Yakuza Kiwami 2 Review - Alsof je een spannende film kijkt

Don’t judge a book by it’s cover. Het zijn woorden die zeker opgaan voor het hoofdpersonage uit de Yakuza-serie: Kazuma Kiryu. Zijn blik kan haast op afstand doden, zo ontvlambaar is hij. Toch heeft de man een hart van goud, want je moet niet aan zijn dierbaren komen. Dan krijg je oorlog! Maak je borst maar nat voor de Yakuza Kiwami 2 review.

Yakuza Kiwami 2 is de opgepoetste versie van Yakuza 2 dat in 2006 het licht zag in het land van de rijzende zon. Een paar jaar later was ons koude kikkerlandje aan de beurt. En inmiddels kan geconstateerd worden dat de Japanse maffiareeks langzaam steeds meer land verovert in het Westen. Want vorig jaar was er Yakuza Kiwami, de remake van deel één. Tevens waren er ook nog de nieuwe delen Zero, en dit jaar deel 6.

SEGA" class="img-responsive" src="https://cdn.xgn.nl/upload/201808/t/yakuza-kiwami-2-review-1534335021.jpg" />

Voor mensen die onbekend zijn met de serie zal het ongetwijfeld een beetje een warboel zijn, gezien alles door elkaar loopt. In het kort: Yakuza Zero en Yakuza 6 zijn nieuwe delen, de rest zijn remakes. En daarbij was Yakuza 6 meteen het slotstuk van de hele serie en Zero een prequel. Juist, we hebben nooit gezegd dat de Japanners logisch zijn! Eigenlijk geldt hier maar één uitspraak voor: you gotta love the weird things in life!

En weird, dat is de Yakuza-reeks serie zeker! Want het is bij uitstek de serie die een maffe combinatie aanbiedt van veel gevechten -en koppen die rollen- , een serieus hoofdverhaal én knotsgekke missies. Laatstgenoemde hoef je niet te volgen, maar als je dat niet doet, ga je een hoop gekkigheid missen. Zonde dus! Kijk bijvoorbeeld niet vreemd op als Kazuma Kiryu (je hebt enkel hem onder de knoppen in dit deel) opeens op straat wordt aangesproken met de vraag of hij een voice-over wil inspreken van een game. Een game in een game, dat klinkt cool!

Alleen als het beeldscherm op zwart gaat wordt de stemming steeds…vreemder. Kennelijk moest je een stem inspreken voor een gay game! Het past bij de serie, want Yakuza heeft altijd aandacht voor vreemde seksuele escapades. Iets wat in groot contrast staat met het hoofdverhaal, een verhaal dat rechtstreeks doorgaat op Yakuza (Kiwami).

Kiryu heeft drie dierbaren verloren uit het eerste deel (nieuwkomers kunnen in Yakuza Kiwami 2 een recap krijgen) en wil een vredig leven opbouwen met het kleine meisje Haruka. Alleen is er één probleem en dat is dat er een oorlog dreigt uit te breken tussen twee grote Yakuza clans: de Tojo clan en de Omi Alliance. De bad guy in dit deel heet Ryuji Goda die er duidelijk geen doekjes om windt.

Hij wil oorlog én de enige draak zijn die over Japan heerst. Maar was Kiryu niet al dé dragon (of kojima)? Kortom, Yakuza Kiwami 2 kent veel haantjesgedrag en het een en ander zal flink uitgevochten moeten worden! Zestien hoofdstukken lang zul je diverse gevechten moeten aangaan met, zoals altijd, diverse kleine bendes op straat, maar ook met grote jongens uit het hoofdverhaal.

Een langzaam tempo wordt daarbij gevoerd met het introduceren van al die grote jongens. Pas na een aantal hoofdstukken komt er wat vaart in het verhaal en zit je op het puntje van je stoel. In het begin is het even wennen wat er allemaal gebeurt. Hier blijkt dat dit deel een klein beetje gedateerd is, want Zero en 6 grepen de speler toch iets sneller bij de lurven. Ons advies: heb geduld, want dat wordt wel degelijk beloond.

