Dead Space 2 Review

De maand januari is altijd zo’n grauwe maand. Regen valt met bakken uit de hemel, de dagen zijn kort en het is ook nog eens koud buiten. Maar dat maakt allemaal niets uit, want dit zijn namelijk de perfecte omstandigheden voor een horrorgame als Dead Space 2. Weet dit tweede deel ons weer de stuipen op het lijf te jagen of was een enkeltje naar de hel van Dead Space meer dan genoeg?

Isaac Clarke is een voormalig systeemingenieur van de ‘Concordance Extraction Corporation’, maar is ook een man die misschien wel alles kan, een man die niet bang is voor een Necromorph (of 100) en bovenal een man die de hoofdrol speelt in een geweldige horrorgame. Dead Space 2 gaat verder waar deel één ophield en vertelt een nog groter avontuur dan Isaac ooit heeft kunnen dromen.

De Sprawl
Het is het jaar 2511. Drie jaar na een hels avontuur op het ruimteschip ‘USG Ishimura’ komt Isaac Clarke aan op de Sprawl, een enorm ruimtestation dat gebouwd is op de overblijfselen van Titan, de maan van Saturnus. De Sprawl dient als een mijnbasis en grote leefkolonie voor de mensheid. De game begint met Clarke die op de Sprawl vast zit in een gesticht voor krankzinnigen. Alle gebeurtenissen op de USG Ishimura hebben zijn geestelijke gesteldheid erg aangetast en hij is dan ook maar half bij wanneer hij bevrijd wordt uit het gesticht en het lijkt alsof hij in de hel is beland.

Vrijwel het hele ruimtestation is uitgemoord door de Necromorphs en de regering is ook niet blij dat er Isaac uit het gesticht ontsnapt is. Tijdens je poging om de Marker, het artefact wat dit alles veroorzaakt heeft, kapot te maken, zul je niet alleen tegen Necromorphs vechten, maar zul je ook de regering van het ruimtestation moeten zien te ontwijken. Isaac heeft het daarbij ook nog eens moeilijk met zichzelf en hallucineert er flink op los. Het is vrij heftig wat hij allemaal meemaakt, maar het zorgt dan ook wel voor een echt boeiend verhaal. Isaac laat niemand anders in op het feit dat hij langzaam krankzinnig wordt, waardoor je als speler krijgt te zien wie hij werkelijk is en hoe hij zichzelf op een andere manier naar anderen uit. Vooral de gesprekken die zich afspelen in Isaac’s gedachten en de interne worsteling met zichzelf zijn onderdelen die het verhaal van Dead Space 2 geweldig maken.

Spookhuis attractie
Wat dit tweede deel ook geweldig maakt ten opzichte van zijn voorganger, is het tempo. Ontwikkelaar Visceral Games heeft alle dingen wat het origineel sloom maakte eruit gehaald. Heen en terug lopen, zoekend naar een bepaald doel voor een missie, is verleden tijd, eveneens als het gedesoriënteerd raken en meer van zulke problemen. Hierdoor is er, qua tempo in verhaal, een snel spel ontstaan dat spanning en engheid geweldig combineert. Natuurlijk blijft het principe, van punt a naar punt b lopen en onderweg wat afknallen, hetzelfde, maar Dead Space 2 weet dit zo goed te brengen, dat het woord “lineair” bij de meeste niet zo snel zal opkomen.

Het verhaal van Dead Space 2 is namelijk een achtbaanrit die gekenmerkt wordt door geweldige momenten, omgevingen die variëren van een vrolijke school tot pikzwarte kamers en geluid dat zo goed gedaan is dat de voetstappen van een monster er alleen al voor zorgen dat je met knikkende knieën voor je tv zit. Dead Space 2 is dan ook vrijwel de beste spookhuis attractie onder de videogames ooit.

Necromorphs
Alsof het al niet erg genoeg is dat Isaac langzaam gestoord begint te worden en iedereen achter hem aan zit, zullen de eerder genoemde Necromorphs nu in allerlei verschillende soorten en maten op je afkomen. De Stalker is één van de nieuwe vormen van de Necromorphs en gaat als een echte jager te werk en houdt er maar al te graag van om je te besluipen. Het dino-achtige monster rent van de ene hoek naar de andere om vervolgens zo snel mogelijk aan te vallen en weer weg te zijn. Ook nieuw, en nog smeriger dan de Stalker, is de Puker. Dit wezen heet uiteraard niet voor niets zo en kotst je dan ook maar al te graag onder.

Al de verschillende Necromorphs zullen in grote getale op je afkomen en worden, naarmate je verder komt in het verhaal, steeds gestoorder. Nu hoef je je echter niet zorgen te maken dat Dead Space 2 meer een actiegame dan een horrorgame is geworden. Dit is namelijk niet zo. Natuurlijk komt er wel veel actie in voor, maar de balans tussen de horror en actie is uitstekend verdeeld. Zo weet je, als je in een grote ruimte belandt, de kans groot is dat er heel wat monster op je af stormen. Vanaf waar en hoe blijft echter de vraag tot dat ze opeens voor je staan.

