Top 5 beste games 2017 van Theo Weber

[Rox over Theo]: Theo is een man die ik niet in mijn redactie wil missen. Hij is een gamer in hart en nieren, weet veel, schrijft veel, gamet veel. En hij haalt 9 van de 10 keer zijn deadlines. Wat knap is omdat hij ook nog meer dan 50 games heeft versleten dit jaar. Dit is de top 5 beste games 2017 van Theo!

Naast mijn bezigheden op de redactie, heb ik ook dit jaar weer een hele berg aan spellen gespeeld. De teller is niet accuraat bijgehouden dit keer, maar ik heb minimaal 50 spellen uitgespeeld. Dit waren vooral oudere games, maar ook de nieuwe games heb ik volop verorberd. En mijn backlog is, met een serie 3DS spellen, de release van de Switch en natuurlijk de Mini SNES, ook weer flink gegroeid.

En dan hebben we het nog niet eens over alle PlayStation 4 spellen die ik heb weten te bemachtigen. Het was een goed jaar met goede games. Natuurlijk kan ik jullie dan mijn top vijf niet onthouden!

De vijfde plek was een moeilijke dit jaar. Ik zat heel erg te twijfelen tussen Mario + Rabbids Kingdom Battle, Super Mario Odyssey en Tekken 7, maar het is toch Super Mario Odyssey geworden. Hoewel de game naar mijn smaak net weer wat de gemakkelijk is, geniet ik met volle teugen van de Mario game. De werelden zijn tof en het overnemen van vijanden maakt een origineel element naar de franchise.

En de game is ook nog eens lekker lang. Hoewel ik Mario Odyssey nog lang niet uitgespeeld heb, weet ik nu al dat de content die vrijkomt na het uitspelen van de standaard verhaallijn behoorlijk wat uurtjes toevoegt. Deze game krijgt wel 'slechts' de vijfde plek in mijn lijst omdat ik toch wat vijanden mis waarvan ik vind dat ze echt in de game horen en omdat ik de konijnachtige bazen niet heel tof vind. Ik had liever Iggy Koopa enzo gezien.

Games van Capcom doen het meestal wel goed bij mij. Street Fighter loopt daarin absoluut voorop, maar games uit de Resident Evil franchise gaan er bij mij ook als zoete koek in. Dat geldt zeker voor de laatste telg in de franchise waarin je op ‘bezoek’ gaat bij de familie Baker. Dat bezoekje loopt natuurlijk niet zonder slag of stoot.

Het toffe van deze game vind ik dat Capcom een beetje terug keert naar de roots van de franchise en je echt laat rennen voor je geld. Letterlijk, want wat kun je anders als er een of andere malloot moet een kettingzaag achter je aan zit? Resident Evil heeft eindelijk weer dat ongemoedelijke gevoel wat de franchise de laatste tijd miste. Alien: Isolation is nog steeds de koning in dat gevoel ononderbroken overbrengen, maar Resident Evil 7 Biohazard heeft deze momenten zeker ook!

En dan, aangekomen bij de nummer drie uit mijn Top 5 van dit jaar, staat een wat onverwachte game voor mijn doen. Dragon Quest is namelijk niet echt een franchise waar ik van droom of wakker lig, maar de laatste jaren waardeer ik de Dragon Quest games steeds meer. En met Dragon Quest Heroes 2 is een erg sterke richting ingeslagen.

De game kent namelijk zoals gebruikelijk een lange en toffe verhaallijn met toffe karakters, maar je kunt nu ook alles samen spelen. Jammer genoeg kan dit niet meteen en niet de hele tijd, maar als dit wel zo was had deze game zeker hoger in mijn Top 5 gestaan!

Gezien ik een redelijke horrorfanaat ben, konden jullie wel verwachten dat er een horrorgame in mijn Top 5 van het jaar voorbij zou komen. En het zijn er zelfs 2! Op de tweede plek komt namelijk The Evil Within 2 voorbij. Dit tweede deel deed wat mij betreft namelijk veel goede dingen op horrorgebied.

Van jumpscares tot gore en regelrechte horror. Het zit in de game verwerkt. En door diverse elementen is er constant dat ongemakkelijke gevoel dat je echt dwars gaat zitten terwijl je speelt. Deze game heb ik dan ook in één ruk van begin tot het einde uitgespeeld en dat gaat zeker nog een keer gebeuren!

Op de eerste plek kan ik maar een game noemen dit jaar en dat is natuurlijk de nieuwste game in de Zelda franchise. Wat heeft die game me positief verrast zeg! Toegegeven Breath of the Wild ziet er wat anders uit dan we in een tech demo hebben gezien, maar toch ben ik heel aangenaam verrast door de stijl van de game.

Wat een enorme wereld, vol puzzels, geheimen en te ontdekken elementen! Dit is gewoon precies waar ik op hoopte sinds Ocarina of Time. Breath of The Wild is de eerste game die ik op mijn Nintendo Switch speelde en ook sinds lange tijd weer de eerste Zelda titel die ik opgepakt heb. Toen ik met Breath of the Wild begon, vond ik alles wat minimalistisch aanvoelen, maar dat gevoel trok al snel weg.

En toen was ik verkocht. Telkens als ik begon met spelen was het buiten mooi licht nog, maar dan keek ik na een poosje op en BAM, midden in de nacht. Dit is waarom de game bij mij terecht op nummer één staat, al scheelde het niet veel met sommige andere games die ik gespeeld heb.

Want naast deze vijf games had ik natuurlijk nog veel meer games die ik echt heel tof vond. En zoals velen van jullie kijk ook ik al halsreikend uit naar 2018. Releases als God of War en Death Stranding staan al in mijn agenda!