Annabelle Comes Home Review - Vermakelijke tienerhorror met unieke demonen

Wat gebeurt er als je twee tieners laat babysitten in het huis van paranormale onderzoekers? Dat is het plot van nieuwste toevoeging aan het succesvolle Conjuring Universe. Met een jonge cast en een uitgebreid arsenaal aan demonische griezels zorgt de film voor heel wat horror vermaak. Dit is de review van de Annebelle Comes Home!

Annabelle Comes Home speelt zich af na de gebeurtenissen uit de eerste Conjuring film, maar nog voor het paranormale avontuur van onderzoekers Ed en Lorraine Warren in The Conjuring 2. De Warrens zijn inmiddels in het bezit van een groot aantal demonische objecten met als grootste boosdoener de Annabelle pop. Aangezien een simpele zuivering niet genoeg was voor al het kwaad dat in Annabelle aanwezig is, wordt de pop in een speciale glazen kast geplaatst die absoluut niet geopend mag worden.

De opslagruimte die de Annabelle pop haar nieuwe thuis kan noemen is in de Conjuring-reeks bekend als de Artifact Room. Deze kamer kwam al eerder voor in de films, maar stond nog nooit zo centraal als in Annabelle Comes Home. De film speelt zich dan ook volledig af in het huis van de familie Warren. De reden hiervoor is als volgt: Ed en Lorraine gaan er weer tussenuit voor een bovennatuurlijk uitstapje en laten hun dochter Judy achter met twee babysitters, met alle gevolgen van dien...

Annabelle Comes Home komt op veel gebieden over als een typische tiener/high school film. Dit komt vooral door de personages. Zo heb je Mary Ellen (Madison Iseman) en Bob (Michael Cimino), de twee tortelduifjes die hun diepe gevoelens voor elkaar niet durven te verklaren, de probleemmaker Daniela (Katie Sarife) die zichzelf de schuld geeft van haar vaders dood en Judy (Mckenna Grace), het jonge dochtertje van de Warrens die op school te maken krijgt met pesterijen vanwege de vreemde werkzaamheden van haar ouders.

Dat de film deze eigenschappen bevat is niet iets negatiefs, het versterkt juist het luchtige gevoel dat als een van de sterkere punten van de film kan worden gezien. Annabelle Comes Home neemt zichzelf op het gebied van horror niet al te serieus en zorgt er vooral voor dat het publiek wordt meegenomen op een leuke rit door een demonisch spookhuis met veel ruimte voor humor.

Daniela zit zo erg met het schuldgevoel over het verlies van haar vader, dat ze gefascineerd raakt door het onderzoek van de Warrens over het leven na de dood. Ze komt dan ook met voorbedachte rade haar vriendin Mary Ellen helpen met het babysitten op de kleine Judy. Vervolgens gebeurt er iets wat iedereen had kunnen voorspellen. Ze betreedt namelijk de Artifact Room om door middel van de bovennatuurlijke objecten contact te zoeken met haar vader, iets dat niet zo soepeltjes gaat als ze gehoopt had.

Tijdens haar speurtocht door de Artifact Room komt Daniela langs veel objecten met een eigen achtergrondverhaal. Wanneer ze onbewust de demonen die aan deze voorwerpen verbonden zijn opwekt door de kast van Annabelle te openen, worden alle aanwezigen in het huis geplaagd door verschillende unieke monsters.

Deze Artifact Room kan dan ook beter de Spin-off Room genoemd worden. Elke demoon die die de Annabelle pop aangewakkerd kan zo zijn eigen Conjuring Universe film krijgen. Zo wordt er bijvoorbeeld een weerwolf, een demonische bruid en een samurai geïntroduceerd. Annabelle zelf is net als in de vorige twee delen amper te zien in de film, erg jammer aangezien de mensen juist naar de film toekomen voor de angstaanjagende pop.

De horror in Annabelle Comes Home is niet bijzonder te noemen. De schrikmomenten bestaan vooral uit jumpscares die je van te voren al voelt aankomen. Dit is iets wat bij Conjuring films vaker een probleem is. De film barst ook van de horror clichés. Krakende deuren, hard gebonk, en ‘creepy’ kinderlachjes komen allemaal voorbij. Ondanks de clichés weet Annabelle Comes Home een paar keer te verrassen met unieke horror momenten zoals een TV beeldscherm die een gruwelijke toekomst laat zien.

In de paar nachten nadat je Annabelle Comes Home hebt gezien zul je niet wakker liggen van de bangheid, zul je niet terugdenken aan alle angstaanjagende monsters die je hebt gezien en zul je zeker niet beven van angst bij het horen van de naam Annabelle.

Wat je wel doet is beseffen dat je een super vermakelijke tienerhorror hebt gezien met interessante personages, unieke monsters en een setting die aanvoelt als een letterlijk spookhuis. Vanwege alle demonen die in Annabelle Comes Home zijn geïntroduceerd kan daarnaast vastgesteld worden dat er in de toekomst nog veel van dit soort films gaan komen.