World of Final Fantasy Review - Fanservice op zijn best

Square Enix heeft met Dragon Quest Builders al bewezen dat een element van een andere franchise lenen belonend kan zijn. Nu gooit de ontwikkelaar daar een berg nostalgie bij door ons letterlijk in de (schattige) wereld van Final Fantasy te gooien. Of dat zijn vruchten afwerpt lees je in deze World of Final Fantasy review, kupo!

Final Fantasy is een franchise die al jaren een grote schare fans heeft. En dit jaar is de franchise 30 geworden. In het kader van wie jarig is trakteert, komt Square Enix dan ook World of Final Fantasy. Een game die bedoeld is voor de trouwe fan van de serie. En dat spat werkelijk overal vanaf.

World of Final Fantasy neemt je namelijk mee naar een alternatief universum waar bekende Final Fantasy werelden gecombineerd worden. Je wordt platgegooid met bekende locaties als Balamb Gardens uit Final Fantasy VIII en Besaid uit Final Fantasy X, maar er komen ook bekende karakters voorbij.

Denk aan Princess Sarah uit Final Fantasy en Lightning uit Final Fantasy XIII, maar ook vijanden of Mirages, zoals ze in deze game heten, als de Chocobo, Cactuar en Fenrir. Natuurlijk kan de Moogle niet ontbreken. World of Final Fantasy zit prop- en propvol herkenning, kupo!

Die herkenning bemerk je niet direct als je de game start. World of Final Fantasy draait namelijk om twee karakters die nieuw zijn, de tweeling Reynn, die nogal bijdehand is, en haar, over het algemeen lui aangelegde broer, Lann. Zij leven in de normale wereld, totdat er op een dag niemand in de buurt te bekennen is op een vreemde dame en een vrolijk wezentje na.

Deze vertellen de tweeling dat zijn eigenlijk uit een andere wereld genaamd Grymoire komen en daar oppermachtig waren. Maar door toedoen van boze krachten zijn ze uit die wereld verbannen en hun geheugen en krachten kwijtgeraakt. De tweeling moet nu terug naar Grymoire om hun lot te vervullen en die wereld te redden. En dan begint de game, en het avontuur van de tweeling, pas echt.

Het verhaal van de game is dus simpel en redelijk standaard. Maar de wereld is dat allerminst voor een Final Fantasy game. Zoals al vermeld komen veel elementen uit andere Final Fantasy games hier voorbij, maar het komt allemaal nét in een andere vorm. De game oogt namelijk bijzonder schattig door de stijl die gehanteerd is. Verder is de sfeer net zo magisch als in de meeste andere Final Fantasy games.

Reynn en Lann zien er een beetje zoals de karakters in Kingdom Hearts uit qua vormgeving, wat erg tof is, maar kunnen ook schakelen naar een kleinere variant van zichzelf. Op dat moment zijn ze qua uiterlijk net als de rest van de wereld compleet in Chibi stijl vormgegeven. Het is te schattig voor woorden!

Je kunt schakelen tussen klein en groot, maar de wereld blijft zoals hij is. Deze is prachtig en kleurrijk en compleet toegespitst op Chibi’s. Alles is dus klein, waardoor je je al snel een reus waant in de cartooneske wereld. De gameplay van World of Final Fantasy is hier ook op aangepast. Sommige locaties of kistjes kun je alleen bereiken als je groot bent en andere alleen in Chibi vorm.

En het formaat speelt ook een rol in een ander element van de game. Maar dan niet alleen jouw formaat. In Grymoire huizen namelijk meer dan 150 verschillende wezens, de Mirages. Zij komen in verschillende maten, namelijk klein, middel, groot en mega groot voorbij. Deze wezens kun je á la Pokémon tegenkomen in de wereld en bevechten. En tijdens deze gevechten kun je ze ook Imprismen, ofwel vangen, als zij er klaar voor zijn.

Meestal moet je daarvoor aan bepaalde voorwaarden voldoen, maar als het dan zover is gooi je een balletje richting het wezen, net als bij Pokémon. Er is dan een kans dat je deze vangt. Maar om dit überhaupt te kunnen doen moet je eerst knokken met de, meestal erg schattige, wezens.

En dat werkt via het klassieke Final Fantasy turn-based gevechtssysteem. Hierin mag je om de beurt een actie uitvoeren, waaronder aanvallen, een voorwerp gebruiken of verdedigen. Afhankelijk van het karakter kun je sneller aanvallen of moet je juist langer wachten om aan te kunnen vallen. De gameplay is dus een mengelmoes van klassieke Final Fantasy elementen en het gotta catch ém all principe van Pokémon en dat is geweldig.

