Zone of the Enders The 2nd Runner Mars Review - Japanse robots in VR!

Zone of the Enders heeft in Nederland nooit echt zoden aan de dijk gezet. De games, die draaien om vechtende robots, hebben daardoor een cultstatus gekregen. Nu is daar, vijftien jaar na het origineel, een nieuwe versie van het tweede deel, mét VR. Of dat werkt, lees je in deze Zone of the Enders The 2nd Runner Mars review.

Zone of the Enders is het ondergeschoven kindje van Hideo Kojima. De bedenker, die we natuurlijk allemaal kennen als het meesterbrein van Metal Gear Solid, wil al jarenlang een derde deel maken voor de moderne spelcomputers, maar door een afnemende vraag komt het er maar niet van. De HD-collectie van Zone of the Enders verkocht zelfs zo slecht dat het plan voor een derde deel tijdelijk de ijskast in ging.

En dat is jammer, want Zone of the Enders is absoluut een ondergewaardeerde franchise. De twee games op de PlayStation 2 waren eigenzinnig en zeker niet voor iedereen weggelegd, maar de hoge kwaliteit droop ervan af. Vooral het tweede deel wist door een combinatie van een sterk verhaal, sterke graphics en eenvoudige doch vermakelijke gameplay te overtuigen. Na enkele remasters zijn de makers nu toegekomen aan waarschijnlijk de allerlaatste heruitgave. Zone of the Enders The 2nd Runner Mars is een volledige remaster van het tweede deel en voegt dan ook geen extra gameplay toe.

Toch voelt het in alle opzichten als een nieuwe game aan en dat komt door de introductie van virtual reality. Het plaatsnemen in de cockpit van zo'n Japanse robot is overweldigend. Je ziet overal knopjes, mengpanelen en driedimensionale figuurtjes op je controlepaneel opduiken. Je hebt echt het gevoel alsof je een enorme Transformer aan het besturen bent. Normaal gesproken is Zone of the Enders een derdepersoons hack 'n slash game, maar nu beleef je dus alles vanuit de cockpit, vanuit de eerstepersoon dus.

Dat is in het begin even wennen. Vooral de gevechten zijn in het begin overrompelend. Je ziet tientallen kleine en grote robots recht op je gezicht af komen en dat kan voor de mensen met een zwakke maag een beetje te veel zijn. Zeker omdat Zone of the Enders in beginsel een hack 'n slash game is.

Juist omdat alles zo snel gaat raak je met je hoofd in de virtuele wereld nog wel eens de kluts kwijt. Het is soms moeilijk inschatten of een tegenstander dichtbij of te ver staat om hem met je laserzwaard aan te vallen. Vanuit de eerstepersoon spelen is gaaf, maar je hebt daardoor wel minder in de gaten wat er om je heen gebeurt. Dat is op momenten erg frustrerend, zeker in de tweede helft van de game als de moeilijkheidsgraad plots wordt opgeschroefd.

Zone of the Enders staat bekend om de grauwe omgevingen, desolate ruimtestations en claustrofobische gangen, en om die in VR te beleven voelt als de kers op de taart. De scènes waarin je met je robot op de vlucht slaat voor tientallen drones en je door kleine ruimtes schiet, zijn fantastisch. Het is alleen jammer dat die scènes vaak worden afgebroken door de tussenfilmpjes. En dat gebeurt vaak. Zone of the Enders is, net als Metal Gear Solid, een verhalende game, met veel personages, gebeurtenissen en gesproken tekst.

In plaats van dat je deze cutscènes vanuit je cockpit kunt kijken, hebben de makers ervoor gekozen om deze filmpjes precies voor je af te spelen, als een soort bioscoopscherm. Je wordt daardoor vaak, soms wel meerdere keren in een minuut, uit de ervaring gehaald. Hier hadden de makers iets op moeten verzinnen, of ze hadden het aantal filmpjes voor een groot deel moeten beperken, want zoals wel vaker bij Kojima het geval is: veel is ook gewoon ruis.

Naast de toevoeging van VR is Zone of the Enders The 2nd Runner Mars precies de game die de echte fans al kennen. Het verhaal draait om mijnwerker Dingo die op een dag een robot vindt, genaamd Jehuty. Hij stapt in de robot en komt op een gegeven moment terecht bij BAHRAM, een militaire organisatie die andere kwaadaardige intenties heeft met robots als Jehuty.

Leider van dit gezelschap, Nohman, eist dat Dingo voor hem komt werken. Dat wil hij niet, waarop hij wordt neergeschoten en voor dood wordt achtergelaten. Hij ontsnapt aan de dood doordat hij voorgoed aan Jehuty gekoppeld wordt. Dingo zint op wraak en wil er alles aan doen om BAHRAM aan banden te leggen. Het verhaal is weinig spectaculair, maar het zijn vooral de eigenzinnige en gevarieerde personages die hier show stelen.

Wat veel spelers afschrikt aan Zone of the Enders, is de lineaire opzet. Zolang het verhaal duurt ben je eigenlijk de hele tijd hetzelfde aan het doen: je vernietigt robots, voltooit een puzzel, verslaat een eindbaas en gaat weer door naar een volgende ruimte waar je weer precies hetzelfde doet. Klinkt alsof je dat na een paar uur al beu bent, en soms krijg je dat gevoel ook, maar in Zone of the Enders is het de aanhouder die wint. Je robot wordt namelijk steeds sterker, krijgt steeds beter wapens en dus worden de gevechten ook steeds spectaculairder.

Zone of the Enders The 2nd Runner Mars is door zijn eigenzinnige sfeer en lineaire gameplay zeker niet voor iedereen weggelegd, maar voor de gamers die Japanse robots, eenvoudige hack 'n slash gameplay en kleurrijke personages een warm hart toedragen is deze remaster zeker het proberen waard. Heb je de game jaren geleden al gespeeld, dan raden we je toch aan dit spel opnieuw te proberen, al is het maar omdat The 2nd Runner Mars in VR als een gloednieuwe game aanvoelt.