Syberia Switch Review - Alsof de klok heeft stilgestaan

De Nintendo Switch heeft al snel een behoorlijk grote collectie aan games ontwikkeld. Door alle grote titels die op de Switch uitkomen, kan een game als Syberia nog wel eens ondersneeuwen. Is het toch een goed idee om deze klassieke puzzelgame te kopen? Dat lees je in onze Syberia Switch review.

Je start Syberia, een puzzelgame, op en het eerste dat je ziet wanneer je een oud en verlaten dorpje binnen stapt, is een begrafenisstoet. Voorop loopt een opwindspeeltje dat even groot is als een mens. Je vertrekt naar het hotel waar je verblijft en wordt daar, nog voordat je naar binnen gaat, begroet door een metalen man die zijn hoed afneemt voor je. Je bent Kate Walker, een advocaat die in dit dorpje is om voor een cliënt de verkoop van een bedrijf te regelen, maar je komt er al snel achter dat de persoon die de papieren moet ondertekenen is overleden.

Dit is ongeveer de sfeer van Syberia met in de hoofdrol een realistisch personage in een surrealistisch verhaal en een surrealistische setting. Alles in Syberia is net even iets anders dan verwacht. Zo heb je robots met een ziel en een treinstation dat ook dient als botanische tuin. De wereld van Syberia is tegelijkertijd herkenbaar en onbegrijpelijk en trekt je zo naar binnen.

Een goed voorbeeld de herkenbaarheid is hoe Kate op willekeurige momenten gebeld kan worden door vrienden en familie. Je kunt naast een trein staan die opgewonden moet worden als een oud stuk speelgoed en opeens gebeld worden door Kate’s moeder. Op die manier blijf je een deeltje van de echte wereld met je meenemen terwijl je een fantastisch avontuur beleeft.

Je volgt Kate in haar missie om een oude fabriek over te dragen aan een cliënt uit Amerika. Maar er is meer gaande in het slaperige oude dorpje dan dat je denkt en samen met Kate raak je al snel geïnteresseerd om alle mysteries tot op de bodem uit te zoeken. Ondertussen moet Kate nog wel de enige overgebleven erfgenaam van de fabriek vinden, een reis die haar door heel Europa sleurt.

De gesprekken die Kate voert via haar mobieltje zijn weliswaar meestal niet nodig voor puzzels, maar ze geven een mooi inzicht in haar karakter en achtergrond. Ook kun je met alle personages gesprekken voeren die je meer leren over de locatie, het verhaal en over de personages zelf. Al deze gesprekken zijn ingesproken, maar hebben ook tekst die je kunt lezen zodat je niets hoeft te missen.

De aandacht die de ontwikkelaar had voor de game stopte niet met extra gesprekken. Elke omgeving is tot in de punt toe uitgedacht en je zult vaak een omgeving binnenkomen en eerst je ogen uitkijken voordat je verder gaat met je missie. Om daarna versteld te staan wanneer de game een close-up geeft van iets dat je wilt gebruiken. De aandacht voor details is ongelofelijk.

De originele versie van Syberia kwam in 2002 uit voor de PC. Natuurlijk is Syberia al wel vijftien jaar oud en lijkt het in sommige schermen alsof Kate in de omgeving is geplakt door een beginner in Photoshop. En de details in de omgeving zorgen er nog wel eens voor dat je vast komt te zitten achter barrières die je niet kan zien. Ook moet je soms precies bewegen om ergens langs te kunnen lopen, omdat de game je onzichtbare barricades geeft.

Dat is niet de enige manier waarop je vast komt te zitten. De besturing voor Syberia is doorgaans wel makkelijk, maar druk je de knop voor het rennen net op het verkeerde moment in, dan zal je game vastlopen. Gelukkig slaat de game automatisch op en kun je Syberia afsluiten en weer aanzetten zonder te veel voortgang te verliezen. Dit automatische opslaan van de game is een toevoeging aan de Switch versie, ook kun je lopen met de analog sticks van beide JoyCons en hoef je niet te klikken om ergens heen te gaan.

Syberia is misschien een puzzelgame, maar je zult de meeste tijd op zoek zijn naar sleutels. Sleutels voor deuren, ramen en schrijftafels zul je meestal kunnen vinden door simpelweg goed om je heen te kijken. Alle apparaten, van de robot die de graftombe open doet tot de trein waarmee je reist, hebben ook sleutels nodig om opgewonden te worden.

De puzzels zijn over het algemeen niet moeilijk. Zoals de meeste games van dit genre is Syberia vooral veel opletten en onthouden. Gelukkig draagt Kate een notitieboekje bij zich, waarin ze haar missies bijhoudt. Ook is de game vergevingsgezind en zul je voorwerpen niet op verkeerde plaatsen neer kunnen zetten. Ook zal Kate het weigeren om taken uit te voeren die niet meer nodig zijn en zullen voorwerpen die je niet meer nodig hebt meteen verdwijnen uit je inventaris.

O deze manier wordt je al snel in de game gezogen en dan kun je op bepaalde momenten in de game schrikken vanwege de luide geluiden die de game produceert. Deze geluiden blijken dan bijvoorbeeld Kate’s voetstappen in het gras te zijn. Syberia heeft over het algemeen goede geluidseffecten en we hadden niet verwacht dat gras zo erg zou kraken onder Kate’s schoenen. Dit gebeurt gelukkig niet zo bijzonder vaak en de meeste geluidseffecten passen in de omgeving.

Eén klein puntje wat we wel moeten melden, is dat de game soms compleet stil wordt en muziek weer gaat spelen wanneer je een puzzel oplost. Als je wat minder snel bent met puzzels, dan zul je een tijd lang bijna niets horen. De muziek komt soms ook best heftig opzetten wanneer het terugkomt en dat kan je concentratie wel eens breken.

Het is duidelijk waarom deze game een klassieker is, Syberia is een geweldig uitgewerkte game die je bij je lurven zal pakken. Of je nu fan bent van het genre of niet, Syberia is een game die verder gaat dan puzzels en avontuur. Een game die, ondanks wat mankementen en ondanks de leeftijd, een verhaal weet neer te zetten in een fantastische wereld. En als het aan ons ligt, is het een game die je zeker een keer moet spelen.