Voor Ralph was 2024 een mooi jaar qua games, met ook kleine titels die een grote impact hebben gemaakt. Maar wat vond hij de beste games van het jaar? Daar kom je hieronder achter met zijn top 5 games van 2024.
Het gebeurt niet vaak dat ik schater van het lachen tijdens het spelen van een game. Af en toe komt er iets meer lucht uit mijn neus dan normaal of komt er een gniffel van af, maar niet meer dan dat. Thanks Goodness You’re Here wist alleen mij alleen keer op keer te breken.
Op papier is de game een ‘slapformer’ (een slapstick platformer), waarbij je de lokale bevolking van het Engelse dorpje Barnsworth moet helpen met verschillende klusjes en problemen. Zo is de lokale loodgieter zijn gereedschap kwijt, zit een welgevormde jongeman vast in een put en is de bakker op zoek naar vlees voor hartige taarten.
In de praktijk is Thank Goodness You’re Here alleen niet echt een platformer en gaat het meer om de humor en absurditeit. Zelfs de grappen die op de achtergrond worden uitgevoerd zijn hilarisch, als de bizarre Britse humor je ding is. En dan helpt het ook nog eens mee dat de voice acting fenomenaal is, met ondere Matt Berry in de gelederen. Met een speeltijd van 2,5 uur is Thank Goodness You’re Here niet lang, maar wel is elke minuut genieten geblazen.
Ruim twintig jaar geleden heeft een jonge Ralph zich uitermate vermaakt met Indiana Jones and the Emperor’s Tomb. Het was de eerste keer dat hij zelf in de huid kon kruipen van de geliefde avonturier. Het heeft sindsdien lang geduurd, maar eindelijk is er weer een game verschenen in de reeks, die bovendien de beste tot nu toe is.
In tegenstelling tot de voorgaande games (en titels die erop geïnspireerd zijn) is Indiana Jones and the Great Circle een first-person shooter. Dat laatste doe je alleen niet heel veel, want je revolver is meer een laatste redmiddel. Het is sluipen en verkleden geblazen in de game, als je succesvol je doel wil bereiken - en uiteraard de nodige puzzels oplossen.
Indiana Jones and the Great Circle weet je perfect het gevoel te geven dat je Indiana Jones bent en is dat stiekem niet wat we allemaal willen? Het helpt ook mee dat Troy Baker op fenomenale wijze de stem van de avonturier verkoopt (weten we zeker dat Harrison Ford niet in een tijdreismachine is gestapt?), waardoor het helemaal een accurate ‘Indiana Jones simulator’ is geworden.
Vanaf het moment dat de eerste gameplaybeelden van Dragon’s Dogma verschenen, was ik hooked aan de game. Het is zelfs de enige game die ik op meerdere platformen bezit. Het was dan ook een lange, heel lange zit, totdat eindelijk Dragon’s Dogma 2 uitkwam en ik kon niet wachten om ermee aan de slag te gaan.
De sequel heeft mij gelukkig niet teleurgesteld. Dragon’s Dogma 2 doet precies wat het origineel zo goed maakte en dat is het bieden van epische gevechten. De eerste keer dat je oog in oog staat met een Cyclops en omhoog klimt om in zijn enkele oog te prikken met een mes is een magisch moment. Of die keer dat je (onbedoeld) een reis door de lucht maakt op een Griffioen.
Dragon’s Dogma 2 heeft, net zoals het origineel, nog steeds zijn zwakke momenten. Zo is het verhaal niet bijster interessant en herhalen de Pawns - je metgezellen op het avontuur - soms iets teveel dezelfde zinnen. Maar dat maakt niks uit wanneer je weer in het zoveelste epische gevecht bent beland en een magische spreuk afvuurt of een gigantisch zwaard in de rondte zwaait.
Er zijn maar weinig franchises die zo tot de verbeelding spreken als Warhammer 40,000. Een heelal dat in een constante staat van oorlog is, tussen enorme supersoldaten, sci-fi elfen, orks en aanhangers van vier duivels. Het is alleen jammer dat er zo weinig goede games uitkomen uit de reeks, al is Warhammer 40,000: Space Marine 2 één van de uitzonderingen.
In het tweede deel stap je weer in de schoenen van Titus, tegenwoordig Luitenant bij de Ultramarines, na een demotie door zijn escapades in het origineel. Deze keer moet hij afrekenen met Tyranids. Hordes en hordes aan Tyranids. De alien-achtige eh.. aliens rennen met honderden of zelfs duizenden manschappen over je scherm heen en het geeft enorm veel voldoening om een heel magazijn van je boltgun te legen in een groep - om vervolgens de restjes af te maken met een chainsword.
De actie in Space Marine 2 is misschien niet heel divers, maar het is zo bombastisch en overweldigend dat het geen enkel moment saai wordt. Ontwikkelaar Saber Interactive voegt ook geregeld (gratis) content toe, zoals nieuwe wapens en vijanden, zodat je constant iets hebt om naar uit te kijken. En dan kan je de game ook nog eens spelen in co-op en zijn er competitieve multiplayer modi. Deze game mag je daarom zeker niet missen als Warhammer 40,000-fan.
Ondanks al dat bombastische gamegeweld dit jaar en sequels waar ik jaren op heb gewacht, is er één game die in no-time mijn hart heeft veroverd en dat is Balatro. Het concept is vrij simpel, maar de uitwerking is briljant en verslavend.
Het doel is om elke ronde een bepaald aantal punten te behalen door pokerhanden te spelen. Denk bijvoorbeeld aan two pair, een straight of full house. Het puntenaantal dat je moet halen gaat alleen steeds verder omhoog en is uiteindelijk alleen te behalen door Jokers en booster packs te kopen, om op die manier langzaam maar zeker een deck of bepaalde build in elkaar te zetten.
De Jokers zijn namelijk niet de kaarten die normaal in elk pak kaarten te vinden zijn, maar speciale kaarten waar je er maximaal vijf tegelijkertijd van kan hebben. Zo is er bijvoorbeeld een Joker die de waarde van je hand verdubbeld elke keer dat je geen plaatje (King, Queen, Joker) speelt of die je juist beloond om alleen hartenkaarten te spelen.
De kaarten die in booster packs zitten zijn ook meer dan alleen normale kaarten, ze kunnen ook speciale eigenschappen hebben. En dan zijn er nog Tarot en Planet Cards, waarmee je kaarten in je deck kan aanpassen en pokerhanden in rang kan verhogen. Er zijn talloze opties om je eigen deck in elkaar te zetten en dat is nodig ook als je het einde van een run wil behalen. Het is elke keer weer anders, wat Balatro zo enorm leuk en verslavend maakt. Ga het spelen!