Foul Play Review

Na het onlangs verschenen Puppeteer, is het alweer tijd voor een volgend theaterstuk: Foul Play. Ook hierin moet je het publiek op de wenken bedienen. Er is geen levensbalk, maar het doek kan zomaar sluiten. In Foul Play is de missie succesvol afsluiten op maar één manier te bereiken: flink kont schoppen.

Niet alleen de verwijzing met Puppeteer is snel gemaakt, ook South Park, Castle Crashers en Monopoly hebben een raakvlak. Als je die vier tezamen neemt en in een blender stopt, dan is Foul Play het resultaat. Een side-scrolling beat em up die offline en online vermaak biedt voor twee personen.

Samen op avontuur
In Foul Play kruipt één speler in de huid van Baron Dashfort, een mannetje dat veel wegheeft van het ventje uit Monopoly. Die kop, die snor, die stok, het lijkt een evenbeeld. Speler twee neemt plaats in de huid van Mr. Swampwick, een mannetje dat een hamer heeft als wapen. Hoewel de stijl vrolijk is en veel weg heeft van South Park, ga je samen een duister avontuur in met veel vreemde vijanden.

De bedoeling is namelijk om in vijf acts, onderverdeeld in levels, hordes aan vijanden te verslaan. Dit moet op een manier vol van enthousiasme, vol met combo's; allemaal om het publiek dat steeds toekijkt te plezieren. Want als je het niet goed doet, zal het doek sluiten. Iets wat overigens niet snel zal gebeuren, want een nadeel van Foul Play is, is dat het spelletje veel, maar dan ook veel te makkelijk is.

WTF-gehalte: leuk!
Ondanks dat, is het plezier met twee personen weldegelijk groot. Dat komt door de vrolijke stijl van de game met een duister randje, de humoristische dialogen en de absurde en verschillende vijanden. Je wordt meegenomen naar verschillende locaties, zoals Egypte en Atlantis, en komt per act steeds weer andere vijanden tegen. Zo moet je gekke mummies in elkaar slaan, maar ook wezens waarvan je je afvraagt of het nou mannetjes of vrouwtjes zijn. Wat komisch is, omdat dit kort daarop in dialoog ook naar voren komt: waar in hemelsnaam ben je tegen aan het vechten? Een vrouwelijke man? Het hoogtepunt is overigens de eindbaas: een Bearicorn, een kruising tussen een beer en eenhoorn. Het WTF-gehalte is groot, maar enorm leuk.

Wat de game siert zijn dit soort vreemde creaties, alsook subtiele humor die in de game verweven zit. Vaak vecht je tegen demonen. De letterlijke vertaling in het Engels zou 'demons' zijn, in Foul Play heten ze 'deamons'. Hier is geen sprake van verkeerde spelling, maar humor voor geeks. Binnen Unix en Unix-achtige besturingssystemen wordt de term namelijk gebruikt om een proces aan te duiden. Het proces dat niets doet behalve reageren op inkomende verzoeken om diensten. Geweldig.

Challenges voltooien
Voor de rest is de gameplay zelf wat eenvoudig en repetitief, doordat eenvoud als button bashen tot de mogelijkheden behoort. Toch valt dit niet aan te raden en is het raadzaam om het plezier voor jezelf te vergroten door proberen challenges te halen. In elk level kun je uitdagingen halen, die een speler ondanks de co-op ieder voor zich kan halen. Een challenge kan zijn door een combo van honderd te maken, of een aantal vijanden weg te werpen.

Met die challenges doe je niet alleen het publiek een plezier, maar ook jezelf. Want daarmee kun je weer charms vrijspelen, waarvan er zeventien in totaal zijn. Je kunt die charms selecteren in een volgend level. Een mogelijke charm is langer leven, niet dat je dat nodig hebt, maar sommige charms zijn best de moeite waard.

Foutje, bedankt
Foul Play kan dus met twee personen gespeeld worden, waarbij een drop in en out systeem wenselijk zou zijn, maar helaas ontbreekt. Verder doet zich iets eigenaardigs voor. Zodra je de game opstart met twee man, zul je nergens uitleg krijgen over het vechtsysteem. Je krijgt de basisregels niet uitgelegd, je krijgt niet uitgelegd dat ontwijken raadzaam is. En als je een nieuwe move vrijspeelt, krijg je niet te horen welke dit is. Start je de game alleen op, dan wordt alles wel stap voor stap uitgelegd. Nu is de game zo simpel dat uitleg niet zoveel uitmaakt, maar dit is niet netjes geregeld.

Het vechten werkt verder met een paar knoppen. Enkele om aan te vallen en om te ontwijken. Ook is er nog een mood-o-meter die opgevuld wordt. Deel je rake klappen uit en vindt het publiek je goed, dan kun je hiermee een speciale aanval activeren. Ook kun je samen een paar combo's uitvoeren. Dat is leuk, maar op de een of andere manier blijft het spelen repetitief. Een game zou kracht moeten halen uit de speelwijze, bij Foul Play gebeurt dat duidelijk niet op dat niveau, maar op het vlak van aankleding. Leuke humor in dialogen en subtiele verwijzingen, alsook een fantastische aankleding van de gehele setting en spelers.

Charmante, maar te makkelijke game
De geheel eigen sfeer, al is het een mix van bestaande elementen, is te koop voor 14,99 op Steam en 14,39 op de Xbox 360. Zeker een aanrader voor liefhebbers van het beat 'm up genre, al is het wat veel geld voor zo'n korte game. Zorg er overigens voor dat je een vriend of vriendin hebt om de game mee te spelen, want alleen is deze niet zoveel aan. Als je je niet stoort aan simpele gameplay maar gewoon een avond met een glimlach wil doorbrengen, dan is Foul Play aan jou besteed. Best een charmant spelletje, al blijft Castle Crashers dé topper in dit genre.