DiRT 5 Review - Toe aan indrukwekkende next-gen games

Codemasters heeft rally teruggebracht naar chaotische races en arcade gameplay. Weet de serie met DiRT 5 op de huidige generatie consoles indruk te maken? Je leest het in deze DiRT 5 review.

DiRT 5 is een van de eerste games die voor zowel de huidige generatie consoles als de volgende is ontwikkeld. Wij hebben de game alvast kunnen reviewen voor de PlayStation 4, waarover deze tekst zal gaan. Want hoewel de nieuwe machines van Sony en Microsoft erg indrukwekkend zijn en de game vast naar een hoger niveau tillen, zullen er ook mensen zijn die overwegen om DiRT 5 toch nog op de oude consoles te halen.

De DiRT-serie is de laatste paar jaar opgesplitst in twee takken. Zoek je een serieuzere sim van de rallyracerij, dan kun je terecht bij de DiRT Rally-games. Houd je van iets meer arcade en verschillende disciplines, dan is daarvoor de traditionele DiRT-reeks. Vergeleken met de vorige delen gaat DiRT 5 zelfs nog een stapje verder in die laatste richting, want het is zo casual als maar kan voor een game met off-road races. Racen met een stuurtje wordt momenteel helaas nog niet ondersteund, al zal dat er Codemasters kennende ongetwijfeld in komen. In ieder geval moet je het voor nu met een controller doen, maar dat is geen straf.

Wie vroeger een of meer Motorstorm-delen heeft gespeeld, zal een lichte déjà vu voelen. Niet heel gek, want een deel van Evolution Studios is opgegaan in Codemasters. Het team uit Cheshire heeft eerder al OnRush gemaakt en de invloeden van al die games zijn terug te vinden in DiRT 5. Dat geldt niet alleen voor de besturing, maar ook voor de algehele over de top 'festivalsfeer'. De game neemt zichzelf lekker niet zo serieus en draait volledig om plezier hebben. En dus stap je gemakkelijk in, wat op zich heel fijn is.

De career mode introduceert je direct in dat blije wereldje en laat je kennismaken met veel personages. Troy Baker en Nolan North zullen je tussen races door veel toespreken als respectievelijk Alex “AJ” Janiček en Bruno Durand. De game heeft ook enkele kleine verrassingen voor je in petto in de vorm van bekende mensen uit de autohobby en racesport. Verwacht daar echter niet te veel van, want je moet dan denken aan monologen en podcasts die je tijdens het menu hoort.

Hoewel DiRT 5 zeker een vermakelijke racegame is, gaat het plezier deels verloren door een iets te makkelijke besturing. Codemasters is misschien een beetje uit het oog verloren wat games als Motorstorm zo goed maakte. Ja, het was heel arcade en je kon in de laatste ronde nog van de laatste naar de eerste plek schieten, maar het voelde ook daadwerkelijk goed als je een race won. Je moest er wel even voor zitten om soepel een ronde af te leggen en had altijd het gevoel dat je zo omver gereden kon worden door de rest.

Hier ontbreekt de euforie een beetje, omdat het allemaal net wat te braaf is. Je kunt de AI op een hoger niveau zetten, maar dat maakt de races niet per se ontzettend spectaculair. Er worden wel wat tikken over en weer gegeven wanneer je je middenin een groepje wagens bevindt, maar de impact lijkt soms wat te ontbreken. Je kunt bij een haarspeldbocht vol in de tegenstander rijden om hem als vangrail te gebruiken, maar heel heftig is het niet. Wagens kunnen namelijk niet echt kapot en het schademodel is vrij beperkt. Motorstorm had de agressie van een pitbull, DiRT 5 doet wat dat betreft meer denken aan een wat onhandige, vrolijke boxer.

Behalve de gameplay wekte DiRT 5 ook ergens de indruk dat Codemasters zich er opnieuw iets te makkelijk vanaf maakt. DiRT 5 heeft min of meer dezelfde aura als de laatste GRID, die wij in de review een 6 gaven. Beide games missen een beetje een wow-factor en daardoor een eigen identiteit waarmee ze boven de rest uitspringen. Geen enkele modus steelt nu echt de show of is zo diep uitgewerkt dat het voor langere tijd fris en uniek blijft.

