Cobra Kai seizoen 3 Recensie- Meer nostalgie, maar iets te weinig kracht

Cobra Kai is ongekend populair en combineert de nostalgie van de The Karate Kid-films met een gezonde dosis humor en wat drama. Nu is het tijd voor seizoen 3, waarin de cliffhanger van seizoen 2 een vervolg krijgt. Blijkbaar heeft niet alleen Miguel een klap gekregen, want in de Cobra Kai seizoen 3 recensie duizelt het van de sterren, terwijl het verhaal wankelt.

In Cobra Kai seizoen 2 zagen we hoe de serie tot een soort climax kwam. De lessen die Johnny Lawrence (William Zabka) zijn Cobra Kai-studenten geleerd heeft, conflicteerden met die van John Kreese (Martin Kove)en zorgden voor een tweedeling tussen de leerlingen. Daarnaast leidde de rivaliteit tussen een aantal studenten van beide dojo’s tot een waar slagveld op school, met alle gevolgen van dien. De school veranderde als het ware in een level van Streets of Rage, waarbij werkelijk iedereen met elkaar aan het knokken was.

Aan het begin van Cobra Kai seizoen 3 zien we de gevolgen van die knokpartij. Miguel (Xolo Maridueña) ligt in een coma, terwijl Robbie (Tanner Buchanan) er vandoor is omdat hij anders opgepakt wordt. Intussen is Johnny kapot van het nieuws over Miguel en heeft hij zijn sportschool achter moeten laten in handen van zijn doortrapte oud-sensei Kreese. Aan de kant van Miyagi-Do is Daniels dochter Samantha (Mary Mouser) flink getekend door de vechtpartij, terwijl vaderlief geen idee heeft hoe hij zijn leven moet balanceren.

De ‘makkelijke’ tijd van de The Karate Kid films lijkt voorbij te zijn in Cobra Kai. Terwijl The Valley besluit om karate in de ban te doen,zoeken Johnny en Daniel naar Robbie. John Kreese smeedt intussen nog meer snode plannen om beide heren dwars te zitten en hun scholen én hun leerlingen het leven zuur te maken. Het levert ook in seizoen 3 geen toernooi op en biedt eigenlijk alleen maar een verhaallijn die om het opvullen van oude plotgaten (, compleet met een heleboel oude beelden uit de The Karate Kid films) en een haat-liefde verhouding tussen de twee dojo’s draait, waarvan er eentje nu onder het schrikbewind van de échte slang in de serie zit: Kreese.

Wat Cobra Kai hierin goed doet is dat er verschillende verhaallijnen zijn die moeiteloos naast elkaar verteld worden en tlekens een van de drie thema’s in het seizoen aansnijden: woede, vergiffenis en angst. Enerzijds wordt het verhaal van Daniel (Ralph Macchio) verteld waarin hij vrees zijn autobedrijf kwijt te raken en niet goed genoeg voor zijn studenten is, terwijl we anderzijds het verhaal van Johnny voorbij zien komen die worstelt met het loslaten van het verleden en het gemis van zijn zoon. Daarnaast zijn er tussen enkele personages wat romances en vriendschappen die zo nu en dan belicht worden en is er natuurlijk de strijd tegen de smerige serpent John Kreese die alles en iedereen weer aan elkaar koppelt met een flinke dosis woede.

Over Kreese gesproken: zijn personage komt uitvoerig aan bod in Cobra Kai seizoen 3. Je ziet niet alleen hoe hij de dojo met ijzeren vuist regeert, maar ook hoe hij is geworden wie hij is. Het is prettig om te zien dat de serie probeert om karakters uit het verleden terugbrengt en ze wat meer diepgang probeert te geven, al pakt dit niet altijd even goed uit.

