Wat maakt de beste LEGO games - Enkele ingrediënten op een rijtje

LEGO games weten altijd wel een publiek te vinden. Jong en oud, iedereen kan zich even een plastic figuurtje voelen. Maar wat maakt de beste LEGO games nu zo tof? Wij kijken naar de ingrediënten die nodig zijn voor een succes!

Als er één ding is dat de verschillende LEGO games erg goed doen, dan is het wel de grote hoeveelheid personages die de ontwikkelaars in haar spellen weten te proppen. Soms lijkt het wel de grote tas van Mary Poppins: een tas die oneindig diep is waarin je van alles kunt blijven gooien. Niet alleen zijn er veel verschillende games en dus veel franchises die in een LEGO-vorm zijn gegoten, ook kent elk spel honderden plastic figuren.

De LEGO Marvel games zijn misschien nog wel het opvallendst met hun overvolle roster. Het Marvel Universum kent bijzonder veel gezichten en zodoende had de game een enorme bron om uit te kunnen putten. Niet gek ook dat je tijdens free play helemaal wild kan gaan door al het denkbare wel eens een keer te besturen. Uiteindelijk kan je de wereld van LEGO Marvel Super Heroes 2 (on)veilig maken met keuze uit 300+ helden en schurken.

Je kunt er bijna vergif op innemen dat wat je ook bedenkt er al een LEGO game van is, of dat er in de toekomst door deze plastic poppetjes wel iets mee zal worden gedaan. Marvel, DC, Harry Potter, The Hobbit, Lord of the Rings, Star Wars, bijna alle grote blockbusters worden naar het LEGO-universum vertaald. Tof, want zo is er voor ieder wat wils.

De key to succes is dan ook om toekomstige titels op populaire series en films te baseren. Volgens de laatste Walmart geruchten is er een nieuwe LEGO DC Villains game op komst. Gezien de populariteit van superheldenfilms is deze stap niet gek.

De franchises spreken vaak ook je herinneringen aan. Neem LEGO Jurrasic World die alle oude Jurassic Park-herinneringen weer ophaalt, of de aankomende LEGO The Incredibles, waarbij mensen die het eerste deel zagen ook weer terugdenken aan dat heldengezin.

In de meest memorabele LEGO games heb je altijd het gevoel veel vrijheid te hebben met wat je bouwt. Het zijn gekleurde bouwsteentjes en je wilt er bijzonder dingen mee kunnen maken. Het voelt bijna magisch als je ziet hoe je van een paar steentjes gebruiksvoorwerpen bouwt.

LEGO Dimensions is nog wel de beste LEGO game waarin je echt het gevoel krijgt veel vrijheid te hebben met het bouwen. Niet alleen bouw je in het spel zelf, buiten het spel ben je ook fysiek met LEGO bezig. Waar Nintendo je met karton laat knutselen, zit je hier die grandioze portaal te maken die dan ook nog eens in-game echt een doel heeft. Er zijn veel LEGO Dimensions packs, wat het een dure en tijdrovende hobby maakt.

En dan hebben we het nog niet eens over LEGO Creator gehad, een tool die het mogelijk maakt om te bouwen zonder bang te zijn op real life blokjes te gaan staan. Alhoewel deze creatietool niet meer bestaat, bestaat er nog wel iets soortgelijks via de LEGO Digital Designer website, een tool die toch de bouwgeest in stand houdt.

Met al die plastic poppetjes kan jij ongestoord op ontdekkingstocht. En dat is gaaf!

Iets wat ook heel erg typerend is voor al die LEGO-games is dat er bijzonder veel is wat kan worden gevonden. Naast alle personages heb je namelijk ook nog Red Bricks, Golden Bricks, Studs, het behalen van de true nog-iets-status (True Ninja voor Ninjago, True Pirate voor Pirates of the Caribbean et cetera). Alhoewel je de verhaallijn bijzonder snel hebt uitgespeeld, kenmerken de de games zich om het aanwakkeren van een verzameldrang.

Het verkennen en vinden van collectibles was nog wel het meest interessant in LEGO City Undercover, wat soms wordt gezien als de kind vriendelijke Grand Theft Auto. Door de grote open wereld viel er zowel in de Nintendo 3DS-versie als de Wii U-versie veel te verkennen. Het is niet gek dat de console versie (die trouwens wel een stuk beter was dan de handheld-versie) ook een tweede leven op PlayStation 4, Xbox One, PC en Switch kreeg.

Een van de redenen waarom de 3DS en Vita games vaak minderwaardig zijn aan de console-versie, is dat ze vaak één van de meest toffe aspecten van de game missen. Dan hebben we het niet over de graphics of de verminderde kracht van de handheld die de gameplay versimpeld. We hebben het hier over co-op, een optie die in de handheld-versies al jaren geleden eruit is gesloopt en waarschijnlijk ook nooit meer terug zal keren.

De enige manier om de LEGO games handheld co-op te spelen is door de hele oude DS-games erbij te pakken óf je Nintendo Switch in handheld-modus te gebruiken.

De meest toffe LEGO games hebben altijd een drop-in en drop-out-systeem gehad, wat betekent dat een tweede speler elk moment mee kon spelen of het spel weer kon verlaten. Dit zorgt voor toffe couch co-op die zeker voor een grijns op het gezicht zorgt. De meeste fun in LEGO-games zit namelijk in samen door de verschillende levels lopen. Deels door samen te werken, maar ook door elkaar soms dwars te zitten door een fout te maken.

Alle LEGO games vertellen niet alleen het verhaal van de film of serie waarop ze zijn gebaseerd, maar vertellen juist meer. De spellen zijn niet compleet zonder ergens iets van een varken in te stoppen, of ergens een grap te verstoppen waar sowieso wortels of bananen bij voorkomen. Zodoende wordt Boromir in LEGO The Lord of the Rings doodgeschoten door bananen. Wat vrolijker dan sterven omdat een Uruk Hai meerdere pijlen in je borst schiet.

En als we het dan toch over terugkerende grappen hebben: discofeestjes. Er worden zelfs complete soundtracks voor gemaakt. In Harry Potter, Star Wars, Batman, zo'n beetje overal kun je op een gegeven moment wel een dansvloer spotten waarbij een discobal voor de nodige sfeer zorgt. Kan jij de verleiding weerstaan om toch een klein beetje mee te swingen?

Het toffe aan de humor is dat het grappen zijn die leuk zijn voor jong en oud. En je hebt geen voorkennis van de films nodig om ze te snappen. Bij iedereen kunnen ze aanslaan.