XIII Review - Klassieker in een nieuw jasje

Stel je eens voor, een Borderlands remake zonder de iconische cel-shaded graphics en zonder claptrap, maar met houterige figuren en fortnite-achtige graphics. Fans van de Borderlands franchise zouden je met pek en veren het land uit jagen en ze zouden nog gelijk hebben ook. Toch is dat wat ontwikkelaar PlayMagic bedacht heeft voor de remake van XIII, de klassieker uit 2003.

De originele versie van XIII is gebaseerd op de gelijknamige Belgische comic die sinds 1984 uitgebracht is en inmiddels al 26 delen beslaat (deel 27 verschijnt op 8 december). Hoofdpersoon is XIII, die lijdt aan geheugenverlies, maar een bekwaam geheim agent blijkt te zijn. Hij wordt verdacht van de moord op president William Sheridan, een moord die grote gelijkenis vertoont met de daadwerkelijke moord van de Amerikaanse president Kennedy.

XIII moet erachter zien te komen wat de ware toedracht is van deze moord en wie hij nou eigenlijk zelf is.

De videogame volgt hetzelfde verhaal als de stripboeken. Aan het begin spoel je aan op het strand met een schotwond en word je gevonden door een baywatch-type babe. Tenminste, daar zou je voor moeten doorgaan. Wat meteen opvalt is dat deze ‘babe’ nogal houterig loopt en dat haar vormgeving meer op een robot lijkt dan op een slanke dame met rode hoog opgesneden bikini.

Toch even wat gameplay beelden terugkijken van het origineel uit 2003. Ja, daar is ze verdorie wél slank en loopt ze soepel rond. Wat is hier aan de hand? Dit ‘probleem’ blijkt zich zich in de rest van het spel voort te zetten. Karakters zijn enorm houterig vormgegeven en lopen volgens het tank-principe: vooruit-draaien-vooruit. Dat geldt overigens minder zodra er een gevecht uitbreekt, maar in de verhalende delen van de game is dit bijzonder opvallend en storend. Microids heeft dus niet alleen de grafische stijl voor deze game door de mangel gehaald, ook de karakter mechanieken zijn niet bepaald zachtzinnig onder handen genomen.

Daar houden de problemen met XIII helaas niet op. Ook bij de configuratie van de controls zijn een aantal vreemde keuzes gemaakt. Zo kan je wel rennen en bukken, maar zodra je de bijbehorende knop los laat, beëindig je die actie onmiddellijk. Dat is bijzonder lastig, aangezien sluipen een belangrijk onderdeel is van het spel. Grote stukken van het spel moet je zien door te komen zonder iemand te doden of door te vermijden dat iemand het alarm laat afgaan.

Doordat je niet makkelijk gebukt kan rondlopen word je veel sneller gedetecteerd dan je lief is, met alle gevolgen van dien. Bovendien lijken vijanden over haviks-zicht te beschikken: zelfs als je achter een stapel kratten verborgen denkt te staan word je gezien en rent je vijand richting het alarm. Gevolg: het is vaak makkelijker en soms zelfs onvermijdelijk om gewoon ‘guns blazing’ een ruimte binnen te stormen.

Mocht je het loodje leggen, dan kan het zomaar voorkomen dat je weer herstart om een moment dat je tegenstanders alweer gewaarschuwd zijn, dus dan heb je zelfs geen keuze. Mocht je net na een langere cutscene sterven, bijvoorbeeld omdat je direct daarna via een tokkeldraad naar beneden met abseilen maar je de controls vergeten bent (wat zomaar kan, zo onlogisch zijn ze), dan mag je die cutscene gewoon nog een keer kijken, zonder die te kunnen skippen.

Tel daarbij op dat de game vol technische mankementen zit, en er blijft weinig positiefs over van deze titel, die door velen toch met smart tegemoet gezien werd. Regelmatig blijven neergeschoten vijanden op de grond liggen trillen als een rietje, soms spat een hoofd of ledemaat zelfs uiteen in een willekeur van polygonen. Uit alles blijkt dat deze game met weinig affiniteit voor de klassieke status van het origineel in elkaar gezet is en dat is bijzonder spijtig. Feitelijk is de game gewoon in het PS2 tijdperk blijven hangen. Een iconisch, spannend en meeslepend verhaal als dat van XIII verdient echt een betere behandeling.

XIII is niet de Remake geworden die we gehoopt hadden en die zowel fans als het origineel verdiend hebben. Deze Remake is is op vrijwel elk vlak een achteruitgang ten opzichte van het origineel. Het onderliggende verhaal is nog steeds ijzersterk -want onveranderd, maar de Fortnite achtige grafische richting, de robot-achtige figuren, onhandige controls en vele technische onvolkomenheden maken dat we deze Remake echt niet aan kunnen raden.

Nadat deze review geschreven was zijn ontwikkelaar PlayMagic en uitgever Microids naar buiten gekomen met een verklaring waarin ze excuses aanbieden voor de staat waarin XIII uitgebracht is. Ze erkennen dat de game nog vol bugs zit en eigenlijk de status 'nog niet af' heeft. Men heeft diverse patches in de planning, maar die waren nog niet af voor de release-datum. Helaas waren deze patches ook niet beschikbaar ten tijden van deze review en zijn daarom niet meegenomen in het eindoordeel. We betwijfelen of het patchen van de technische mankementen de totale staat van deze game kan redden. Voorlopig blijft ons oordeel daarom onverminderd staan.