Het mooie aan Yakuza 2 is het nieuwe personage Kaoru Sayama, min of meer de hoofddetective uit dit deel. Samen met haar probeert Kiryu het een en ander te doorgronden, want er is een hoop aan de hand. Wie is bijvoorbeeld Ryuji Goda? Waar komt hij opeens vandaan en wat is zijn achtergrond?

Waar elke Yakuza game op het eerste oog oppervlakkig lijkt door het aanbod aan gekke minigames, maffe zijmissies én simpele doorsnee gevechten op straat is het feit dat elk deel bol staat van interessante personages met een karaktervertelling én ontwikkeling waar je 'U' tegen zegt. Hoe verder je in het verhaal gezogen wordt (waarbij je steeds twee gebieden aandoet in Japan), hoe meer je komt te weten over de schurken, je medestanders en vaak ook jezelf.

Het verhaal is enerverend en meeslepend. De chemie tussen Kiryu en Sayama is in ieder geval prachtig en levert mooie (dramatische) momenten op zoals een goede film die een Oscar waard is. Het helpt hierbij ontzettend dat de graphics er vele malen beter uitzien op PlayStation 4 dit keer dan de PlayStation 2 versie van vroeger.

Ondanks de lof die uitgaat naar dit deel is de game verre van perfect. De grootste stoorzender vindt plaats tijdens gevechten op straat. Tussen alle missies door zul je steeds bendes op straat moeten bevechten, waarvan Kiryu de wapens over kan nemen. Dus stel dat iemand een mes, pistool of honkbalknuppel heeft, dan kun jij die als speler afpakken en besluiten of dit wapen in te zetten tegen de rest die je aanvalt óf op te bergen voor een gevecht dat er later echt toe doet.

Alleen is er één probleem: dit kan alleen tijdens een gevecht. Zodra je alle leden van een groepje hebt uitgeschakeld, is het niet meer mogelijk om wapens op te pakken van de vijanden. Dit betekent dat je tijdens een gevecht moet kiezen welk mannetje je eest aanpakt, zodat je zijn wapen kunt oppakken. Ontzettend irritant, omdat je hier tijdens het vechten helemaal niet over na wilt denken!

Nu is het zo dat je ook in een pandjeshuis wapens kunt kopen (als ook betere gear), maar je geld is niet onbeperkt. Je naam is nog altijd Kazuma Kiryu en niet Lil Kleine, al ontvang je wel geld bij de vele straatgevechten. Overigens is het voor de nieuwkomers ook niet zo duidelijk wat een Yakuza game nu allemaal te bieden heeft: het vechtsysteem, alsook de opties in de game – zoals zo’n bezoek aan een ‘pawn shop’ worden niet uitgelegd.

Het is dat ondergetekende bekend is met de reeks, maar nieuwkomers kunnen dit soort dingen al snel missen. Net zoals het gegeven dat je maar beter flink wat drankjes kan halen bij een supermarkt met gezondheid voordat je het pittige eindgevecht ingaat.

Niet alles wordt dus uitgelegd, maar dat zal niet erg zijn voor de fans of mensen die bijvoorbeeld Yakuza 6, Zero of Kiwami hebben gespeeld. Als je dat begrijpt, ben je als een vis in het water met Yakuza Kiwami 2. Mocht je nu enkel deel 6 hebben gespeeld, waarvan de kans natuurlijk groot is, zul je bovendien mooie dingen terugzien in Yakuza Kiwami 2. Haruka is hier nog maar klein en houdt overduidelijk van de spotlights en karaoke. Een teken dat er goed nagedacht is over het verhaal in de loop der jaren.

Yakuza 2 heeft dan ook weer een goed verhaal in petto met een plottwist die je waarschijnlijk niet aan ziet komen. Of de game net zo emotioneel is als een paar andere delen is de vraag. Waarschijnlijk niet.

Maar dat neemt niet weg dat Yakuza Kiwami 2 een toffe titel is, waarvan de opgepoetste versie alle bestaansrecht heeft op de huidige generatie. Het eind is een tikkeltje te langdradig, maar door de pracht van de gehele game vergeef je dat het spel al snel. Yakuza Kiwami 2 is genieten van a tot z.