Het jaar 2016 staat bekend om reboots, sequels maar vooral super- en antihelden films. Suicide Squad heeft ondanks vele kritiek toch de beste opening sinds tijden op zijn naam staan. Maar DC kent ook wat duistere tijden met flinkere missers. Als je benieuwd bent om welke films het gaat lees dan de top 5 meest slechte DC films!

In 1951 kwam de eerste DC comic film uit genaamd Superman & The Mole Man. Deze zwart-wit film introduceerde aan de wereld het personage Superman, dat later nog in veel meer films van DC te zien zou zijn. Het succes van de Superman films in de jaren 80 en 90 was zo groot dat filmstudio Warner Bros. ook Batman de kans gaf om door te breken in Hollywood. Veel van die films zijn vandaag de dag nog enorm populair.

Maar niet alleen DC maakt films gebaseerd op stripboeken. Door de jaren heen is er een strijd gaande tussen kamp DC en kamp Marvel. DC’s Batman vs. Superman kon dit jaar niet tippen aan het succes wat van Marvels’ Captain America. De hoop is op dit moment dan ook gevestigd op de onlangs verschenen Suicide Squad.

Toch zijn er een hoop films die niet meedoen met deze strijd. We hebben een lijst verzameld met het slechtste van het slechtste. Hier zijn de 5 meest slechte DC films.

Allereerst op het lijstje staat de DC film uit 2010 Jonah Hex. De western gaat over een cowboy (Josh Brolin) met een verminkt gezicht die achter zijn aardsvijand Quentin Turnbull (John Malkovich) aan zit. Het oorspongelijke verhaal begon in een western comic uit het jaar 1972. Jonah, na zijn familie bruut vermoord gezien te hebben, beschikt over superkrachten die hij gaat gebruiken om wraak te nemen.

Het idee is simpel: Een cowboy met speciale krachten en een schurk op wie hij wraak wil nemen. Helaas is het resultaat net iets te simpel. Na een korte 70 minuten is het al weer klaar en als kijker ben je blij dat het daar bij is gebleven. Zonde, want als je Brolin, Malkovich en Fassbender weet te strikken voor een film verwachten men wel een enigsinds hoogwaardig stuk.

Ondanks Brolins poging om een sterke Hex neer te zetten is het resultaat een doorn in het oog. Het acteerwerk van Megan Fox, het afgezaagde verhaal en de onoverzichtelijke puinhoop zorgen ervoor dat Jonah Hex de vijfde plaats heeft weten te bemachtigen. Misschien dat de klap wat minder is als je een typische B-film verwacht. Meer dan dat zal Jonah Hex in ieder geval nooit gaan behalen.

Afgelopen jaar was Ryan Reynolds te zien als anti-held Deadpool. De film had een record aantal bezoekers en Reynolds kreeg extreem veel lof en aanzien voor zijn rol. Toen hij in 2011 in een diep dal raakte kon hij alleen maar dromen van zoveel aanzien. Dit dal was namelijk de superheldenfilm Green Lantern.

Hoewel er veel mogelijk was met een held als Green Lanterrn is dit voor stripliefhebbers een waar fiasco geweest. Het verhaal kwam niet in de buurt van de strips, maar hield een standaard afgezaagd superhelden script aan. Daarnaast zat bijna al het geld in licht- en geluidseffecten die, verrassend genoeg, het enige goede aan de film was. Regisseur Campbell, die ook in 2008 verantwoordelijk was voor Casino Royale, heeft zijn eigen graf gegraven.

Ook al was Green Lantern niet de film was waar we op hoopten, kan er gelukkig wel om gelachen worden. In Deadpool zitten meerdere referenties naar Reynolds’ tijd in zijn groene animatiekostuum. Daarnaast heeft de 39-jarige acteur aan deze film zijn vrouw te danken. Na de samenwerking tussen Blake Lively en Reynolds in Green Lantern zijn ze namelijk getrouwd.

