Assassin's Creed III: Liberation Review

Bij het woord 'assassin' denk je al gauw een een stoere vent. De Assassin's Creed franchise had ook altijd een stoere vent in de hoofdrol. Dat een vrouwelijk personage ook gewoon haar mannetje kan staan als moordenaar laat Aveline zien in Assassin's Creed III: Liberation.

Assassin's Creed III: Liberation is uit op de PS Vita, gelijktijdig met Assassin's Creed III voor de PC en consoles. Hoewel je misschien aan een port zou denken, gezien dit zo ontzettend vaak gebeurt, is het tegendeel dus waar. Liberation is een gloednieuw avontuur, speciaal voor de PS Vita met het opvallende gegegeven dat we in de huid van een vrouw kruipen.

Ontmoet Aveline
Maak kennis met Aveline, een jonge aantrekkelijke vrouw ten tijde van de Amerikaanse Revolutie. We worden meegenomen naar de achttiende eeuw, een tijdperk waarin Amerika verwikkeld is geraakt in politieke rompslomp. Bovenal is het een tijdperk waarin slavernij nog heel normaal is. Aveline is de dochter van een bevrijde slaaf en trekt het lot van de slaven zich dan ook erg aan. Het is tijd om een appeltje te schillen met diverse tempeliers die nogal een vinger in de pap hebben.

Het verhaal is leuk, maar niet zo meeslepend als we gewend zijn van eerdere Assassin's Creed delen. Toch is dat niet heel erg, want Liberation biedt nog steeds een tof avontuur. Het startpunt is de stad New Orleans, later word je meegenomen naar het moeras van Bayou en ook is er nog een stukje Mexico. Qua omgevingen is er variatie, leuke variatie, maar toch valt er minder te beleven dan je gewend bent van een Assassin's Creed game. Waar je bij andere delen ongeveer twintig uur zoet was, zul je Liberation in zo'n zeven à acht uur wel uitgespeeld hebben. Afhankelijk van hoeveel zijmissies je nog doet. Het kan dus iets korter zijn, maar ook iets langer. Maar houd dus wel in het achterhoofd dat het een kleinere game is qua omvang dan anders. Iets dat overigens helemaal niet erg is.

Kostuums zorgen voor nieuwe ervaring
Assassin's Creed Liberation voelt fris aan door de toevoeging van iets nieuws, namelijk kostuums. Nu wil je misschien gillend wegrennen bij de gedachte dat je in Liberation in de huid van een vrouw kruipt, en je ook nog eens diverse malen moet omkleden. Rustig maar, dat heeft niets te maken met je vrouwelijke kant. Het komt de gameplay allemaal ten goede.

Aveline kan eruitzien als slaaf, als ware assassin en als charmante dame. Zodra je als slaaf verkleed bent, zul je totaal niet opvallen tussen alle normale burgers. Dan kun je makkelijk opgaan in een menigte en daarbij vijanden te slim af zijn. Ga je verkleed als assassin, dan ben je eigenlijk precies zoals in andere Assassin's Creed delen. Als een ster klauter je over gebouwen en ben je dus heel behendig in al dat klimmen en sluipen. Zodra je verkleed gaat als ' lady persona', ben je niet zo behendig. Je ziet er dan uit als aantrekkelijke dame en dan zul je het moeten hebben van die charmes. Je zult dan regelmatig je charmes in de strijd gooien om iets gedaan te krijgen van mensen of bijvoorbeeld mensen omkopen zodat je toegang tot een versperde doorgang krijgt.

In het begin van de game wordt er min of meer bepaald welk kostuum je moet aantrekken maar gaandeweg bepaal je zelf hoe je een bepaalde situatie aanpakt. We kunnen niet anders dan concluderen dat de kostuums zeer tof zijn en voor een geheel nieuwe ervaring zorgen.

Typisch Assassin's Creed gevoel
Naast de nieuwe ervaring en het feit dat Liberation een nieuw verhaal is met een nieuw karakter is de game toch ook wel een feest van herkenning. Je voelt en proeft aan alles dat je een Assassin's Creed game in handen hebt en dat is fijn. Zo ben je de gehele tijd bezig met het uitvoeren van opdrachten, mensen uitschakelen en van alles aan het verzamelen. Ook zijn er diverse bekende elementen, zoals het gebruikmaken van eagle vision, van hoog kunnen springen om in een hooiberg te belanden, posters van muren aftrekken en meer. Je hebt dus echt te maken met een fijne mix van nieuwe elementen met vertrouwde elementen. Dat siert de game.