Het toffe aan World of Final Fantasy is dat ook hier de wezens kunnen evolueren als je ze ‘opvoedt’. Bij ieder gestegen level krijg je skill points die weer aan een skill tree gehangen kan worden. Ze worden zo natuurlijk steeds sterker, maar in diezelfde skill tree zit aan het einde ook een of meerdere mogelijkheden voor transformaties. Een Chocochick kan een Chocobo worden, maar ook een Black of een White Chocochick.

Klein wordt middelgroot. Middelgroot wordt groot en groot wordt soms zelfs mega groot. En ieder wezen heeft unieke eigenschappen. De een kan donderaanvallen uitvoeren, maar niet goed tegen water, de ander heeft dit precies andersom. En dat komt in het tofste element én het meest verslavende element van de game pas echt tot zijn recht.

Dit is het stapelen van wezens Letterlijk. Je kunt namelijk stacks maken in de game met daarin een groot wezen, een middelgroot wezen en een klein wezen op elkaar gestapeld. Hierbij versmelten de elementen van de wezens met elkaar zoals bijvoorbeeld kracht, magie en leven, maar de unieke eigenschappen vermengen zich ook.

Heeft een karakter bijvoorbeeld de Fire aanval en een ander karakter ook, dan is de kans groot dat je ineens Fira aanvallen kunt doen, die een stuk sterker zijn. Hetzelfde geldt voor de zwaktes van de groep en dat betekent dat je goed op moet letten welke karakters je mengt. Er staat maar één ding vast; in iedere stack zit een versie (Chibi of groot) van Reynn en Lann.

Een stapel heeft alleen wel een nadeel; hij kan omvallen als je er hard tegenaan ramt. En dat wil nog wel eens gebeuren in World of Final Fantasy. Zodra je stapel omvalt zijn alle karakters apart aan de beurt en vervallen alle bonussen van de stapel. In veel situaties is dit vervelend, maar soms kun je hier ook voordeel uit halen.

Je bent dus compleet vrij in wat je doet en daardoor ook steeds weer op zoek naar krachtige combinaties. En omdat je steeds nieuwe wezens krijgt, houdt dit je urenlang bezig net als de verhaallijn van de game zelf. Je bent op zijn minst 30 uur bezig om door het verhaal heen te komen en dan zijn er nog een heleboel extra’s.

Zo speel je redelijk in het begin een extra ruimte vrij, genaamd The Coliseum. Wat je daar kunt doen is niet zo moeilijk te raden; knokken tegen andere groepen vijanden. Het toffe is dat je daar niet alleen strijdt tegen NPC’s maar ook kunt strijden tegen andere spelers! Verder kun je ook je dubbele Mirages ruilen met andere spelers, zodat je sneller je collectie compleet hebt.

Een andere extra feature is de mogelijkheid om Intervention Quests te doen. Dit worden er steeds meer naarmate je verder in de game komt. Alleen is dit niet altijd even logisch. Sommige missies komen pas een tijd na de gebeurtenis in de game beschikbaar. Deze quests zorgen voor nieuwe mogelijkheden in bestaande gebieden, die je dan vaak weer voor een groot deel moet doorlopen.

En daar komt het grootste nadeel van de game voorbij. Terwijl je door de, over het algemeen behoorlijk lineaire levels, loopt schrik je je om de zoveel minuten echt helemaal kapot. De game werkt namelijk met random encounters. Dat wil zeggen dat je dus te pas en te onpas ineens een gevecht in gesleept wordt.

Bij een dergelijke encounter knalt je beeld uit elkaar in blokjes en dan zit je in gevecht. Als je dit al even niet gehad hebt of een gesprek (die overigens soms wel hilarisch flauw zijn) tussen Reynn en Lann probeert te volgen, schrik je je kapot. Daarbij kun je er ook geen pijl op trekken wanneer dat gebeurt.

Soms duurt het een aantal minuten voordat je weer mag vechten en soms zet je twee stappen en mag je weer. Uiteindelijk gaat dit behoorlijk vervelen. Daarnaast is er maar één winkeltje in heel de game te vinden en daarvoor moet je naar de echte wereld terug. Het was dan ook beter geweest in ieder stadje een winkeltje te plaatsen.

Op deze nadelen na is World of Final Fantasy een fantastische game. Tenminste, als je fan bent van de franchise. Want daarvoor is de game specifiek voor gemaakt. De game combineert de kracht van Final Fantasy met het vangen van wezens zoals in Pokémon.

Dit alles zit in een erg tof jasje en houdt je minstens 30 uur van de straat. Het is dan ook een must have voor de fan van de serie. En met Final Fantasy XV in het verschiet is dit een game die mooi even zoet kan houden tot de release daarvan!