Dark Souls II: Crown of the Old Iron King Review

De vorige uitbreiding voor Dark Souls II verraste ons met interessant leveldesign en Zelda-achtige puzzels. Crown of the Old Iron King schroeft de moeilijkheidsgraad flink op en legt de focus op epische gevechten.

Met de Crown of the Sunken King gingen we ondergronds, en nu zoeken we het hoger op. De volledige uitbreiding is opgedeeld in een paar hoge torens, die middels grote kettingen met elkaar verbonden zijn. Zodra je in de buitenlucht komt, zie je hoe alles bedekt is met een dikke laag as. Dit ziet er niet alleen onheilspellend uit, maar is ook een prima plek voor vijanden om zich schuil te houden.

De voornaamste klacht die wij bij de vorige DLC hadden was het gebrek aan nieuwe vijanden. De met mos begroeide ridders zagen er tof uit, maar verloren al snel hun charme toen ze keer op keer op ons af kwamen gerend. Ook deze keer leg je weer een klein leger aan 'standaard' skelettenridders om, maar worden ze afgewisseld door interessante nieuwe vechtersbazen.

Zo is er een geest die wild met zijn zwaard heen en weer hakt, terwijl hij met zijn andere hand in de lucht zweeft en pijlen op je afschiet. De grote onthoofde reuzen moeten ook voorzichtig benaderd worden. Met hun grote knotsen halen ze belachelijke hoeveelheden van je levensbalk af, en hun vuurspuwende schouders (ja echt) maken het lastig om ze te omzeilen.

Vooral bij deze Giants heeft From Software een goede manier gevonden om geoefende spelers lastig te vallen. Een populaire tactiek in de Souls-games is om cirkeltjes rond je vijand te rollen, in de hoop een fijne backstab in z'n rug te plaatsen. Door het vuur dat uit de schouders van deze kolossen komt, wordt dit een stuk lastiger.

Over lastig gesproken, de eindbaas die de kroon van de koning bewaakt, is er eentje om nooit te vergeten. Op het eerste gezicht ziet hij er niet zo imposant uit (op zijn reusachtige zwaard na dan), maar hij heeft maar één of twee klappen nodig om je te doden. Schakel voor dit gevecht dus vooral wat vrienden in, want zelfs met de hulp van twee anderen hebben we urenlang geknokt met deze taaie rakker.

Het leuke aan de Crown of the Old Iron King is de hoeveelheid content die het biedt. Als je je rechtstreeks een weg naar de eindbaas beukt, ben je sowieso een avondje zoet. Maar daarnaast zijn er nog zoveel geheime kamertjes, vijanden en zelfs twee eindbazen die op je staan te wachten. Geheel in de stijl van Dark Souls zal het je wat tijd kosten om deze te vinden, maar daar hebben we gelukkig altijd het internet nog voor.

Een deel van het gebied in deze uitbreiding is speciaal gemaakt om met meerdere spelers te doorkruisen. Zoals we vorige keer ook al zagen, kunnen hier ook spelers meedoen die de uitbreiding nog niet hebben. Heb je een vriend die twijfelt om voor de DLC te betalen? Neem hem mee als hulpkracht en hij zal er al snel achter komen hoe tof From Software deze uitbreidingen aanpakt.

Crown of the Old Iron King is de tweede uitbreiding op rij die een fantastische nieuwe draai aan Dark Souls II geeft. Eerst waren de puzzels aan de beurt, en nu worden we er even hardhandig aan herinnerd dat DSII nog steeds een ongelofelijk moeilijke game kan zijn. Er is dan ook flink gejuicht toen we die laatste eindbaas eindelijk tegen de grond kregen. Die typische Dark Souls-voldoening is maar lastig te evenaren door andere games.