Geen vlekkeloze besturing
Toch is het wel zo dat Liberation niet zo goed uit de verf komt als zijn voorgangers. Het heeft een likje verf gemist voor de afwerking lijkt het wel. Verhaaltechnisch is het niet de beste game, maar ook op andere vlakken laat het steken liggen. In Assassin's Creed III is het nieuw om in bomen te klimmen en van punt A naar punt B te springen. Ook in Liberation zul in het moeras in heel wat bomen moeten klauteren. Hier moet helaas geconcludeerd worden dat de consoleversies en PC-versie beter zijn uitgewerkt. Daar werkt de besturing soepel en grijp je niet zo snel een boom mis. In Liberation wil het regelmatig gebeuren dat je niet het goede punt vastgrijpt en merk je dan ook dat de besturing niet vlekkeloos verloopt. Het is niet zo erg dat de game daardoor heel slecht wordt, maar de afwerking mist wel.

Slecht gebruik gemaakt van PS Vita opties
Vervelender is de manier waarop Liberation gebruikmaakt van de technische mogelijkheden van de PS Vita. Het is vergelijkbaar met Uncharted: Golden Abyss. Dat was een goede avonturistische game waarin het compleet de plank missloeg wat betreft de touchscreen mogelijkheden. Aan alles voelde je dat de ontwikkelaar gedacht heeft: ' Kom jongens, we moeten gebruikmaken van de touchscreen mogelijkheden en de gyro sensor! Het moet, hoe dan ook!.' Natuurlijk moet dat niet. Want je moet geen stomme opties in een game gooien als het niet lekker speelt of niet iets toevoegt.

Helaas gaat voor Liberation hetzelfde op als Uncharted: Golden Abyss. Regelmatig moet je iets doen waarbij je jezelf echt afvraagt wat voor nut het heeft. Niets, simpelweg niets. Dus bereid je maar voor op het feit dat je een brief zult moeten openmaken door de voorkant en achterkant van de PS Vita te gebruiken. Maar ook zakkenrollen doe je met de rear pad en nog absurder is het gegeven dat er complete brieven tegen het licht moeten worden gehouden. Het voelt allemaal totaal overbodig aan. Eigenlijk zouden dit soort opties optioneel moeten zijn. Want het is belachelijk dat het verplicht is. Maar beter denkt een ontwikkelaar na voor het idee zo'n gimmick wordt. Natuurlijk biedt de PS Vita toffe opties aan, maar een game hoeft niet tof te zijn door per se elke keer gebruik te maken van een innovatieve besturing.

Multiplayer probeert tevergeefs iets nieuws te doen
Iets wat ook overbodig is, is de multiplayer van de game. Deze speelt gelukkig niet beroerd, maar de vraag is wel wat de toegevoegde waarde is. De bedoeling is om vele punten op een aardbol te beschermen of juist te veroveren. Je kiest de kant van Assassin's of Abstergo. Het is leuk om te zien dat er niet simpelweg een multiplayer modus uit eerdere consoleversies is gekopieerd, maar de kracht van Liberation zit toch echt in de singleplayer.

Degelijke game die steekjes laat vallen
Het gevoel dat overblijft is een gemengd gevoel. Enerzijds is Liberation een smaakvolle titel. Ondanks dat je in de huid kruipt van een vrouw in een gloednieuw avontuur blijft het Assasin's Creed gevoel overeind en heb je echt het gevoel een waardige Assassin's Creed game in handen te hebben. Dat gegeven om overal met een AC-titel te kunnen spelen is natuurlijk heerlijk. Anderzijds laat de game het liggen op diverse punten, zoals een niet afgewerkte besturing in het moeras en vooral door slecht gebruik te maken van de PS Vita opties. Assassin's Creed Liberation toont aan dat het nog niet gedaan is met met de PS Vita, maar laat toch een nasmaak achter. De verwachtingen waren hoog en die zijn niet helemaal waargemaakt. Desondanks is Aveline een vrouw met ballen en daar valt ook weer wat voor te zeggen.