Lollipop Chainsaw Preview

Suda 51, het brein achter het succes van No More Heroes, wilde één ding nog heel graag in zijn leven doen: een zombiegame maken. Maar het moest dan wel een zombiegame zijn op zijn manier. Die komt eraan en heeft vorm gekregen in Lollipop Chainsaw.

De titel van de game doet meteen al vermoeden dat het gaat om een vreemde game, een die afwijkt van de reguliere zombiegames. En dat klopt. Lollipop uit de titel verwijst namelijk naar de hoofdpersoon uit de game, Juliet Starling. Zij is een schaars geklede cheerleader die naar de High School San Romero gaat en op haar achttiende verjaardag opeens grote krachten krijgt. Als haar medeklasgenoten opeens in zombies veranderen is het tijd om grof geweld te gebruiken. Neem je kettingzaag dus maar ter hand!

Complete chaos in de school
De locatie is dan ook de school, wat betekent dat klaslokalen, gangpaden en onder meer gymzalen veranderen in complete chaos. De setting is trouwens totaal onrealistisch, het is er over de top, maar dan wel op een Japanse gekke manier. Dit betekent veel roze kleuren en veel tegenstellingen. Je kruipt dus in de huid van Juliet, die in eerste instantie overkomt als een lief, klein, onschuldig meisje, maar ze zaagt met bruut geweld overal op los. Dit betekent dat veel zombies afgemaakt worden. Opvallend daarbij zijn de vele roze tinten die het beeldscherm betoveren. De hartjes, ja hartjes, vliegen letterijk in het rond als je vijanden bevecht. We begrijpen dat uiteraard volkomen, het is pure liefde om zombies neer te mogen halen. Amen.

Niet te snel saai?
De vraag is wel in hoeverre het leuk blijft om de game te spelen. Juliet beschikt over een combinatie van atletische bewegingen plus de zaag. Nu is het zo dat je combinaties moeten maken, want elke keer dat je vijanden verslaat, vult zich een meter. En het mooie werk verricht je zodra die meter vol is, want dan komt er een brute finishing move aan. Maar veel meer dan dit hebben we helaas niet gezien. Kortom, gaat het vechtsysteem nog wat dieper? Krijgt Juliet nog andere wapens? Of blijft het hierbij? In dat geval moet de game uitkijken dat het niet snel te saai wordt.

Veel geweld bij eindbaas
Maar zo op het eerste oog, zag het er alles behalve saai uit. Zo zagen we Juliet in klaslokalen allerlei zombies neerhalen en genoten we van de absurditeit. Het topje van de ijsberg was een eindbaas, Punk Zombie Ned. Deze gekke rockzombie moet je verslaan en dat gaat in drie fases. Het zag er allemaal niet heel ingewikkeld uit. Wat vooral opviel was de bruutheid, de hoeveelheid geweld. Na elke fase zaag je een deel van hem doormidden, dan verschijnt er heel veel bloed en denk je: oh god, die gaat neer. Maar nee hoor, de punker staat nog een paar keer op en jij hakt nog dan ook nog eens een paar keer op hem in. Zeker weten dat de game een 18+ label gaat krijgen want man man, wat een geweld kwam er voorbij.

Speelt het wel soepel?
Behalve geweld komt er ook een hoop gescheld in de game voor. Nogmaals, op het eerste oog mag Juliet lief, klein en onschuldig overkomen, in de realiteit zijn enkel de eerste twee van toepassing. Want als ze zichzelf blootgeeft, haar rokje regelmatig opschudt tijdens het vechten, vliegen er een hoop vieze scheldpartijen door de lucht. Het zal voor velen ongetwijfeld een jongensdroom zijn. Een jongensdroom of niet, of het echt soepel speelt is nog de vraag. We hebben de game zelf niet handen gehad, maar wel gezien dat de game zelf niet oogt alsof het heel soepel speelt. En dat is nou ook niet bepaald waar Suda 51 om bekend staat. Zo verscheen onlangs nog Shadows of the Damned, een game die het wederom moest hebben van de sfeer (à la Tarantino), maar waarvan de gameplay het soms liet afweten.

Gemengd gevoel
Hoe Lollipop Chainsaw precies uitpakt, komen we dan ook pas achter als de game in de winkels ligt. Voor alsnog laat de game een gemengd gevoel achter. De sfeer is leuk, vooral anders dan we gewend zijn en op dat vlak lijkt het dan ook een hele absurde, maar heerlijke game te worden. Wel is het zo dat de vraag is in hoeverre de game genoeg afwisseling biedt. Want enkel rondhuppelen als een cheerleader met een kettingzaag in handen lijkt al snel saai te worden. Ook al vinden we Juliet nog zo'n leuk meisje, of de game ook erg leuk wordt, zullen we pas in een later stadium ondervinden.