WRC 7 Review - Groeit uit tot een geduchte concurrent

Binnen het spectrum van rallygames steekt DiRT met hoofd en schouders boven de concurrentie uit. Geen wereldprestatie, aangezien aartsrivaal WRC de strijd min of meer lijkt te hebben opgegeven. Met WRC 7 trekt spelontwikkelaar Kylotonn de serie uit een diep dal en lijkt er eindelijk een concurrent voor DiRT te zijn opgestaan. Dat alles lees je in deze WRC 7 review.

Het is inmiddels een bekend verschijnsel: de autosport is aan flinke verandering onderhevig. Regels gaan voortdurend op de schop en auto’s krijgen telkens weer fundamentele uiterlijke verschillen.

Ook de rallysport ontspringt de dans niet. Zo zijn de rallywagens dit jaar liefst 25 kilogram lichter, hebben ze een andere achtervleugel en ook een veel ruimere turborestrictor. Dat laatste zorgt ervoor dat de motor het minder zwaar te verduren krijgt en dus meer kan incasseren.

Genoeg technische veranderingen dus en het doet ons deugd dat Kylotonn de auto’s van het nieuwe seizoen tot in detail heeft nagemaakt. WRC 7 is compleet gebaseerd op het laatste FIA World Rally Championship en introduceert dus alle teams, auto’s en een groot deel van de bekende circuits. Deze zijn niet van begin tot eind compleet nagebouwd, maar dat is logisch: sommige stages beslaan wel zo’n twintig kilometer en duren – ook in de game – soms wel zo’n twintig minuten om ze helemaal uit te rijden.

En dat is op z’n zachtst gezegd een pittige opgave. Niet alleen vanwege het afstraffende schadesysteem (banden kunnen lek raken of zelfs eraf vliegen), maar vooral vanwege het vernieuwde rijgedrag. WRC moest DiRT jarenlang voor zich dulden als het ging om realisme en spanning, maar dit nieuwe deel slaat als een boemerang terug. Niet langer ‘zweven’ auto’s over de baan of kun je risicoloos met honderdvijftig kilometer per uur door de bochten scheuren.

Nee, WRC 7 is genadeloos moeilijk. Niet remmen voor een haarspeldbocht resulteert tot een onvermijdelijke duik in de greppel. Te laat of te vroeg schakelen betekent een aanslag op de motor. En één kleine stuurfout kan al tot een fysieke ontmoeting met een boom of een rotsblok leiden. Werkelijk waar een wereld van verschil met WRC 6, waar je nog wegkwam met stuurfouten en gevaarlijke snelheidscapriolen. Nee, in deze game staan de auto’s duidelijk merkbaar meer in contact met het wegdek. Racen op asfalt of over gravel maakt nu wezenlijk verschil.

Maar belangrijker: WRC 7 is ontzettend leuk om te spelen. Grote troef van de makers zijn de circuits, die bruisen van de afwisseling. Zo begin je op sommige banen bijvoorbeeld aan de (besneeuwde) top van een berg, om vervolgens onderin in een idyllisch havendorpje te eindigen. Even later start je in een stoffige woestijn om minuten later weer langs kabbelende beekjes in een pikdonker bos te scheuren.

WRC 7 zit vol met dit soort verrassingen, en het zal de fans deugd doen dat in deze editie zogenoemde ‘epic stages’ zijn toegevoegd. Epic stages zijn nóg langer dan de bekende ‘special stages’ en kunnen wel tot een half uur duren om uit te rijden. Dat is natuurlijk niet voor iedereen weggelegd, maar voor de doorgewinterde rallyfanaten die maar geen genoeg kunnen krijgen van hobbelige wegen en venijnige haarspeldbochten, is dit dé natte droom.

Waar we in voorgaande jaren het gevoel kregen dat de carrièremodus niet meer was dan een goedkope smoes om verschillende races te rijden, krijgen we nu het gevoel ook daadwerkelijk vooruitgang te boeken. Zo kun je gaandeweg promoveren naar hogere klasses en jezelf in de kijker racen bij grotere teams. Toch blijft deze modus te weinig bieden om lang te boeien; naast het repareren van je auto kun je naast de races eigenlijk helemaal niets. Alles oogt vrij dood, omdat er vrijwel geen presentatie is.

De grote concurrent, DiRT, blijft wat dat betreft echt een betere ervaring bieden. Dat geldt ook voor de techniek. WRC 7 liep bij ons geregeld vast en stuurde ons tijdens de races zelfs terug naar het hoofdmenu van de Xbox One. Ook kregen we amper online wedstrijden gevonden omdat er zogenaamd ‘geen spelers online’ waren. Een splitscreen-modus maakt een hoop goed, maar toch blijft het aanbod aan spelmodi nogal karig: we hadden naast een carriéremodus en een kampioenschap graag nog wat meer gezien.

In audiovisueel opzicht is WRC 7 een van de meest wisselvallige games die we ooit gespeeld hebben. Bij vlagen zien de omgevingen er fantastisch uit. Zeker bij de weerseffecten (sneeuw, regen, zonnestralen) is het vaak vingerlikken geblazen. Rijden we even verder dan vallen de onscherpe objecten en de lelijke schaduwen echter weer op. Ook zien en bewegen de toeschouwers zich alsof ze zojuist door een bulldozer zijn overreden, met animaties die eerder in het tijdperk van de eerste PlayStations thuishoren.

Dus: stoot WRC 7 de DiRT-reeks van de troon? Nee, daarvoor is het nog echt te vroeg. Maar de serie van Kylotonn is op de goede weg en kan, als het zich op deze manier blijft ontwikkelen, uitgroeien tot een geduchte concurrent voor de racer van Codemasters. WRC 7 is uitdagend, soms nagelbijtend spannend en herbergt de beste circuits die we in tijden in een racegame gezien hebben, of we nu op zand, gravel, asfalt, sneeuw of op ijs de boel onveilig maken.

Nog even werken aan de karige modi, de suffe presentatie en aan de haperende techniek, en het komt wel goed met WRC.