Worms Revolution: Extreme Review

Statistisch gezien is dit het jaar waarin Worms eindelijk volwassen wordt. In 1995 kwam Team17, een studio die buiten de franchise eigenlijk nergens bekend om is, met het eerste deel op de proppen. Het bracht ze wereldfaam: vrijwel iedereen, game-liefhebber of niet, is wel bekend met de moordlustige wormpjes die elkaar met knotsgekke wapens in rijkelijk gevulde spelwerelden te lijf gaan. Vorig jaar besloot de Britse studio, omwille van het uitgemolken concept, het spel te vernieuwen. Worms Revolution moest, zoals de naam meegeeft, revolutionair worden. Nu is daar Worms Revolution: Extreme, de meest complete versie, beschikbaar op de PS Vita met alle downloadbare content.

Aangezien je Worms altijd in verschillende fases doorloopt, leent de game zich perfect voor korte speelsessies en dus perfect voor een draagbare spelcomputer. Op papier is de PS Vita met zijn krachtige en geavanceerde mogelijkheden de console bij uitstek om de strijd tegen andere gevaarlijke wormpjes aan te gaan. De opzet mag inmiddels duidelijk zijn: om de beurt mag jij op de map vrij rondbewegen en welgeteld één aanval uitvoeren, of dat nu schieten met een raketwerper of rondvliegen met een jetpack is. In Revolution voegt Team17 na achttien jaar een aantal vernieuwingen toe dat voor de franchise relatief baanbrekend is.

Zo neemt de studio afscheid van de standaard wormpjes. Voor het eerst worden de piepkleine diertjes in klasses onderverdeeld. Zo is de scout zowel in aanval als verdediging ontzettend zwak, maar wel snel en nóg kleiner dan de andere wormpjes, waardoor hij op plekken kan komen waar bijvoorbeeld handige voorwerpen verstopt zitten. De scientist is dan weer handig om in de buurt te hebben, aangezien deze dokter je teamgenoten kan genezen. De heavy soldaat manifesteert zich als een echte krachtpatser op het slagveld. Hij is weliswaar het traagst, maar dat compenseert hij met zowel brute kracht als een sterke verdediging.

Verfrissende nieuwigheden
Het zorgt voor een ietwat andere aanpak dan je gewend bent. Niet langer stuur je hersenloos wormpjes op een wisse dood af, voortaan moet je goed nadenken welke worm je inzet bij welke situatie. Het maakt van Worms: Revolution Extreme de meest tactische Worms-game tot op heden. Ook als je kijkt naar andere toevoegingen, zoals het gebruik van water – waarmee je je vijanden kunt verdrinken danwel kunt verplaatsen via een sterke stroom – en de aanwezigheid van destructieve omgevingen. Niet langer kun je enkel gaten knallen op de map, je kunt nu ook voorwerpen en objecten in laten storten die bij neerkomst schade aan nabijgelegen worms kunnen aandienen. Van onderen!

Om die reden heeft Team17 een uitgebreide tutorial in de game verwerkt. Je kunt niet eerder aan ‘het verhaal’ beginnen alvorens je deze lessen hebt gevolgd. Enerzijds begrijpelijk, aangezien de toevoegingen een daadwerkelijke invloed op de gameplay hebben. Anderzijds zijn ze behoorlijk langdradig en voor de hand liggend. Je hebt de school na een aantal minuten alweer gezien, terwijl je toch echt een uur ervoor moet vrijmaken. Dit had Team17 best optioneel kunnen maken. Enfin, de campagne die daarna volgt barst van de content, met 72 verschillende levels verdeeld over zeven omgevingen zoals het strand, de kermis en de middeleeuwen.

Technisch niet sterk
Hoe uitgebreid ook, een singleplayergame zal Worms nimmer worden. Daarvoor blijft de kunstmatige intelligentie vaak te voorspelbaar en bovenal te traag. Je zit vaak een minuut lang naar dezelfde worm te kijken en dat breekt op den duur op. Nee, het is de multiplayermodus waar Worms: Revolution Extreme hoge ogen gooit. Verfrissend zijn de beschikbare modi wellicht niet, maar ze doen wat ze moeten doen en dat is die traditionele Worms-gameplay de boventoon laten voeren. Leuk gegeven: mocht je heel het klassensysteem niets vinden, dan is er nog een klassieke online modus die refereert naar de oudere games.

Belangrijk element in de Vita-versie is natúúrlijk de besturing. Via het aanraakbare scherm is het mogelijk om items te selecteren en de zoomfunctie van de camera te gebruiken, terwijl het touchpad aan de achterkant gebruikt wordt om te mikken met je wapens. Dit werkt bij vlagen goed, al reageert het scherm en ook de d-pad soms onnauwkeurig op je handelingen. Met als gevolg dat je soms zomaar een schot afvuurt terwijl dat helemaal niet de bedoeling was. Dit komt ook door de vaak inkakkende framerate. Hoe het komt is ons een raadsel, maar een technisch sterke game is deze Vita-versie in ieder geval niet.

Des te merkwaardiger is het feit dat Revolution er niet eens zo geweldig mooi uit ziet. Team17 heeft in ieder geval één ding niet gedaan en dat is de visuals omhoog krikken. De game draait op een bizar lage resolutie, waardoor de omgevingen – hoewel in 3D weergeven – vrij vlak en ongedetailleerd voor de dag komen. Een gigantisch verschil met de versie op de PlayStation 3, welke overigens ook speelbaar is als je de Vita-versie hebt. Via de cross-platform functie kun je op de Vita beginnen met spelen en eindigen op je PlayStation 3. Handig als je in de trein plotseling moest stoppen met een potje. Kanttekening is wel weer dat je online als Vita-speler niet tegen PS3-gebruikers kunt spelen en vice versa.

Worms slaan terug op de Vita
Een revolutie is Worms Revolution: Extreme zeker niet. Het borduurt verder op het jarenoude concept van Worms, wat niet verkeerd is. De traditionele, leuke gameplay blijft waargeborgd, met hier en daar een aantal leuke tweaks (zoals destructieve omgevingen en klassen) dat goed past in de tijd waarin we nu leven. Technisch gooit de Vita-versie echter geen hoge ogen, wat te wijten is aan een inkakkende framerate, matige visuals en soms een protesterende besturing. Zet je je hier overheen, dan heb je één van de leukere Worms-ervaringen van de laatste paar jaar in je Sony-handheld.