WWE 2K18 Review - Is vooral vaak tot tien tellen

De WWE franchise is de laatste jaren weer aan de weg aan het timmeren. De game worden steeds beter sinds ontwikkelaars Yuke en Visual Concepts aan het roer staan. Maar echt hoge ogen gooit de franchise nog niet. Dit jaar doet de franchise jammer genoeg weer een stapje terug. Hoe dat zit lees je in deze WWE 2K18 review!

Sinds ontwikkelaars Yuke en Visual Concepts de WWE franchise in handen hebben is de complete franchise op de schop gegaan. De fans van de worstelfranchise worden steeds beter bediend, maar de overgang naar het nieuwe worstelen loopt tot nu toe nog niet vlekkeloos. Vol goede moed stappen we dit jaar weer de ring in om elkaar met goed geoliede spierbonken voor de nep in elkaar te meppen.

Toen WWE 2K17 uitkwam merkten we dat er van alles aan de game was gedaan. Kritieken van de fans werden gehoord en de gameplay was iets langzamer, terwijl de game grafisch aangepast was en een enorm scala aan worstelaars en modi bevatte. De game werd dan ook terecht beter ontvangen, ondanks dat er nog wat kritiek was.

En laten we maar met de deur in huis vallen: In WWE 2K18 is hier helaas weinig aan veranderd. De evolutie van de franchise lijkt zelfs op sommige punten een jaar stilgestaan te hebben. Zeker wat betreft de gameplay.

Een van de punten in voorgaande WWE game was dat de gameplay nog niet ideaal werkte. En dat is in deze game zeker niet anders. Op dit vlak is een jaartje pauze genomen wat betreft vooruitgang. Karakters bewegen op zich goed, al is het nog steeds wat houterig en niet alle commando’s worden even snel of correct opgevolgd.

En waar de meeste andere games juist draaien om klappen geven, vallen en zo snel mogelijk weer opstaan, pakt WWE het net wat anders aan. De game hangt namelijk grotendeels op reversals en counters. Zodra je door je tegenstander tegen de vloer gewerkt bent, raak je als het ware verdoofd. Het duurt dan werkelijk eeuwen voordat je weer wat kunt doen tenzij je de rechter schouderknop op exact het juiste moment weet in te drukken.

Als je dit moment, een milliseconde, mist heb je pech en blijf je nog even slachtoffer van je tegenstander. Dit systeem zorgt er soms voor dat je minutenlang zit te kijken hoe jouw karakter in elkaar gemept wordt. Het wekt in rap tempo frustratie op. Je moet echt over een fantastische timing beschikken wil je fatsoenlijk kunnen counteren in de game.

Dat is, als de indicator dat je kunt counteren al in beeld komt. Soms komt deze namelijk niet eens in beeld, terwijl je weet dat je een aanval echt wel om kunt draaien. Je krijgt dan alleen maar een ‘te vroeg’ of ‘te laat’ te zien. Een bug die de game vorig jaar ook al kende.

En dat is niet de enige, gezien de gameplay nagenoeg onveranderd is. WWE 2K18 heeft de meeste fouten klakkeloos overgenomen van het afgelopen deel. A.I. spelers die rondjes blijven lopen, ineens vreemde bewegingen maken, objecten als stoelen die ineens in de ring liggen, dat soort ongein. Het is erg slordig dat deze fouten er nog steeds in zitten en dan hebben we het nog niet eens over de absurd lange laadtijden die je tussen werkelijk ieder onderdeel voorgeschoteld krijgt.

Hoewel de ontwikkelaars op dit gebied weinig hebben uitgevoerd, hebben ze zeker niet stilgezeten. De game is namelijk op een ander gebied wel vooruit gegaan: de content. WWE 2K18 barst namelijk van de content. Om te beginnen heb je nu de keuze uit ruim 180 worstelaars, zowel mannen als vrouwen, die uit alle shows op komen duiken.

Eigenlijk zit iedere bekende worstelaar wel in de game. Denk aan John Cena, The Undertakers, Andre the Giant of Alexa Bliss. Alle karakters hebben een ‘eigen movelist’ maar hebben ook veel gedeelde bewegingen. Het maakt het makkelijk om met verschillende karakters te spelen, maar echt afwisselend voelt de game hierdoor jammer genoeg niet aan.

Bovendien bewegen de karakters nog steeds wat houterig en ogen ze niet heel realistisch. Al is er grafisch wel weer een stapje vooruit gedaan met onder andere een nieuwe graphics engine. De meeste vooruitgang zie je in het publiek, wat nu echt bruist van het leven en in de vele intro’s die telkens weer een spektakel zijn om te zien.

Ook de soundtrack is weer lekker uitgebreid in deze game. Elke worstelaar heeft zijn eigen thema en nummer, maar tijdens de menu komt ook telkens een lekker stukje muziek naar voren van onder andere Kanye West. Wat dat betreft doet WWE 2K18 het goed, maar het gemis van stemmen tijdens de wedstrijden, conversaties in arena en in de filmpjes doet de game geen goed.

In de ring doet de game het dus niet zo best. Waar WWE 2K18 wel flink punten scoort is in het ontelbaar aantal modi die je steeds op een andere manier in de ring laten stappen. Het grootst is de MyCareer modus, waarin je met je eigen karakter aan de slag mag. Je speelt hierin door alle verschillende klassen heen totdat je aan de top komt.

Het is een leuke modus die wat verhaaltechnisch aan de game toevoegt, maar los van enkele toffe gevechten rammelt er behoorlijk wat aan deze modus. Je moet namelijk nogal wat promo’s doen die allemaal zonder stemgeluid gaan. En tussen ieder element van de MyCareer modus in, wat soms echt maar dertig seconden spelen is, krijg je weer die ellendige laadschermen voor je kiezen.

Het personage dat je kunt maken is aan alle kanten aan te passen, maar zodra je je op het gebied van kleding of accessoires durft te begeven krijg je alleen de meest simpele dingen voor niks. De rest moet je vrijspelen door loot boxes te verdienen of door ze te kopen via microtransacties. Wil je je echt van de rest onderscheiden? Dan mag je je portemonnee in de aanslag houden.

Naast de MyCareer modus kent WWE 2K18 nog talloze andere modi. Je kunt bijvoorbeeld een losse match spelen met de WWE Superstars, maar ook een match card afwerken waarin je een complete show van zes variërende wedstrijden uitvecht. Tussen die wedstrijden zitten een tegen een gevechten, tag team partijen uit het mannen en vrouwen worstel universum.

Deze modus is vermakelijk, maar bij lange na niet zo tof als de Royal Rumble modus, waarin maximaal dertig worstelaars elkaar gelijktijdig door de ring gooien. Jammer genoeg is deze modus alleen singleplayer te doen, terwijl je de rest samen op de bank kunt spelen.

Online kun je natuurlijk ook de ring in stappen. En de game werkt, afgezien van eerdergenoemde kwaaltjes, op dit gebied eigenlijk best goed. Er is geen merkbare lag en een match laat niet lang op zich wachten.

WWE 2K18 is een game die de franchise geen eer aan doet. Hoewel de vorige delen net zo lekker aan de weg aan het timmeren waren, doet dit deel exact het tegenovergestelde. De game kent grafisch en wat betreft de modi wat vernieuwing.

Maar op het gebied van gameplay is er nagenoeg niets gedaan. De game kent talloze bugs en glitches en het Reversal systeem is bijzonder frustrerend. Dit is een typisch voorbeeld van stilstaan is achteruit gaan en alleen de moeite waard vanuit de budgetbak.