de Blob 2 Review

We zitten nog midden in de winter en de vries kruipt ’s nachts weer uit de grond. Het is koud, grauw en dit seizoen heeft niet voor niets een eigen dip naar zich vernoemd gekregen. Om deze treurigheid toch een beetje achter ons te kunnen laten en alvast vooruit te kijken naar de vrolijkheid van de lente heeft THQ de Blob 2 in de winkels gelegd. Weet deze game met zijn kleurrijke kliederboel ons uit een winterdip te trekken?

De geschiedenis van de Blob is anders dan andere games. Deze franchise is niet verzonnen bij een miljoenenbedrijf door de beste mensen uit het vak, maar door een aantal Nederlandse studenten. De game werd al snel ontdekt door THQ die de rechten kocht en de game naar de Wii bracht. De game werd redelijk ontvangen en de verkoopaantallen waren bevredigend genoeg om een vervolg te maken. Het is nu dan ook tijd voor de Blob 2, die behalve op de Wii ook voor de Xbox 360 en PlayStation 3 is gemaakt.

Dictatuur tegen kleur
Iedereen die de Blob op de Wii heeft gespeeld, kent Comrade Black nog wel. Deze kwaadaardige blob heeft een hekel aan kleur. In de eerste de Blob liep dat niet goed voor hem af omdat Blob, de hoofdpersoon uit de game, zijn plannen in duigen liet vallen. Comrade Black had alle kleur uit de stad weggehaald, maar Blob heeft alles weten te herstellen waardoor de stad weer vol kleur was.

Nu is het echter weer misgegaan. Comrade Black heeft op een stiekeme manier de leiding gekregen over het eens zo vrolijke stadje Prisma City. In zijn dictatuur eist hij wederom dat alle kleur verbannen wordt. Alle kleur verdwijnt uit Prisma City en zodra Blob hier over te horen krijgt, gaat hij weer op pad om Comrade Black dwars te zitten. Gebouw per gebouw brengt Blob de kleur weer terug in Prisma City en strijdt hij tegen het dictatorschap van Comrade Black.

Eentonige gameplay
Net als in het vorige deel rol en stuiter je weer door erg grote levels om de kleur terug te brengen. Hiervoor moet je Blob eerst van verf voorzien. Dit kan door in een vijver vol met verf te baden of door een verfbot met een body slam de grond in te werken. Je neemt dan de verf automatisch in je op. Je kunt ook nog kleuren mengen. Wanneer je eerst een rode en daarna een gele verfbot slamt dan wordt Blob oranje. Zo kun je verschillende kleuren gebruiken en meer kleuren betekent meer vrolijkheid. Net als in Prince of Persia en Assassin’s Creed ren je langs en over gebouwen, met het verschil dat alles wat je in de Blob 2 aanraakt van kleur verandert.

Er zijn ook verschillende soorten vijanden die allemaal net iets anders zijn. Je moet echter wel steeds dezelfde handeling uitvoeren om deze vijanden te verslaan: met een body slam de grauwigheid uit hun harses slaan. Ook al moet je praktisch steeds hetzelfde doen krijg je toch iedere keer weer een uitleg alsof je het verschil niet weet tussen een nijlpaard en een koelkast. Stap voor stap en knop voor knop neemt de game je bij de hand om je te tonen wat je moet doen met de verschillende vijanden. Dit is voor de kleintjes misschien wel handig, maar iedereen die wel zelfstandig z’n kont kan afvegen zal het al snel vervelend vinden.

Dat je iedere vijand op dezelfde manier moet verslaan is een van de eerste tekenen van de eentonigheid waar de game ernstig last van heeft. De game duurt ruim tien uur en daarin ben je eigenlijk constant hetzelfde aan het doen. Dit was het grootste nadeel in het eerste deel en het lijkt erop dat de Blob 2 hier nog steeds aan lijdt. Er zijn dit keer wel ondergrondse levels toegevoegd om voor wat afwisseling te zorgen. Deze levels zijn in 2D weergeven en zijn inderdaad een leuke afwisseling op het rondspatten met verf in 3D. Toch is het niet genoeg en voelt de game nog steeds erg eentonig aan.

Lage replaywaarde
De game is daarom ook niet geschikt om al te lange tijd achter elkaar te spelen. Met een level per speelsessie heb je er wel weer genoeg van. Je zult de game dan ook niet snel nog een keer gaan spelen. Die eentonigheid daar heb je waarschijnlijk geen twee keer zin in. Er is wel nog een co-op modus in de game te vinden, maar deze is voor de tweede speler verre van interessant. Het maakt het alleen maar makkelijker en dat is geen goede combinatie met de eentonigheid.

Nadat je een level hebt doorlopen is het eigenlijk alleen voor perfectionisten de moeite waard om terug te komen. Dan kun je ieder gebouw van een kleurtje voorzien en andere opdrachten te vervullen, zoals het verven van iedere boom, het kleuren van gebouwen in een specifieke kleur en het opvrolijken van posters die door de levels hangen. Deze opdrachten zijn niet verplicht om te voltooien en na een tijdje laat je deze opdrachten ook liever liggen dan dat je er nog een keer achteraan gaat.

Mooie kliederboel
Grafisch is de game dan weer alles behalve eentonig. Dit omdat je de stad zelf inkleurt. Je kunt er een hele kleurenorgie van maken, maar je kunt ook heel gepassioneerd nadenken over de welke gebouwen je in welke kleur wilt hebben. Dit geeft de game een erg vrolijke uitstraling en dat is precies wat je nodig hebt bij een game als de Blob 2.

Alle leuke kleurtjes zien er dit keer ook nog eens extra scherp uit. Wij hebben de game op de Xbox 360 gespeeld en net als bij de PlayStation 3 versie speel je de game dan in high definition. De kleuren spatten van het scherm af. Deze opmerking kun je ook letterlijk nemen, want de game wordt ondersteund door 3D-televisies. In het vrolijke kleurenpallet zit eigenlijk maar één uitschieter, namelijk de kleur bruin. Sinds wanneer is bruin een kleur waar je blij van wordt?

Vrolijke bende
Waar je wel duidelijk blij van wordt, is de muziek in de game. Het geluid verandert namelijk mee met de vooruitgang die jij maakt. In het begin van een level, wanneer alles nog grijs en kleurloos is, is de muziek ook erg grauw. Zodra je begint te kleuren komt er echter steeds meer vrolijke muziek uit je speakers. Aan het eind van een level blaast een volledig symfonieorkest je weg met een vrolijk deuntje. Je wordt er helemaal vrolijk van en het past ook perfect bij de game. Het is een luidruchtige maar vrolijke bende.

Vrolijkheid ten top
Een vrolijke bende, daar is de Blob 2 perfect mee te beschrijven. Alles straalt vrolijkheid uit en na een speelsessie met de Blob 2 wil je de winter al snel achter je laten. Helaas is de game te eentonig om voor een lange tijd leuk te blijven. Maar wanneer je even in een dipje zit, is de Blob 2 de perfecte game om in je console te stoppen en je bent meteen weer in een vrolijke bui.