Wapens en structuur
Gelukkig weet Isaac maar al te goed hoe hij zich moet verdedigen tegen deze wezens. In dit tweede deel vinden we namelijk weer oude vertrouwde wapens terug, zoals het zaagblad-wapen ‘Ripper’ evenals gloednieuwe items zoals de Detonator met haar verraderlijke mijnen. Elk van deze wapens, samen met je RIG-pak, telekines en stasis module, kunnen worden geüpgrade om de Necromorphs zo hard mogelijk af te knallen. Na het uitspelen van de game kun je deze vooruitgang ook opslaan en meenemen naar een nieuw spel. Deze opties en beloningen zorgen ervoor dat je de game met veel plezier nog een keer doorspeelt. Er zijn heel wat nieuwe kostuums met nieuwe bonussen te ontgrendelen en het is ook leuk om te zien hoe sterk je wapen is, eenmaal volledig geüpgrade.

Wanneer je de game voor de tweede keer speelt, zal het natuurlijk wel iets minder leuk zijn dan de eerste keer. Je kent het verhaal immers al en daar komt bij dat deze soms niet helemaal logisch is. Vaak wordt je door iemand anders verteld wat te doen en waar heen te gaan. Meerdere keren hebben we ons dan ook afgevraagd waarom we dat eigenlijk deden en wat we ermee opschoten. Deze structuur belemmert min of meer het overkoepelende verhaal.

Mindere multiplayer
Wat ook wat minder is aan het spel, is de multiplayer. Het is niet slecht, maar in vergelijking met de singleplayer van de game is dit onderdeel gewoon wat minder leuk. We hebben alle vijf de game modi en maps gespeeld, maar het kon ons niet echt boeien. Spelers zijn onderverdeeld in twee teams: de mensen hebben een bepaalde doelstelling en de Necromorphs zijn erop uit om hen, kosten wat het kost, tegen te houden.

Als een mens komt het erop neer dat je zo snel mogelijk naar je doel moet rennen, dit volhouden en vervolgens gedood worden. Als een Necromorph richt je vaak minimale schade aan en is het moeilijk om een zelfvoldaan gevoel op te brengen, je bent immers een Necromorph, een wezen dat je eigenlijk diep hoort te haten. De balans en de vage doelstellingen werken niet helemaal lekker. De multiplayer voelt nu meer aan als een slap aanhangsel, dan een volwaardig onderdeel van de game.

Extraction en graphics
Gelukkig is de singleplayer van Dead Space 2 zo goed, dat dit al reden genoeg is om de game aan te schaffen. Als je het spel voor de PlayStation 3 koop krijg je daar ook nog eens de game Dead Space Extraction bij, dat eerder op de Wii verscheen. In onze recensie kon je destijds al lezen dat dit een aangename game was. Nu je de game in HD kunt spelen en trophies kunt verdienen is dat natuurlijk helemaal mooi. Daarbij kun je de game zowel met de PlayStation Move als een gewone controller spelen, voor beide geldt dat dit erg lekker werkt.

Vind je dat nog niet genoeg reden om Dead Space 2 te kopen? Dan is er nog een onderdeel wat wel wat lof verdiend, namelijk de graphics. Het origineel zag er al redelijk goed uit, maar dit tweede deel ziet er geweldig uit. Hoewel alle bewegingen nog wat stijf zijn, zijn de textures erg gedetailleerd en de omgevingen zijn goed vormgeven. Maar wat echt uitspringt boven de rest is de belichting van het spel. Er is geen enkel moment in het spel geweest waarbij we ook maar één puntje van kritiek hierop hebben. Alle schaduwen zien er goed uit en de belichting werkt op bepaalde momenten geweldig mee met de het opbouwen van de spanning, wat natuurlijk uitermate belangrijk is bij een game als deze.

Subliem vervolg
Dead Space 2 zal je flink de stuipen op het lijf gejaagd en is dan ook niet zomaar een survival horrorgame. Het is een spel dat een geweldig en persoonlijk verhaal verteld van een man die een verschrikkelijke strijd voert met zichzelf als grootste vijand. Alsof dat niet genoeg is, voegt Visceral Games hier ook nog eens een goede gameplay, geweldig geluid en graphics en brute actie aan toe. De multiplayer is niet zo interessant als de singleplayer, maar dat neemt niet weg dat Dead Space 2 een subliem vervolg is en de standaard voor survival horrorgames een stuk hoger heeft gelegd. Na het einde van dit deel gezien te hebben, kunnen we nu al niet meer wachten tot we aan de slag kunnen met deel drie.