New Super Mario Bros. U Preview - Voelt iets té vertrouwd

Het huwelijk tussen Mario en Nintendo is niet kapot te krijgen. Hoeveel vervelende schoonmoeders en bloedhete secretaressen je er ook op loslaat: de Japanse spellenboer zal nog jarenlang een beroep blijven doen op de besnorde loodgieter. Met de lancering van de Wii U op 30 november zet Nintendo haar populairste mascotte meteen in als grootste launchtitel, te weten in New Super Mario Bros. U, de opvolger op het drie jaar verschenen deel op de Wii. Met als grootste veranderingen de toevoeging van de GamePad en een hogere resolutie die de Wii U eer doet.

Ondanks de zonet genoemde ‘vernieuwingen’ voelt New Super Mario Bros. U aan als de zoveelste gemoderniseerde tweedimensionale Mario-platformer. Nintendo doet met het nieuwe avontuur van de Italiaan een herhaling van zetten, maar op zich hebben we daar geen grote bezwaren tegen. Net als in onze eerste speelsessie tovert het spel ook tijdens onze tweede kennismaking in Frankfurt een grote glimlach op ons gezicht. Mario en zijn vriendjes blijven overtuigen en daar hoeven ze niet eens zoveel voor te doen.

Maar Nintendo moet oppassen. Met Rayman: Legends aan de overkant, die ‘gelukkigerwijs’ voor de Japanners niet de allure heeft om Nintendo's nieuwste console te dragen, lijkt Mario een geduchte concurrent aan de ledemaatloze held te hebben. Sterker nog, zoals het er nu uitziet maakt het tweedimensionale ‘schilderij’ van Ubisoft veel meer gebruik van de stereoscopische functionaliteiten van de GamePad dan New Super Mario Bros. U doet. Zo is het bij Rayman verplicht om het ding te gebruiken, terwijl het bij het paradepaardje van Nintendo slechts optioneel is. En dat verschil is essentieel.

Vertrouwd, maar weinig vernieuwend
Had Nintendo zich meer op de functies van de bewegingsgevoelige controller ingezet, dan zou New Super Mario Bros. U een verfrissend deel in de serie zijn geweest. Nu voelt het spel toch echt aan als een tweedimensionale Mario waar toevallig een HD-sausje overheen is gegoten. De game maakt dan wel gebruik van de GamePad, maar miniem. Middels de controller kun je andere spelers helpen door blokjes te tekenen en vijanden op afstand te houden, zodat Mario en consorten geen kind aan ze hebben. Een simpel en toegankelijk principe, maar uit onze speelsessie blijkt dat de funfactor lang niet zo leuk is en blijft als bij Rayman: Legends.

Dat komt onder meer doordat je bij de ‘concurrent’ daadwerkelijk in de huid kruipt van een personage. Zonder dat personage kunnen Rayman en kornuiten geen kant op, wat het gevoel van samenwerken alleen maar versterkt. In deze Mario-game is de GamePad-bestuurdeer geen personage, waardoor je al gauw geneigd bent je vrienden dwars te zitten door op de meest ongepaste momenten blokken te tekenen. Zo wordt het ineens een uitdaging om zo irritant mogelijk te zijn in plaats van een helpende hand te bieden. En ja, de vraag is hoelang ‘sadistje spelen’ leuk blijft.

Speltechnisch kent New Super Mario Bros. U weinig veranderingen ten opzichte van zijn voorganger. Het platformen werkt hetzelfde, de levels zijn zoals je gewend bent en de power-ups tonen weinig vernieuwing. Het lijkt voor de buitenstaander misschien een sleur, maar feit blijft dat de gameplay van tweedimensionale Mario-titels ongeacht wat dan ook van een ongekend niveau blijft. Coöperatief platformen is zelden zo leuk als in deze titel en daarmee maakt het eigenlijk weinig uit of er veel vernieuwing is of niet.

Glimmende tuinbroek van Mario
Veel trekt Nintendo zoals gezegd niet uit de kast, maar persoonlijk worden we ontzettend blij van de presentie van Baby Yoshi. Dit kleine draakje kun je gebruiken als een soort ballon, door er met de GamePad lucht in te blazen. Verre van revolutionair, maar het is in ieder geval een poging om je beter wegwijs te maken met de innovatieve controller. Je kunt New Super Mario Bros. U om die reden ook zien als een product dat nog in de kinderschoenen staat. De game is nog niet uit, maar het schreeuwt nu al om een vervolg.

Wat uiterlijke vertoning betreft blijft ook dit deel trouw aan de serie, met een uitgebreid kleurenpalet en interactieve achtergronden. Groot verschil is dat alles wat scherper en sprankelender oogt, met een lekker glimmend paddestoelhoofd van Toad als hoogtepunt. Veel anders ziet het spel er niet uit, en dat is maar goed ook. Aan de aandoenlijke stijl van Mario torn je ten slotte niet. Gelukkig is de waas die om de Wii- en DS-delen hangt wel als sneeuw voor de zon verdwenen.

Toffe launchtitel, maar speelt op safe
New Super Mario Bros. U hinkt op twee gedachtes. Enerzijds is het een voortzetting van één van de beste tweedimensionale platformers ooit gemaakt, inclusief HD-achtergronden en de implementatie van de GamePad. Anderzijds voelt het spel als een herhaling van zetten, met wel erg weinig vernieuwing en een beperkte invoering van waartoe de nieuwe controller allemaal in staat is. De strijd met Rayman: Legends is nog niet gestreden, maar voor ons is er al wel een winnaar duidelijk.