Dark Souls 3 dagboek dag 2 - Slenteren op The High Wall of Lothric

Vele levens komen voorbij en gaan verloren in Dark Souls 3. Sommigen zijn memorabel en anderen weer wat minder. In de eerste categorie vallen de avonturen van Harry de Herald, wiens dagboek wij hebben weten te bemachtigen. Lees samen met ons de tweede dag in zijn dagboek.

Zoals ik stiekem al had verwacht heb ik geen fijne nachtrust gehad. Mijn dromen werden verstoord door de vele nachtmerries die ik vandaag tegemoet zou komen, als ik de verhalen van anderen over The High Wall of Lothric mag geloven. Het duurde niet lang voordat ik zelf de geloofwaardigheid kon testen, want een schietgebedje bij de Bonfire later was ik aangekomen in een stoffige kamer. Maar zodra ik de deur open deed, werd ik verwelkomd door een enorme stad, een prachtig uitzicht en de geur van dood in de lucht.

Nadat ik de vlam had aangestoken van de eerste Bonfire die ik tegenkwam, kwam ik al in aanraking met de eerste inwoners van Lothric. De meesten waren relatief onschuldig aan het bidden naar alle windstreken. Maar mijn oog werd meteen gegrepen door een aggresieve ondode, die mij ook in de smiezen had en met een bijl in de hand op mij afstormde. Betty, ik heb het schild ondertussen maar vernoemd naar mijn ex-vrouw, doet nog steeds haar werk goed en met een simpele steek van mijn speer had ik weer het leven van een ondode ontnomen.

Terwijl de onverlaat zijn laatste ademtocht uitblies, kwam de volgende vijand op mij afgestapt, met in zijn een indrukwekkende… bel? De meest onverwachte voorwerpen kunnen dodelijk zijn in Lothric, want nadat de bel zijn eerste klank had gemaakt, stonden er twee ogenschijnlijk rustige ondoden op om mij het leven zuur te maken. Al snel had ik de kennis opgedaan dat een speer minder goed is tegen meerdere vijanden, die van alle kanten op mij af kwamen gerend. Geheel zonder vleeswonden liep ik dan ook niet weg van deze confrontatie, uiteraard wel met drie nieuwe dode vrienden.

Voor mij waren in mijn eerste paar minuten in Lothric al drie dingen duidelijk geworden: deze plek is inderdaad geschift, muziekinstrumenten zijn niet te vertrouwen en die knielende dweilen zijn een stuk gevaarlijker dan ik in eerste istantie dacht. En dat werd even later nog veel duidelijker.

Ik was ondertussen al wat gevorderd in mijn zoektocht door Lothric, op weg naar ook maar iets van antwoorden of iemand die mij op weg kan helpen naar The Lords of Cinder. Onderweg heb ik kennisgemaakt met een levende draak, die vriendelijk genoeg was om een leger aan ondoden uit de weg te ruimen en daarmee verdiende hij de naam Dopey de Draak, want hij was dope. De boomlange ridder die mij uitdaagde tot een duel was een stuk minder vriendelijk, al moet ik eerlijk bekennen dat hij een zeer verstandige kledingkeuze heeft gemaakt, bloedvlekken op een bloedrode cape zie je toch niet.

Het was rond dat punt, nadat ik nog een Bonfire had gevonden om mij een sprankje hoop te geven, dat ik stuitte op het echte gevaar in Lothric. Een groepje religieuze fanaten bleken naar de goede duivel te bidden, want in een explosie gaven ze allemaal hun leven om kracht te schenken aan een zwart gedrocht, die veel leek op onze oude vriend Iudex Gundyr van gisteren. Het glanzende zwarte goedje wat zijn huid bedekte leek echter verdacht veel op olie, dus ik deed wat elk weldenkend mens zou doen: vuur op het olie gooien. Met een paar welgemikte Firebombs, was die eenmalige cursus kogelstoten toch nog ergens handig voor, was de mutatie voor altijd gereduceerd tot een zielig hoopje as.

Zonder kleurscheuren kwam ik er niet vanaf, maar een stemmetje in mijn hoofd zei dat de verscheidende verwondingen die ik in de confrontatie had opgelopen toch ietsje belangrijker waren dan een langzaam falende garderobe. Bovendien begon de zon weg te duiken achter de hoge muren van Lothric en de maan zijn kop op te steken. Ik besloot maar om terug te keren naar de Bonfire, mijn waardevolle Estus Flasks te vullen en de nacht bij het vuur uit te zitten. Morgen is er weer een dag, helaas.

Lees ook de avonturen die Harry beleefde op zijn eerste dag in Dark Souls 3.