Wel is het leuk dat DiRT 5 weer een ouderwetse splitscreen terugbrengt. En dat niet alleen, het is voor maar liefst vier spelers mogelijk om op hetzelfde scherm te gamen. We raden dan natuurlijk wel een grote tv aan, maar het speelt prima en dat komt ook deels door de makkelijke besturing. Zelfs de meest onhandige verkeersdeelnemer kun je een controller in de handen drukken en die binnen een paar minuten al driftende naar de finish zien gaan.

Uiteraard vergt splitscreen wel wat van de performance en beeldkwaliteit. 4K met 60 fps ga je dan niet halen. Sowieso vraagt de game je op de PS4 en Xbox One of je de voorkeur geeft aan betere graphics of een hogere framerate.

Heb je geen vrienden om thuis DiRT 5 mee te spelen, dan kun je ook online tegen andere spelers racen. Op het moment van de release is dat nog niet in orde, maar Codemasters heeft al gezegd dat ze bijvoorbeeld nog private lobbies gaan toevoegen. Op dit moment zoek je vanuit het menu naar een losse race in de hoop dat die een beete vol zit met spelers. Dat was bij ons vaak niet het geval.

Daar komt bovenop dat de laadtijden voor deze modus erg lang waren. Ben je vervolgens klaar met je race, dan slingert de game je zonder pardon weer terug naar datzelfde zoekscherm. Je bent al met al veel meer tijd kwijt aan het wachten dan aan het racen zelf, en dat kan een goede reden zijn om af te haken.

Een andere modus waar de interactie tussen spelers belangrijk is, is Playgrounds. DiRT 5 geeft je de kans om zelf je stuntbaan of raceparcours te creëren. Je werkt met blokken en voorwerpen alsof het LEGO is en hebt al snel een arena vol schansen, brandende ringen en andere gekke dingen gemaakt. Tussendoor kun je testen of het een beetje begaanbaar is, wat wel zo handig is. Je wil immers niet na een half uur knutselen erachter komen dat je het checkpoint achter die hoge schans helemaal niet kunt bereiken.

Ben je trots op je eigen Playground, dan kun je die delen met anderen. Zo ontstaat er vanuit de community vanzelf een berg aan bizarre en creatieve banen die door iedereen te spelen is. Favorieten kun je markeren en liken, zodat je ze altijd snel terug kunt vinden.

Ook kun je met customisation van de voertuigen en je eigen profiel in de weer om het wat persoonlijker te maken. Heel uitgebreid is het niet, want tuning van de wagens ontbreekt bijvoorbeeld. In plaats daarvan gaat het echt puur om een likje verf en wat stickers op deuren, bumpers en motorkappen. Het past bij de arcade stijl van DiRT 5 en vormt in die zin een contrast met DiRT Rally of F1, waar juist afstelling van je wagen essentieel is. Maar ja, waarom zouden looks niet ook belangrijk zijn?

DiRT 5 voelt een beetje als een demo van wat we gaan krijgen wanneer de game op de PS5 en Xbox Series X verschijnt. Codemasters heeft misschien wel meer focus gelegd op de ontwikkeling van de next-gen versie, omdat het allemaal redelijk braaf blijft. Hoewel de arcarde stijl veel mensen zal aanspreken en het racen soepel en makkelijk is, mist er een zekere wow-factor.

Geen enkele modus weet nu echt de show te stelen en daardoor lijdt DiRT 5 een beetje aan hetzelfde syndroom als GRID. Ben je nog op zoek naar een simpele game waarin offroad racen centraal staat en heb je voorlopig geen nieuwe console in huis, dan zul je je hier vast mee vermaken. De kans is alleen groot dat je voor hetzelfde geld een game vindt die net wat indrukwekkender is. Het doet ons er vooral aan herinneren waarom we Motorstorm zo missen. Die plek zal het nooit kunnen innemen, al doet het een redelijke poging.