijn. Dit is prima gelukt en de monsters die in beeld komen zien er ook nog eens bijzonder realistisch uit, voor zover dat mogelijk is in dit type film. De CGI in King of Monsters is bijzonder goed gelukt, de beeldkwaliteit van de Blu-ray is meer dan indrukwekkend, de gevechten zijn fantastisch én je wordt meegesleept in de actie. Dit alles wordt ondersteund door een soundtrack en monstergeluiden die perfect passen bij dit enorme gevecht. Alleen aan inhoud is er nagenoeg niets te vinden in deze twee uur durende film.

King of Monsters neemt geen moment de tijd om in een en ander te verdiepen en dat is erg jammer. Er komen momenten in de film voorbij waarbij je denkt dat er een interessant stuk verhaal aankomt dat dan ineens weer afgekapt wordt. Zo worden er op een gegeven moment hiërogliefen gevonden dat op een verleden duidt waarin Godzilla een god was. Dit wordt alleen nergens verder uitgediept, maar in plaats daarvan stopt de scène en krijg je een nieuw gevecht voorgeschoteld. Ook over Godzilla’s thuis of dat van zijn aartsvijand Ghidora wordt amper verteld.

De film is een aaneenschakeling van missers op dit gebied. Klinkt bekend he? Precies dit was namelijk in Kong: Skull Island ook al het geval. Jammer genoeg zijn dit niet de enige missers die King of Monsters telt, want de film kent nog meer missers die Kong ook al teisterden.

Waar de acteurs een kleinere rol hebben gekregen in deze tweede Godzilla film is het acteerwerk er niet beter op geworden. Chandler zet zijn rol op zich prima neer, maar zijn personage weet nergens te overtuigen. Datzelfde geldt voor Farmiga en Dance. De enige die een beetje weet te overtuigen is Millie Bobby Brown (Stranger Things) die de rol van Madison Russell op zich neemt, maar ook haar personage weet niet goed uit de verf te komen.

Dit is voor het grootste deel te wijten aan het gebrekkige script van de film. De dialogen komen niet goed over, grappen worden op een slecht moment en zonder enige overtuiging gemaakt en een verbintenis met een personage wordt nergens gelegd. King of the Monsters doet wat dat betreft een beetje aan de Transformers films denken, maar dan op zijn minst met toffe gevechten.

Gelukkig is er op het gebied van extra’s op de schijf niet ingehouden. Deze zijn er namelijk in overvloed. In Monster 101 maak je kennis met de monsters en de Welcome to the MonsterVerse featurette zoomt in op de franchise in zijn geheel. Daarnaast zijn er nog vijf extra’s te bewonderen die wat meer laten zien van de film. Zo krijg je de opnamelocaties te zien en wordt er gepraat over de militaire technologie in de film.

King of the Monsters is vooral door de extra’s op de Blu-ray niet tenenkrommend slecht geworden. De film zelf kent jammer genoeg flink wat gebreken zoals het gebrekkige plot en de ongeloofwaardige dialogen. Dit zijn alleen niet de redenen die je in je hoofd moet hebben om deze film te gaan kijken.

De reden om deze film te kijken is, net als dat in Kong het geval was, het spektakel dat je voorgeschoteld krijgt. De film is qua CGI een pareltje en de gevechten zijn om te smullen. Alleen het geheel valt wat tegen omdat de balans te ver doorgeslagen is naar een MMA-gevecht tussen monsters.