De Nintendo 3DS XL: Ons oordeel

Hoe goed iets ontvangen wordt of hoeveel exemplaren er ook worden verkocht: Nintendo is nooit tevreden genoeg over zijn draagbare spelcomputers. Toen het bedrijf in 2009 de DSi XL op de markt bracht, betekende dat alweer de vierde revisie van de uiterst succesvolle dual-screen console. Vier heruitgaves in vier jaar tijd, dat houdt in dat Nintendo in principe ieder jaar de capaciteiten van zijn handhelds uitbreidt. Hetzelfde gaat wellicht op voor de Nintendo 3DS, die al na een jaar een grote broer mag verwelkomen: de 3DS XL.

Met slechts een jaar verschil valt er te betwisten of Nintendo met deze plotse uitgave paniekvoetbal speelt. Heeft de originele 3DS goed genoeg gescoord? Is dit wel de handheld die we voor ogen hadden? Worden we straks voorbijgestreefd door Sony’s PlayStation Vita? Vraagstukken die de mannen van Nintendo misschien wel tot deze keuze hebben 'gedwongen'. Kijkend naar de vernieuwingen en aanpassingen lijkt de 3DS XL – buiten een groter scherm – niet zo heel veel te bieden. Maar eenieder in het bezit van het origineel zal al gauw merken dat Nintendo zelfs aan de allerkleinste dingetjes heeft gesleuteld.

Bijvoorbeeld de knoppen, die (door weliswaar goedkoper materiaal) nu veel beter zijn in te drukken. In de originele 3DS moet je in sommige gevallen hard op de Home-knop duwen wil deze eindelijk eens meewerken. Op de 3DS XL is slechts een kleine aanraking al voldoende en dat is in dit opzicht een ruime verbetering. Dit geldt ook voor de D-pad en de schouderknoppen. Deze zijn ook verbeterd zodat de besturing in Star Fox 64 3D en Ocarina of Time 3D – games die funest zijn voor zowel je duimen als de knoppen – nu veel beter uit de verf komt.

Beter ontwerp, grotere schermen
Sowieso moet de pijn in je vingers na lang spelen een stuk minder worden. Door het grotere oppervlak liggen je handen verder uit elkaar en heb je meer ruimte om het gewicht te verdelen. De langere afstand tussen je handen zorgt er ook voor dat de handheld wat beter in je handen ligt. Dat is opvallend, gezien het feit dat de XL honderd gram zwaarder weegt dan het origineel. Dankzij een robuust, nieuw ontwerp merk je hier echter vrij weinig van. Je gaat zitten, gamet en dat allemaal op een groot scherm zonder dat daarvoor heftige concessies zijn gemaakt.

Met dit negentig procent groter scherm gaat Nintendo over anderhalve week campagne voeren. Bijna dubbel zo groot, dat is niet onaardig. De schermdiagonaal van het bovenste scherm van de XL meet nu 4,88 inch; die van de onderste 4,18 inch. Logischerwijs zijn 3DS-games nog niet eerder zo groot weergeven als op dit apparaat. Een kleine kanttekening is dat de resolutie van beide schermen niet omhoog is gegaan, maar constant is gebleven: 800×240 pixels (400×240 pixels per oog). Groot nadeel hieraan is dat de visuals zichzelf oprekken. Dit resulteert in minder scherpe games met een groot gebrek aan anti-aliasing. Dood- en doodzonde.

3D-effect nóg grandiozer
Zoals bekend karakteriseert de driedimensionale technologie de 3DS. Dit is natuurlijk ook zo bij de XL. Sterker nog, door het grotere scherm van de XL heeft 3D er nog nooit zo goed uit gezien! Bij een game als Super Mario 3D Land en Mario Kart 7 is het een genot om de spelcomputer het autostereoscopische drie-dimensionaal effect op volle kracht te laten produceren. Een levensgrote Italiaanse loodgieter die zo uit het scherm lijkt te springen tovert onmiddellijk een grote glimlach op je gezicht. Uiteindelijk is dat laatste toch het belangrijkste wanneer je aan de slag gaat met een Nintendo-product.

Rest de vraag hoelang we achter elkaar aan de slag kunnen met een Mario? De XL kent een batterij die iets krachtiger is. Met alle toeters en bellen aan gaat een 3DS-game 3,5 tot 6,5 uur mee. Dat is helaas maar een half uurtje langer dan de 3 tot 6 uur die de originele 3DS op de teller zet. En in vergelijking met de DSi XL (13 uur) is de accu al helemaal een lachertje. Afijn, Nintendo boekt een kleine winst op dit gebied en dat is natuurlijk beter dan niets. Moet gezegd worden dat bij het spelen van een DS-spel hij maar liefst 6 tot 10 uur meedraait, vergeleken met 5 tot 8 uur voor de 3DS.

Opvallend is dat Nintendo het systeem in Europa inclusief een sd-kaart van 4GB levert, maar niet met een adapter. In de VS komt de spelcomputer wel inclusief adapter. De gedachte is dat Europeanen rijkelijk in het bezit zijn van opladers voor de DSi, DS XL of de originele 3DS. Welnu, als je zoiets – gebaseerd op een veronderstelling – onderneemt, dan ben je als bedrijf klantonvriendelijk bezig. Eenzelfde soort situatie zien we terug bij de Circle Pad Pro, die op de XL wonderbaarlijk schittert door afwezigheid. En dat is zonde gezien we in onze recensie van Resident Evil: Revelations beweren dat het accessoire een uitstekende toevoeging aan de 3DS is.

Geen revolutie, maar een evolutie
Hij ziet er misschien wat goedkoper en eenvoudiger uit, maar nieuwelingen doen er goed aan te kiezen voor deze grote heruitgave van de 3DS. Het scheelt je waarschijnlijk dertig á veertig euro en daarvoor krijg je een groter scherm, een robuuster en gemakkelijker te besturen handheld, een langere accuduur en een véél indrukwekkender 3D-effect voor terug. Dat de resolutie hetzelfde is en de Circle Pad Pro en een oplader er niet bij zitten, nemen we maar voor lief. Toekomstige 3DS-bezitters: neem die XL. In dit geval mag het.