Epic Mickey 2: Power of Illusion Review

Onlangs konden we aan de slag met het geweldige spel Epic Mickey 2: The Power of Two. Met zo'n fantastische game verwacht je ook een goede Mickey game op de 3DS. Helaas waren dat valse verwachingen, want Power of Illusion komt niet heel best uit de verf.

Ooit was er een fantastische Mickey game. In 1990 verscheen namelijk Castle of Illusion op de SEGA Megadrive. Man, man, wat een goede 2D platformtitel was dat. Met het nieuwe Epic Mickey 2: Power of Illusion verwacht je iets moois, iets net zo betoverends als toen. Helaas.

Vervelend heksje
Aan het verhaal zal het niet liggen. Dat is een sprookje. De vervelende heks Mizrabel heeft aardig een potje zitten zieken en aan Mickey de taak om het vuile klusje te klaren. Mizrabel heeft namelijk allemaal bekende Disney figuren, zoals Goofy en Donald Duck, ontvoerd omdat ze op die manier terug denkt te keren naar de echte wereld. Mickey moet Mizrabel stoppen, maar vooral eerst allemaal bekende Disney figuren bevrijden.

2D-avontuur
Met Epic Mickey 2: Power of Illusion heb je een 2D platform titel in handen. Dat is jammer, want gezien de game op de 3DS uitkomt, verwacht je meer spektakel. Dat zul je dus niet krijgen. Om Mickey in 3D te kunnen bewonderen, kun je beter voor Epic Mickey 2: Power of Two gaan. Enfin, het avontuur van onze bekende muis omvat drie werelden die onderverdeeld zijn in een paar levels.

Personages redden
In die levels moet Mickey springen, vijanden verslaan, geld bemachtigen (voor latere upgrades), maar vooral bekende karakters redden. Red bijvoorbeeld Aladdin, Jasmine, Donald Duck, Goofy, Peter Pan en nog veel meer. Soms zul je deze karakters ergens in een level aantreffen in fysieke vorm. Maar soms zul je op het touchscreen van de 3DS slechts de contouren van een personage zien. Dan is aan jou de taak om met de stylus over de lijnen te gaan en 'tadaa', je hebt een personage gered.

Niet zo'n magische verfkwast
Net zoals Epic Mickey 2: The Power of Two draait alles in de 3DS-titel om Mickey en zijn schilderkunsten. Toch krijgt dat wel een geheel andere invulling dan op de consoles en de PC. De 3DS-titel is veel makkelijker, eigenlijk meer bedoeld voor kinderen. Mickey heeft verf en verdunner en daarmee moet hij of puzzels oplossen of vijanden mee doden. Hoewel dit op papier misschien nog leuk klinkt, wijst de realiteit toch wat anders uit. Epic Mickey 2: Power of Illusion is vrij eentonig, niet moeilijk en op diverse momenten best saai.

De saaiheid zit 'm in het gegeven dat elke wereld en daarmee de levels op ongeveer hetzelfde neerkomen. Je springt zo nu en dan, gebruikt verf of verdunner om vijanden mee te doden (of door erop te springen met je kontje) en bent steeds aan het tekenen. Dat tekenen zou de kracht van de game moeten zijn, maar is eigenlijk het minst leuk om uit te voeren. Stel, je loopt ergens en je hebt een kanon nodig zodat je gelanceerd kan worden naar een hogere plek, dan druk je op het touchscreen en ga je met verf langs de simpele lijnen die op het touchscreen staan aangegeven. Als je dat goed doet, wat bijna niet anders kan, dan heb je een kanon getekend, kun je daarin springen en kun je weer verder. Zodra je ergens loopt en je denkt: 'hé dat blok staat in de weg', dan druk je weer op het touchscreen en ga je met een verdunner alles uitvegen.

Nu moet het gezegd worden dat hoe verder je komt hoe moeilijker de tekeningetjes worden, maar echt boeiend wordt het nooit. Daarbij wordt de hele snelheid uit de game gehaald, en is hetzelfde geluidje dat Mickey uitkraamt zeer irritant. Wat de kracht van de game had moeten worden, zorgt ervoor dat de game juist verkracht wordt. Op dit punt dan.

Schetsen als aanval inzetten
Want natuurlijk is Epic Mickey 2: Power of Illusion niet alleen maar slecht. Een leuk onderdeel in de game zijn schetsen die je kunt verzamelen. Deze kun je dan bijvoorbeeld als extra aanval inzetten. Voordat je met een level begint met spelen, kun je kiezen wat voor schets je selecteert. Heb je bijvoorbeeld Dagobert Duck geselecteerd, dan kun je in een level opeen willekeurig moment drukken en bij genoeg verf hem inzetten. Je tekent dan snel zijn contouren, waarna hij op het bovenste scherm verschijnt om dan enkele seconden vijanden aan te vallen. Absoluut geinig gedaan.

Ook niet mis is het hele herkenningsfeest van de karakters die je bevrijdt en allerlei bekende omgevingen die je aandoet. Levels van Peter Pan en Aladdin zijn leuk om mee te maken. En als je na level twee, eindbaas Jafar als slang moet verslaan heb je toch wel een soort flashback naar de videogame Aladdin uit 1993. Het gevecht is ongeveer hetzelfde en zorgt voor een nostalgisch gevoel.

Tja, en dan?
Toch had dat nostalgische gevoel niet alleen maar de insteek moeten zijn van deze Mickey game. Wat je wil is een nieuw avontuur dat verfrissend aanvoelt, het liefst in 3D en het liefst ook nog met die ondersteuning. Waarom zou je ander zo'n game op de 3DS uitbrengen. Nu weet het spel niet genoeg te vervoeren. Het oogt niet mooi, het speelt niet heel boeiend en ook na de levels denk je: tja, wat nu?

Dan ga je terug naar een fort, krijgt elke bevrijde karakter zijn of haar eigen kamer die je kunt upgraden en tussen de diverse kamers kun je lopen en opdrachtjes uitvoeren. Het voelt allemaal wat kunstmatig met steeds rollende teksten over het scherm en saaie opdrachten. Op een gegeven moment moet je zelfs backtravellen naar eerder gespeelde levels om nog even een extra item te vinden. Die levels zijn helemaal de moeite niet waard opnieuw te spelen. Maar ach, de game duurt maar een paar uur door slechts drie werelden die er zijn. Dus de ontwikkelaar DreamRift heeft vast gedacht de replaywaarde op deze manier te verhogen.

Een illusie armer
Het was een illusie om op voorhand te denken dat Epic Mickey 2: Power of Illusion een goede titel zou worden op de 3DS, want dat is het niet. Als je er een paar uur instopt zul je wel door kunnen spelen, zo erg is het allemaal nou ook weer niet. Maar de game valt niet echt aan te raden. Het spel is sfeerloos en voelt vooral erg ouderwets aan, en zo zien de levels er ook uit. De levels zijn niet heel boeiend om te spelen, backtravellen is irritant en de grootste kracht van de game slaat de plank volledig mis. Een ding wordt daarmee wel heel duidelijk en dat is dat Mickey met een toverkwast heel episch kan zijn, maar dan alleen op de consoles en PC. Power of Illusion is een aardige platformtitel, die soms voor een nostalgisch gevoel zorgt, maar het had juist voor vuurwerk en vernieuwing moeten zorgen. Vooruit, een voldoende, omdat we Mickey nu ook in onze broekzak kunnen stoppen.