Little Nightmares Horror game - Hoe eng wordt het?

Alles is donker en je ziet geen hand voor ogen. In de verte hoor je voetstappen jouw kant op komen. Op een haar na ontkom je van je ondergang. We hebben het natuurlijk over de Little Nightmares horror game. Gaat deze game voor slapeloze nachten zorgen, of is het eerder een standaard platformer?

Je wordt wakker in een kooi met om je heen enkel lege kooien. Via een hoop gewrik lukt het je te ontsnappen uit de kooi. Zodra je in een volgende ruimte komt zie je dat de vloer bezaaid is met schoenen. Dan, uit het niets, verschijnen er twee gigantische armen, die achter je aan komen.

Op het eerste gezicht is Little Nightmares zonder twijfel een horror game. Naast de extreem enge vijanden en omgevingen, kan een vergissing al fataal worden. De setting en muziek sluiten hier dan ook perfect bij aan. Toch heeft het spel ook een kleurig karakter.

Het hoofdpersonage van Little Nightmares heeft opvallend veel weg van Eleven uit de Netflix serie Stranger Things. Niet alleen is Six vernoemd naar een nummer (zes, dus) maar ook zij is net zo mysterieus. Dit eenzame meisje komt uit een vreemde wereld en is altijd op de vlucht. In haar regenjas begeeft ze zich tussen de vreemden, zonder ook maar een woord te wisselen.

Maar wie is Six nu eigenlijk? Voor zover Tarsier wilde laten weten is het kleine meisje op een tocht om zichzelf te ontdekken. Dit doet ze door haar 'angsten' te overwinnen. Maar deze angsten zijn wel naar een extreem hoog niveau getild als je ziet wat er rondloopt in The Maw.

The Maw is een soort boot vol met duisternis en verderf. Elk deel van de boot wordt bewoond door een bijzonder wezen dat alles in de gaten houdt. In de keuken is dit een chef en in de kelder een conciërge. In de volledige game zal de rest van het boot ook speelbaar zijn inclusief de griezelige monsters. Six is dus nergens veilig.

Dan hebben we het nog niet eens gehad over de angst die jij als speler beleeft. De spanning loopt hoog op wanneer je door hebt dat je niet alleen bent. Op bepaalde punten in de game moet je gebruik maken van je aansteker om überhaupt te zien waar je naar toe moet. Uiteraard staat er precies op dat moment een gigantisch gedaante achter je, klaar om zijn klauwen om je heen te slaan.

Dit gevoel is constant in Little Nightmares. Je bent namelijk nooit alleen. Uit principe klim je naar de hoogste boekenplank met het idee dat het wezen hier niet kan komen, maar daar zit je ver naast. Het moment dat je het minste rekent op een aanval word je gepakt en is het game over.

Toch heeft Little Nightmares geen echte gore in het spel. Zodra je gepakt wordt door een tweekoppige chef met een vleesmes verdwijnt het beeld langzaam naar zwart. Je moet dus als speler zelf invullen wat er gebeurt. Maar, je hoeft geen genie te zijn om te bedenken dat je in mootjes gehakt wordt als er een vleesmes boven je hoofd hangt.

Een van de meest indrukwekkende aspecten van Little Nightmares is de audio. Hoewel er constant een griezelige atmosfeer hangt, weten subtiele geluiden licht in het duister te brengen. Het getrappel van de voetjes van Six over de vloer klinken speels en vrolijk. De wezens van The Maw horen ze helaas ook, dus je moet proberen om zoveel mogelijk op vloerbedekking te lopen.

Wanneer je niet snel genoeg bent is het al snel game-over. Op sommige stukken is het letterlijk een race tegen de klok. Op die momenten loopt de spanning erg hoog op. Binnen een fractie van een seconde moet je er net in slagen om de piano omhoog te takelen voor de lange armen van de conciërge je grijpen. Tijdens je sprong realiseer je dat je net te vroeg sprong waardoor je als een baksteen naar beneden valt.

Na een aantal keer de fout in gegaan te zijn weet je inmiddels wel wanneer er een conciërge of chef je wilt pakken. Dit is wanneer het platformer element de overhand heeft in Little Nightmares. Het is op sommige stukken dus meer een trial and error spel waarbij je moet leren van je fouten. Wanneer je de timing goed inzet ren je zonder problemen langs de vijand.

Op het eerste gezicht is Little Nightmares een droom voor horror liefhebbers. Het personage ontwerp van de monsters in The Maw sluiten perfect aan met de griezelige muziek. Toch weet het speelse platform element in het spel een unieke twist te geven aan dit duistere scenario. Een ding is zeker: verwacht een hoop hartkloppingen en zweetdruppels tijdens je tocht door het schip des doods.