Aero Porter Review

Gamen is een activiteit die de mens voor zijn plezier doet. De meeste mensen die gamen, doen dat in hun vrije tijd. Toch verschijnen er regelmatig games waarin je keihard aan het werk moet. Denk aan timemagenementtitels waarin je een beautysalon runt bijvoorbeeld. In Aero Porter wordt de speler ook aan het werk gezet, maar voelt dat ook zo?

Dit is een game die is gemaakt door Vivarium, een ontwikkelaar uit Japan die al sinds 1996 bestaat. Het is de laatste jaren op de proppen gekomen met Seaman 2 (in 2007, voor de PlayStation 2) en The Tower DS voor de Nintendo DS. In die laatste kroop de gamer in de huid van een gebouwenbeheerder en moesten huurders tevreden worden gehouden. Ook in hun nieuwste game fungeert de gamer als regelneef, maar dan op een vliegveld.

Er zijn simulatiegames waarin je piloot kunt spelen of zelfs stewardess, maar nog nooit kregen gamers de kans om in de schoenen te staan van de medewerkers aan de bagageband. Als reiziger geef je je koffers af bij incheck en kom je ze nadat je uit het vliegtuig komt weer ophalen aan de bagageband, maar in de tussentijd zijn er een heleboel mensen die met de bagage bezig zijn.

Niet de koffer in
In Aero Porter heb je niets te maken met stewardessen- of pilotenwerk, want de bagage dient verwerkt te worden. Helaas heeft het niets te maken met in gekke karretjes rondrijden op het vliegveld of door iemands bagage heen gaan om veiligheid te inspecteren, want het gaat puur om het zorgen dat de juiste bagage via de band in een bepaald vliegtuig terecht komt.

De game ziet er dan ook niet heel spectaculair uit. Het enige wat te zien is, is bovenin een cartoonesk stewardesje waar regelmatig reizigers bij komen staan en verder is het vooral een soort grote kelder met allemaal bagagebanden. Het enige wat je hoeft te doen, is op de rechterschouderknop drukken om de band naar beneden toe te openen en op de linkerschouderknop te duwen om de band juist naar boven te laten gaan, zodat de bagage op de band erboven terecht komt.

Er komen voortdurend koffers binnen in alle kleuren van de regenboog, maar elke heeft zijn eigen kleur en band. Soms zijn er maar drie koffers nodig voor een vliegtuig, maar het kan ook voorkomen dat je er een stuk of zes op de band staan voor een kist. De tijd is belangrijk, want elk vliegtuig heeft zijn eigen vertrektijd en dan moet hij uiteraard gevuld zijn. Het is op zich geen enorme ramp als niet alle koffers meegaan. Als er maar minimaal één inzit, want anders wordt de vlucht geannuleerd en wordt je baas boos.

Vrij Irritante Passagiers
Je baas, die alleen gerepresenteerd wordt door middel van tekstvlakjes, is niet alleen boos als vluchten niet vertrekken. Ook als je niet het benodigd aantal passagiers hebt geholpen of als je VIP’s verkeerd behandelt. VIP’s zijn bagagestukken van belangrijke mensen en die krijgen uiteraard een voorkeursbehandelingen, net als hun eigenaren. Zo kan het zijn dat een specifieke koffer per se als eerst in een vliegtuig geladen moet worden, of hebben koffers specifiek gekleurde labels waar je op dient te letten. Zo is een groene koffer met een geel label juist voor een geel vliegtuig bestemd.

Intensief opletten dus. Aero Porter is dan ook geen spel dat je uren achter elkaar zal spelen. Het is eigenlijk meer een game voor op de telefoon, eentje die je speelt als je op de bus wacht. De graphics zijn zoals gezegd niet al te best, het vergt enorme concentratie en er komen steeds meer aspecten bij waar je op moet letten. Zo kan het zijn dat de bagagebanden geen power meer hebben en dan moet er een speciale jerrycan naar de onderste bagageband worden vervoerd om de boel weer aan het werk te krijgen.

Over werk gesproken, voelt deze game als iets waarvoor eigenlijk het minimumloon zou moeten worden uitbetaald of is dit iets waar genoeg plezier uit te halen valt voor de vrije tijd? Het laatste is absoluut waar. Het mag dan simpel in elkaar zitten, Aero Porter is in zijn simpelheid erg verslavend. Nooit geweten dat bagagebanden zo aantrekkelijk konden zijn.

Goed voor een kwartiertje
Aero Porter mag verslavend zijn, de gameplay is erg repetitief. Het voelt dan ook vooral als een guilty pleasure om een kwartiertje per dag te spelen. Het is immers niet mooi, er zit geen verhaal in en weinig variatie. Waarschijnlijk had deze simplistische game van 4,99 euro beter alleen op smartphones kunnen uitkomen, want er wordt totaal geen gebruik gemaakt van de eigenschappen van 3DS.