Alien Breed 2: Assault Review

Alien Breed: Impact was volgens onze Tom té repetitief en ongebalanceerd om van te genieten. Maar een game vol met aliens, geweld en claustrofobische ruimtes moet toch erg vermakelijk zijn? Dat is in ieder geval wel het doel van Team17, dat met Alien Breed 2: Assault onze harten wil veroveren. Maar heeft de game zo’n grote make over gekregen dat er sprake is van liefde op het eerste gezicht? Dat is nog maar de vraag.

Ongeveer een jaar geleden hervatte Team17 de oude Alien Breed franchise. De studio hoopte naast de Worms games hiermee nog een succesvolle serie af te leveren, maar dat lukte niet echt. Het vorige deel voor de Xbox 360 stelde namelijk teleur en werd niet erg vaak vanaf de Xbox Live Marketplace gedownload. Met het opgepoetste Alien Breed: Impact voor de PlayStation 3 hoopte Team17 wel te slagen, maar ook dat lukte niet. Met deel twee moet dat goed komen met allerlei nieuwe modi en vernieuwde gameplay. Maar het lijkt erop dat de game wéér te repetitief is. Geen liefde op het eerste gezicht dus.

Waar zijn we?
Alien Breed 2: Assault gaat verder waar Alien Breed: Impact geëindigd is. Als je deel één nog niet hebt gespeeld en toch met deel twee aan de slag wil, krijg je in stripvorm te weten wat er allemaal in het eerste deel is gebeurd. Jouw ruimteschip botst met een ander en de inzittenden van het andere ruimteschip komen bij jou verhaal maken. Dat doen ze op een heel bloeddorstige manier; de hel barst letterlijk los op het ruimteschip. Er is van alles aan de hand en de meeste computers gaan kapot. Jij moet alles zien ze te repareren en de kwade aliens moeten ook nog uitgeroeid worden.

Dat was dus het eerste deel. Door het ontbreken van een duidelijk verhaal bij deel twee – je hebt geen idee waar je aan begint – lijkt het erop dat je opnieuw alles moet repareren en aliens moet vermoorden. Waar er in het vorige deel een groot probleem was, blijkt dat nu ook in het tweede deel het geval te zijn. Opnieuw ben je bezig met het openen van deuren (die uiteraard defect raken als je ze wil openen), vermoorden van aliens en het oplossen van eenvoudige puzzels. Conrad, de held in kwestie, is dus bezig met een zwaar eentonige klus. Daarom is het woord repetitief, net als bij de recensie van het eerste deel, het juiste woord om bij deze uitleg te gebruiken. Maar het spel is gelukkig wat meer gebalanceerd, wat bij Alien Breed: Impact niet het geval was. Nu heb je wel genoeg ammunitie en health packs, zodat je niet op de meest onwaarschijnlijke momenten een tekort aan gezondheid of ammunitie hebt.

Genoeg vernieuwingen
Het is dus jammer dat Alien Breed 2: Assault weinig toevoegt aan de singleplayer. Ondanks extra’s als een gigantische Rocket Launcher en een gun turret voelt het spel toch aan als een soort uitbreiding op de eerste game. Maar gelukkig vind je twee verrassende nieuwe dingen in het spel. Zo is er de Survivor modus die je het beste kunt vergelijken met de Firefight modus uit Halo. Bij deze modus is er maar één doel: overleven. Er komen golven van bloeddorstige aliens op je af en het enige dat je moet doen is ze vermoorden. Met de leaderboards die aanwezig zijn, is het toch een leuke uitdaging om de hoogste score te halen.

Een andere leuke toevoeging aan het spel is de co-op modus. Daarin ga je met z’n tweeën aan de slag met de singleplayer modus en dien je het spel uit te spelen met je maat. Daarnaast is er ook de mogelijkheid om samen met een vriend de Survivor modus te doen. En dat is erg leuk. Met de headsets op je hoofd en vervolgens door de microfoon schreeuwen omdat je gek wordt van het aantal vijanden, is altijd vermakelijk.

Grafisch sterk
Naast het feit dat de twee nieuwe modi erg aantrekkelijk zijn, moet ook gezegd worden dat het spel dik in orde is wat betreft de graphics en het geluid. De claustrofobische ruimtes en de modellen zijn erg gedetailleerd. Het solide camerawerk zorgt ervoor dat je geen last zult krijgen van de kleine ruimtes, zodat je het overzicht op het spel houdt. De geluidseffecten – zoals explosies en geschiet – zijn ook prima en dus valt er weinig op aan te merken. In tegenstelling tot het vorige deel haalt de achtergrondmuziek níet de spanning weg, wat een groot voordeel is.

Conclusie
Alien Breed 2: Assault is vergeleken met de vorige game een verbetering, maar het is niet zo dat het spel een pluim verdient. De singleplayer valt, ondanks dat het spel meer gebalanceerd is, zwaar tegen. Het spel wordt na een uur al eentonig, saai en frustrerend. Computers kraken, het openen van deuren en het uitmoorden van aliens lijken de enige drie taken te zijn in het spel. Dat is erg jammer, temeer daar de nieuwe Survivor en co-op modi twee goede toevoegingen zijn. Het spel moet het dan ook van die twee nieuwe modi hebben, want anders was het helemaal niks geworden.