Wonder Woman Review - Een film met ballen?

We kregen al een glimp te pakken van Wonder Woman in Batman v Superman: Dawn of Justice, maar deze week krijgt de Amazone haar eigen film. Weet Wonder Woman een betere indruk achter te laten dan haar mannelijke collega’s? Lees het in onze Wonder Woman review.

Het duurt niet lang in Wonder Woman voordat we 2016 achter ons laten en een reis naar het verleden maken. De bruinharige krachtpatser, bij haar eigen volk bekend onder haar eigen naam Diana, is namelijk niet opgegroeid in een achterbuurt van Gotham, maar op een afgeschermd, paradijselijk eiland.

Haar volk, de Amazones, zijn geschapen door Zeus om te voorkomen dat de mensheid zichzelf vernietigt. De zoon van Zeus, Ares, was namelijk jaloers op de schepsels van zijn vader en creërde jaloezie, haat en andere negatieve emoties om de mensheid tegen zichzelf te keren. De Amazones blijven trainen en wachten op het eiland, totdat Ares ooit weer van zich zou laten horen.

De training van Diana wordt echter onderbroken wanneer de Britse piloot Steve Trevor (Chris Pine) neerstort vlak voor de kust, op de hielen gezeten door Duitse soldaten. Na een dodelijke strijd komen de Amazones erachter dat de mensheid weer in een oorlog is gestort, de Eerste Wereldoorlog deze keer. Diana is ervan overtuigd dat Ares erachter zit en gaat met Trevor op weg naar het Londen van 1918, om voor eens en voor altijd met Ares af te rekenen.

Zoals je waarschijnlijk wel verwacht is de transitie van decennia op een afgelegen eiland naar een industrieel Londen niet geheel soepel en botsen de twee culturen op veel vlakken. Steve Trevor probeert ondertussen te voorkomen dat Diana in zeven sloten tegelijk valt en het is een fijne, luchtige periode voordat de oorlog wordt losgelaten in Wonder Woman.

Wanneer Wonder Woman met Steven en een aantal van zijn collega’s namelijk aankomt in België gaat het pas echt los en vliegen de special effects om de oren. De actiescenes doen ons veel denken aan Captain America: The First Avenger, met een groep ‘normale’ soldaten en een superheld die vecht met antieke wapens. Daar rekenen we Wonder Woman niet op af, want het werkt in beide films erg goed en voelt niet misplaatst aan.

Wat ons betreft kan Wonder Woman wel iets minder slowmotion effects gebruiken. Op sommige momenten benadrukt het een indrukwekkend moment en komt het goed tot zijn recht, maar na de tweede actiescene ben je er eigenlijk wel klaar mee door de enorme overdaad. Ongeveer elke aanval of actie van Wonder Woman of een andere Amazone wordt getrakteerd op slowmotion en dat is echt te veel van het goede.

Dat de chemie tussen Diana en de andere soldaten goed tot zijn recht komt is ook te danken aan het sterke acteerwerk van de cast. Gal Gadot laat een paar steekjes vallen, maar speelt de rol daarnaast met verve en met name Chris Pine laat zich van zijn beste kant zien. Ook andere leden van de cast, zoals David Thewlis als Sir Patrick en Ewen Bremner als de Schotse Charlie, zetten een mooie vertoning neer.

Het enige jammere aan de cast is dat de slechterikken tegenvallen. De superslechte, stereotype Duitsers hebben we al zo vaak gezien en Ludendorff (Danny Huston) en Dr. Maru (Elena Anaya) hadden beter gepast in een parodie of een sketch van Monty Python. Het is een terugkerend fenomeen de laatste tijd in het superheldenlandschap en we hopen dat we binnenkort weer te maken gaan krijgen met een echte, waardige villain.

Toch mag het duidelijk zijn dat Wonder Woman de weg omhoog heeft ingezet voor DC en de aankomende Justice League-film. Wonder Woman is op vrijwel elk vlak beter dan Batman v Super: Dawn of Justice en zet met de origins van Wonder Woman een sterke basis neer voor een interessant karakter.

Vrijwel de gehele cast zet een goede prestatie neer. Verder is er tijd voor humor en grapjes en de actie is meer dan indrukwekkend. We hopen alleen dat er de volgende keer betere bad guys op het affiche staan en dat het special effects-departement wat minder met slowmotion gaat spelen.