Op de derde plaats komt een film die de gemiddelde Batman-liefhebber heeft verbannen uit de serie. Batman & Robin kwam in 1997 uit en is waarschijnlijk het dieptepunt van de vleermuisachtige superheld. Ook voor de cast, bestaande uit grote namen als Clooney, Thurman en Schwarzenegger, was deze titel niet een waarover naar huis te schrijven valt. Hoe kan het dat, na de zeer matige Batman Forever in 1995, Joel Schumacher opnieuw het merk in de afgrond probeert te helpen?

Het begint al bij de slechte dialoog, de primitieve special effects en het breken van de algemene natuurwetten. Alles vliegt, valt en springt op manieren dat je als kijkers een groot vraagteken zet bij alle actiescenes. Daarnaast worden er constant flauwe grappen, slechte one-liners gebruikt en ongemakkelijke stilte gemaakt. Het is zelfs zo erg dat je als kijker ongemakkelijk wordt gedurende de hele film.

Toch zijn er mensen die beweren dat Batman & Robin niet alleen maar slecht was. Zo maken we kennis met verschillende schurken, waaronder Poison Ivy, Mr. Freeze & Bane. Maar of deze opwegen tegen Jack Nicholsons The Joker uit Batman (1989) is nog de vraag. Wat in ieder geval zeker is, is dat deze film nooit serieus genomen kan worden.

Van de Bat door naar de Cat. Halle Berry trekt haar leren pak aan en treedt in de voetsporen van Catwoman, een katachtige superheldin die met haar snelle reflexen het kwaad bestrijdt in NYC. Na een half uur zonder enige vorm van actie wordt de toon van de film al snel gezet. Catwoman is zonder twijfel een van de meest slechte verfilmingen van een DC comic.

Catwoman tilt slechte films naar een nieuw niveau door een combinatie te maken van actie die letterlijk niet klopt, een gebrek aan drama en het meest ongeloofwaardige personage voor een superhelden film. Berry speelt de rol van Patience Phillips, een verlegen grafisch ontwerpster voor een make-up bedrijf. Gek genoeg woont ze in een gigantisch apartement in het hart van New York en leeft ze een behoorlijk luxe leventje. Oh, en ze krijgt de krachten van een kat wanneer ze door het riool wordt gespoeld op een vuilnisbelt.

Als dit nog niet genoeg is maakt regisseur Pitof gebruik van de meest slechte CGI aller tijden. In plaats van dat het perspectief aan de actie geeft is het eerder verwarrend voor de kijker. Het is dan ook een vraagteken waarom Halle Berry ja heeft gezegd tegen het script van deze film. Misschien wilde ze graag in een leren pakje ronddansen.

Dan zijn we eindelijk aangekomen bij de winnaar van de strijd om wat nu de slechte DC film is. Voor lezers die deze film gezien hebben zat het er aan te komen dat de film Steel uit 1997 de onverslagen kampioen ging worden. Er valt simpelweg geen een goed woord te zeggen over de film met Shaquille O'Neal, die de rol in neemt van John Henry Irons. Steel is dan ook het vlaggenschip van de slechtste superhelden films aller tijden.

Of Kenneth Johnson van tevoren wist dat Shaq niet kon acteren is de vraag. Maar met een script als dit is het al raadselachtig dat hij hier ja tegen heeft kunnen zeggen. Gedurende de hele film is er totaal geen vooruitgang, spanning of iets van actie. De shots zijn traag en het entertainmentgehalte ontbreekt volledig.

Dan hebben we het nog niet eens gehad over de one-liners en clichematige teksten die gebruikt worden. Niet alleen Shaq’s acteerwerk slaat de plank mis, alles wat er gezegd wordt heeft weinig tot geen toegevoegde waarde. Mocht je Steel willen kijken, bereid je dan voor op een 90 minuten-durend gedrocht dat zichzelf een film noemt.