Deponia Review - Een sarcastische klungel op een episch avontuur

Wat doe je als je vast zit op een stinkende planeet vol afval en je vriendin een vervelende vrouw is? Precies, dan smeed je een plannetje om weg te komen. Dit is precies wat Rufus doet in de point-and-click adventure Deponia. Wij startten deel één en kijken in deze Deponia Review hoe hilarisch Rufus zijn avontuur is. Op naar Elysium!

Ontwikkelaar Daedalic Entertainment bracht in 2012 een toffe point-and-click game uit genaamd Deponia. Sindsdien kent de Deponia franchise inmiddels vier delen die nu in de Deponia Collection voor slechts 40 euro naar de Switch, PlayStation 4 en Xbox One komen. De games zijn niet alleen in een set te koop, maar ook afzonderlijk voor ongeveer 20 euro per stuk. Als je toch met de games aan de slag gaat is de set dus een heel stuk voordeliger om aan te schaffen.

Sommige van deze games, zoals Deponia, kwamen eerder al naar de PlayStation 4, maar Switch en Xbox One bezitters mogen zich nu voor het eerst op de handgetekende schoothoop van Deponia wanen.

In Deponia kruip je in de huid van Rufus. Hij woont in het huis van zijn ex en is alles op de planeet helemaal zat. Daarom is hij druk bezig met een plan om van Deponia naar Elysium te komen. Elysium is namelijk het tegenovergestelde van de rommelige planeet waar hij nu vast zit én die planeet heeft nog een ander groot voordeel: zijn vervelende ex is daar niet.

Het probleem is alleen dat Rufus nogal een slordige en onhandige man is en dat schotelt jou als speler de nodige problemen voor. Om te beginnen moet je in huis in alle hoekjes en gaatjes naar rondslingerende sokken zoeken om je koffer goed in te pakken en vervolgens kom je achter het plan van Rufus. Hij wil zichzelf met een harpoen naar de monorail schieten die richting Elysium gaat. Een plan dat zou kunnen werken, maar op een jammerlijke en hilarische manier mis gaat.

Terwijl je plannetje in rook opgaat valt niet alleen Rufus uit de monorail, maar stort er ook een meisje genaamd Goal ter aarde. De inwoners ontdekken haar direct en bepalen wat er met de (letterlijk) schone roodharige dame moet gebeuren. Er komt een wachtrij van mensen die allemaal voor haar willen zorgen, maar jij voelt je verantwoordelijk voor Goal. Bovendien is zij waarschijnlijk je ticket naar Elysium. Je moet daarom een nieuw plannetje smeden om haar mee te krijgen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

In verschillende prachtige handgetekende omgevingen moet je met de kleurrijke inwoners van Deponia praten en door middel van een kenmerkende point-and-click gameplay telkens je pad zien te vervolgen. Iedere puzzel die de game je voorschotelt begint met het verzamelen van spullen en vereist dat je out of the box denkt om verder te komen. De meest gekke situaties doen zich voor die al voor een lach op je gezicht zorgen, maar de soms onzinnige oplossing en de onhandigheid van Rufus maken de grappen vaak af.

Zo moet je Goal op een gegeven moment wakker zien te krijgen omdat ze in een diepe slaap lijkt te verkeren. Dat kan alleen met een bak sterke espresso die je zelf moet brouwen. Dus moet je op zoek naar ingrediënten zoals zwart poeder, hete pepers en schoon water. Dit moet vervolgens in de lokale kroeg in een high tech espressomachine/ synthesizer gemengd worden door een Mexicaan en dan moet je het nog aan Goal zien te voeren. De zoektocht naar de ingrediënten is op zich niks geks, maar hoe en waar je deze dingen vindt wel. Sommige dingen worden letterlijk uit de lucht gegrepen wat voor hilarische taferelen zorgt.

Je moet in alle hoekjes en gaatjes van de wereld zoeken naar je spulletjes en soms gekke combinaties maken zoals een suikerspin met fosfor en een mechanische stier en een injectienaald. Daedalic Entertainment heeft dit in het eerste deel van Deponia erg goed voor elkaar en weet je op deze manier ruim tien uur bezig te houden, terwijl de gekkigheid van Rufus nooit gaat vervelend.

Toch is er een minpunt te vinden, juist in het oplossen van de vele puzzels die Deponia je biedt. Want soms is de oplossing zo ver gezocht dat je er pas na een half uur zoeken achter komt dat de oplossing recht voor je neus ligt. Het is belangrijk om in de gaten te houden dat álles in de game gebruikt wordt om te puzzelen of om op een andere manier verder te komen.

Bovendien bevat de Xbox versie van Deponia een flinke bug die ervoor zorgt dat je op een gegeven moment niet verder kunt, tenzij je alvast met een ander (nog onbekend) doel dingen gaat doen. Dit is ongeveer halverwege de game en haalt op dat moment de vaart er behoorlijk uit. Daarnaast is het in de game zo dat sommige gesprekken totaal niet op een logische manier verlopen, waardoor je soms onnodig lang moet onthouden wat meerdere personen eerder nog aan je gemeld hebben. Het leidt tot onnodig backtracken, waarbij een logboek van gesprekken misschien wel handig was geweest.

Deponia is een bijzonder vermakelijk verhaal dat je een ruime tijd bezig houdt met de gekste puzzels. De vele kleurrijke omgevingen en personages zorgen voor leuke taferelen en gaan nooit vervelen. De dingen die je moet doen om verder te komen zijn daarbij origineel en grappig uitgewerkt.

Het grootste nadeel van deze game komt naar voren in de wat ver gezochte dingen die je soms net even te lang bezig houden. Daarbij is er een vervelende bug aanwezig in de game die je voortgang flink belemmert en je even op het verkeerde been zet. Los daarvan is deze titel er eentje om zeker te spelen als je van puzzelen en ontdekken houdt, maar wees gewaarschuwd, want je lachspieren worden flink geprikkeld!