Armed Seven Review

Als je tegen een gamer zegt: “Ik heb Japanse indie-games in de aanbieding van hoge kwaliteit", dan weet je zeker dat je de aandacht hebt. Uitgever Nyu Media doet het op haar site en wij speelden één van die indies. Was de kwaliteit echt zo hoog?

Op die vraag kunnen we meteen al zeggen: nee. De kwaliteit is zelfs erg laag, vooral als je het hebt over de graphics. Gelukkig voor ontwikkelaar Astro Port is dat ook de bedoeling van het spel. Armed Seven is namelijk (wederom) een indie-game die teruggrijpt naar de roots van gamen. Je kunt rekenen op ouderwetse muziekjes, dikke pixels en hetzelfde soort gameplay als je vroeger in een arcadehal tegenkwam.

Mocht je een 3DS hebben, dan heb je vast het StreetPass-spelletje StreetPass Squad wel gespeeld. In deze 2D-shooter moet je een vliegtuigje door een ruimtewereld heenloodsen. Aangezien die ruimtewereld vol met vijandige vliegmachines zit, wordt er voortdurend op los geschoten. De vijanden komen van links, van rechts, van boven en van beneden en het is dan ook niet zo dat je alsmaar richting de rechterkant van het scherm aan het vliegen bent.

We beginnen over StreetPass Squad/Mii Force, omdat Armed Seven eigenlijk praktisch hetzelfde is. Je kunt onderweg versterking krijgen als je bepaalde vijanden neerschiet en de power-ups oppakt die daaruit komen. Kortom, een fijne shoot ‘em up waarin je voortdurend je ogen op het scherm moet houden en de knop waarmee je schiet eigenlijk nooit loslaat. Helemaal als er aan het einde van het level weer een grote eindbaas op je wacht, en dat is in Armed Seven zeker het geval.

Niet arcade als je dat niet wilt
Het is een type game dat het ideaal doet in een arcadehal. Het is erg leuk om te doen, maar het is steeds hetzelfde waardoor je het niet uren achter elkaar zal spelen. Het voordeel van Armed Seven is dat je niet per se de arcade-modus hoeft te spelen. Je kunt ook kiezen voor losse levels, zodat je niet honderd keer langs het eerste level hoeft te gaan. Een groot voordeel, want een speltype dat je al vrij makkelijk loslaat is natuurlijk helemaal makkelijk om los te laten als je moe wordt van de herhaling van steeds datzelfde eerste level.

Net als een on-rail-shooter, is ook de 2D-sidescroller shooter een gamegenre waar nogal een niche publiek voor is. Gamers die eind jaren 90 zijn geboren, zullen dit genre waarschijnlijk eerder links laten liggen omdat het simpelweg nogal een stap terug lijkt te zijn. Er zullen gamers zijn die redeneren: “waarom zou ik een game spelen die in het jaar 1987 gemaakt had kunnen worden, terwijl er spellen zijn zoals Halo en Mass Effect met een prachtig uiterlijk en vaak ook wat meer verhaal?”

Er is liefde in gestoken
Eerlijk is eerlijk, dat gevoel hadden wij ook wel. Waarom zo’n ouderwetse game spelen, terwijl er kwalitatief veel hoogstaandere spellen te spelen zijn? Natuurlijk is het grappig dat er weer wordt teruggegrepen op retrogaming en het gevoel van in het rond schieten is én blijft lekker. Het is alleen zo dat Armed Seven niet echt nieuw of vernieuwend aanvoelt. Armed Seven voelt eerder als een achteruitgang.

Dat is op zich lullig, want ondanks dat de game er door zijn stijl ouderwets uitziet, is wel te zien dat het ontwikkelteam liefde heeft gestoken in de details. De afwerking van de game is namelijk prima. Er zitten geen rare haperingen in, het menu is heel duidelijk en de muziek doet ook prima mee op de achtergrond.

Ouderwetse lol, niks nieuws
Je hebt er echt wel lol mee. Armed Seven is lekker retro en het gevoel van schieten en steeds verder komen is erg prettig. Echter biedt dit spel je voortdurend dezelfde soort ouderwetse gameplay. Het is natuurlijk flauw om zo’n indie te vergelijken met triple A-titels, dus daarop zullen we hem niet afrekenen. Toch zijn we niet tevreden over Armed Seven. Ontwikkelaar Astro Port weet simpelweg niets origineels aan het (redelijk niche) genre toe te voegen. Weinig nieuws dus, onder de rijzende zon.