Zo gaat Daniel in seizoen 3 naar Okinawa, waar we een aantal oude bekende terug zien. Daniels oude liefje Kumiko (Tamlyn Tomita) en zijn aartsrivaal Chozen (Yuji Okumoto) komen voorbij in een aflevering in de serie, maar echt diepgang krijgen ze niet, behalve dan dat je ziet hoe ze veranderd zijn. Hierdoor blijven ze alleen voor fans van de filmserie herkenbaar, maar worden ze niet echt memorabel.

Naast deze twee zien we ook andere oude bekenden uit de The Karate Kid films terug, wat net als in seizoen 1 en 2, voor de nodige fanservice zorgt. Cobra Kai weet slim gebruik van deze personages te maken om niet alleen fans te bekoren, maar ook om de plotgaten aan elkaar te praten. Daarbij neemt de terugkeer van de originele acteurs uit de The Karate Kid-films fans telkens weer mee naar die momenten in de films. Het verhoogt het niveau van de serie alleen op geen enkel moment.

Natuurlijk kun je Cobra Kai niet met een serie als Suits of Mad Men vergelijken. Het beste kun je dit als een verlengstuk zien van de filmtrilogie en dan mag je ook een dergelijke kwaliteit verwachten. Die van jaren ’80 actiefilms dus, waarbij acteerwerk en schrijfwerk niet van de allerhoogste plank komen. Integendeel, veel van de acteurs acteren in de serie niet bijster goed. Zo weet Macchio nog steeds lang niet altijd te overtuigen en merk je bij Mary Mouser op een gegeven moment op dat ze eigenlijk telkens hetzelfde trucje doet.

De echte sterren van de serie zijn toch wel William Zabka, die steeds comfortabeler in zijn rol gaat zitten, en Martin Kove, die je op een gegeven moment echt een knal voor zijn kop wil geven. Al haat je hem nooit zo erg als Jack Gleeson in de rol van Joffrey in Game of Thrones. Van de jonge garde steken Xolo Maridueña en Tanner Buchanan er met kop en schouders bovenuit. Zij spelen al twee seizoenen duidelijk beter dan de rest en ook in seizoen 3 is dit weer het geval.

Jammer genoeg zien we Buchanan in Cobra Kai seizoen 3 amper voorbij komen, terwijl ook bij Maridueña van alles speelt dat zijn acteerwerk beïnvloedt. Het zijn allemaal keuzes die gemaakt moesten worden om seizoen 2 nog op een correcte manier af te sluiten. Met slechts een tiental afleveringen van een half uurtje per stuk, gaat dat niet heel snel. Zeker niet gezien er voor alles ook nog behoorlijk de tijd genomen wordt.

De schrijvers hebben een periode gepakt die verder uitgesmeerd is om de tijd te overbruggen naar seizoen 4 (van de minimaal 6 seizoenen). In slechts een paar afleveringen sla je zonder het te merken een paar maanden over. Hierdoor voelen sommige dingen niet logisch aan en desondanks lijkt er voor je gevoel alsnog niet zoveel te gebeuren in het seizoen.

Hopelijk gebeurt er in het zesde seizoen van de serie wat meer, want het tempo ligt nu, ondanks de korte afleveringen en de maanden die overgeslagen zijn, behoorlijk laag. Het einde van seizoen 3 doet in ieder geval vermoeden dat we niet alleen weer een paar oude bekenden de films gaan terugzien, maar dat het verhaal in een hogere versnelling terecht gaat komen.

Cobra Kai seizoen 3 kan vooral gezien worden als een student die een tussenjaar neemt. Er gebeurt niet heel erg veel nieuws, maar er worden vooral veel lopende zaken afgerond. Personages verdwijnen voor even in de koelkast, alsof het onafgeronde vakken zijn, en plotgaten uit de films worden intussen opgevuld, alsof ze kasten zijn die opgeruimd moeten worden. Hoewel er wel genoeg actie voorbij komt in dit seizoen, had dit een heel stuk beter kunnen zijn als ‘er wat meer balans wat geweest’.