X-Men Dark Phoenix Review – Niet spectaculair

20 jaar. Zo lang gaat ongeveer de X-men reeks mee op het witte doek en in diverse huiskamers. Na twaalf delen wordt een volgende reeks afgesloten, in de titel X-Men Dark Phoenix. In deze X-Men Dark Phoenix review lees je hoe we genieten van bepaalde spelers, maar de film niet een waardig einde vormt.

Zodra je de film opstart, heb je het gevoel naar Shazam te kijken. Een zelfde soort begin wordt geserveerd: we kijken naar een auto waarin een kind zit met vader en moeder. Iets unheimlichs speelt er en de vrolijke seconden worden al snel ingeruild voor drama. Ondertussen is het kind meer dan zomaar een mens. Een beetje een flauw begin dus. Al is het wel interessant dat we via een proloog wat meer te zien krijgen van Jean Grey.

Het is Charles Xavier (James McAvoy) die haar onder zijn hoede heeft genomen in een mutantenschool. Nu zoveel later is de jonge Grey ouder en minder onschuldig. Ze wordt gespeeld door niemand minder dan Sophie Turner (bekend van Game of Thrones). Grey is Dark Phoenix: een mutant die zeer, zeer, zeer krachtig is. Het verhaal is wel een beetje slapjes. Een slechterik is uit op Grey, terwijl ondertussen de X-Men de situatie onder controle proberen te houden.

Goed nieuws is overigens wel, dat een ieder die nog nooit een X-Men film heeft gezien haast zonder voorkennis dit deel kan kijken. Handig, maar je snapt natuurlijk meteen dat dit geen goed teken is voor een franchise die al zo lang loopt.

Voor fans is het vooral genieten om naar personages te kijken die je al zo lang kent. Zo is er een groot deel weggelegd voor Michael Fassbender als Magneto. Al moeten we ook kritisch zijn en dat is dat zijn acteerwerk wel eens beter uit de verf is gekomen. Hij moet het meer hebben van kostuums en special effects, dan zijn acteerskills. Andere bekende ‘koppen’ zijn Jennifer Lawrence, Nicholas Hoult en James McAvoy. Al krijgen Lawrence en Hoult weinig screentime. Zou het te maken hebben omdat de twee allang niet meer samen zijn en vroeger wel? Je weet het niet. Het zorgt er in ieder geval niet voor dat X-Men Dark Phoenix het wint aan geloofwaardigheid.

De film leunt te weinig op het universum en eerdere delen, maar ziet er wél uit als een film van deze tijd. In 4K is de film om van te smullen. De special effects zijn verbluffend mooi en daardoor zijn diverse actievolle scenes aardig smaakvol. Wanneer Grey in de lucht hangt en vijanden een enkeltje hel geeft of Magneto indrukwekkend een helikopter terug de lucht in brengt, kun je niet meer dan met een grijns naar de film kijken. Het is een film die je zou bestempelen als één ‘die lekker wegkijkt’.

Maar past de film in het X-men universum? Nee, totaal niet. Sowieso is Turner niet echt een goede keuze geweest als hoofdrol van deze film. Ze draagt de film niet. Leuk aan de 4K-versie is om te zien hoe de film gemaakt is, maar op het moment dat je de film kijkt, heb je daar weinig aan. Het grootste probleem is dat de film een ‘zoveelste’ actie-sciencefiction film lijkt. Nergens blinkt de film uit. Je ziet scenes die je al tien keer eerder hebt gezien en nergens loopt het kippenvel over je armen. En dát wil je wel met een titel die de naam X-men draagt.

Al met al kijkt de film dus redelijk oké weg, maar is het niet waardig om een X-men film genoemd te worden, laat staan om een serie af te sluiten. Een zeer gave serie afsluiten met Dark Phoenix is eigenlijk schandalig. Iemand had hier een stokje voor moeten steken. En omdat dat niet gebeurd is, kunnen we deze film niet anders beoordelen dan een film die een onvoldoende verdient.