Divinity: Original Sin Review

Kan een Kickstarter game een groot succes worden? Nou ja, met games als The Banner Saga hebben we wel gezien dat ze heel goed kunnen worden. Maar een groot commercieel succes? Niet echt. Wel ja, misschien lukt het met Divinity: Original Sin van de Belgische Larian Studios wel.

Bijna een miljoen werd opgehaald bij de Kickstarter van Divinity, terwijl er 400,000 dollar nodig was. Dat getuigt van veel vertrouwen van de consument. De Belgen hebben dan ook de taak om een hele goede game te maken, want anders kan het bedrijf misschien wel gelijk de deuren sluiten.

Om gelijk met de deur in huis te vallen: Divinity: Original Sin is een klassieke CRPG. Eindelijk. Het werd eens tijd. Maar wat is het? Een computer role-playing game, letterlijk gezegd. Een RPG die puur voor de computer is gemaakt, en niet voor de consoles. En dat was nodig, gezien de overvloed aan RPG’s op de consoles.

In tegenstelling tot vele andere role-playing games moet je bij Divinity gelijk twee personages aanmaken. Jazeker, twee stuks. Er zijn veel verschillende klasses, dus het is ook nog eens moeilijk om twee keuzes te maken. Ondergetekende ging voor de cleric en de fighter. Eerstgenoemde voor het healen, laatstgenoemde voor het keiharde vechten.

Maar je kunt ook kiezen voor de tactische knight, of de moordlustige battlemage. Keuzes zijn er genoeg – er zijn immers elf klasses te kiezen. Eenmaal dus gekozen ga je op pad met je twee personages, die als Source Hunters afgezet worden op een strand om een moord op te lossen. Al snel blijkt er iets vreemds aan de hand te zijn, en worden jouw twee personages de hoofdpersonen van een groot avontuur.

Nu is het niet zo – in tegenstelling tot vele andere role-playing games – dat je denkt: ha, grappig, wat een idioot. Nee. Je krijgt de mogelijkheid om te denken wat je wil. Stel dat hij gelijk heeft, en was z’n uitvoering gewoon heel slecht? Om die reden maak je dan ook een notitie en wie weet kun jij het straks ook…

Het is een ongelofelijk sterk punt van dit spel, wat er eigenlijk voor zorgt dat Divinity: Original Sin uniek in zijn soort is in de huidige generatie collectie role-playing games. Het is zó compleet. Dat je in het eerste stadje aankomt en gelijk met een brand moet helpen, en je weet bij godganse niet waar je het water vandaan haalt.

Of dat je voor de grap een graf openmaakt bij de plaatselijke boer, maar het een boobytrap blijkt te zijn. Maar goed, je kunt die boer even terugpakken door je letterlijk onder een steen te laten schuilen om vervolgens z’n schilderijen ongemerkt te jatten. Het. Kan. Allemaal.

En daar houden we van. We houden niet van die praatjes van ontwikkelaars die zeggen dat je alles kunt doen, nee. We houden van daadwerkelijke daden, dat je het écht kan doen. Ondergetekende heeft vele uren aan het spel besteed en ziet dat Divinity: Original Sin je eigen speeltuin is.

Je kunt ook nog eens dat speeltuintje met je beste vriend delen. Jazeker, er is ook nog eens co-op aanwezig. Alsof de perfectie wordt benaderd – gelukkig komen we daar geheel objectief nog op terug. Maar nee, dat is ook de officiële reden dat je twee personages moet aanmaken. Eentje is ook voor je beste vriend die op elk moment mag aanschuiven.

Je gaat dus samen op stap. Je compagnon mag meebeslissen in de keuzes die je maakt. Je vriend mag zelf zijn eigen dingen doen – zelfs de schapen slachten mag. Hij wordt meegezogen in het verhaal. Geen wonder dat Larian Studios ervoor heeft gekozen dat je altijd een partner bij je hebt, zowel online als offline.

En het is allemaal zó leuk. Divinity: Original Sin is namelijk een tactisch spel en dus heb je heel wat met elkaar te bespreken. Het is niet zo dat je à la Borderlands lekker door de wereld kunt springen en lekker met elkaar kunt geinen. Nee, je moet serieus blijven.

Dus ook bij de gevechten. Divinity: Original Sin is namelijk een turn-based role-playing game. Dat betekent dat elk personage en vijand één voor één mag aanvallen. Hierdoor wordt de gameplay tactischer.

Zeker weten wel. Je zorgt ervoor dat dat vat bij de tegenstander wordt geplaatst, en je vraagt je partner of hij misschien zijn vuurbal wil afschieten. En hoppa, daar heb je resultaat; de tegenstander vliegt in de fik en jij hoeft je geen zorgen te maken over het verdere verloop van het gevecht.

Het klinkt makkelijk, maar je moet er maar eens op zien te komen. Je moet echt goed nadenken.

Dat Divinity: Original Sin bestempeld kan worden als één van de beste role-playing games sinds tijdens is inmiddels zeker, maar toch zijn er wel wat kanttekeningen. Er zitten namelijk best wat onnodige en onhandige foutjes in. Enkele bugs, maar ook qua opzet is het soms onhandig gedaan.

Ja, een schep, waar haal je die vandaan? Even naar de winkel gaan. Nee, daar ligt ‘ie niet. Blijkt ‘ie op het strand aan het begin van het spel te zitten. Argh, kleine frustratie. En daar zijn er meer van. Je leert er weliswaar wel van, maar je hebt toch liever dat je aan het begin van het spel een beetje geholpen wordt.

Maar dat is dan ook echt het enige grote minpunt van het spel. Divintiy: Original Sin laat namelijk voor de rest zien dat de pure computer role-playing games weer leven en dat we eigenlijk de champagne mogen ontkurken om dat feitje.

De complete wereld is daar het bewijs van. Ga het eens ontdekken. Betaal die veertig euro op Steam, want je krijgt er absoluut geen spijt van. We love it!