Wes Anderson’s Roald Dahl Shorts Review – Netflix is 4 geweldige short films rijker

Wes Anderson, een regisseur bekend door zijn karakteristieke kleurpaletten, heeft een stap teruggezet van grootschalige verhalen met sterrencasts om een reeks korte films te maken voor Netflix. Deze korte films zijn in zekere zin een frisse wind voor Anderson en bieden een nieuwe benadering van zijn bekende stijl.

Veel van Andersons eerdere werken begonnen erg op elkaar te lijken. Sommige kijkers waarderen deze herkenbare stijl, terwijl anderen vinden dat het tijd is voor Anderson om te evolueren en nieuwe wegen in te slaan. Hoe je het ook bekijkt, de korte films die hij onlangs heeft gemaakt, zijn een interessante stap in een ietwat nieuwe richting.

Een van de opvallende aspecten van deze korte films is de cast. In plaats van te vertrouwen op een ensemble van Hollywood-sterren, heeft Anderson gekozen voor een meer bescheiden en toegewijde groep acteurs. Ralph Fiennes, die in eerdere films van Anderson heeft gespeeld, speelt Roald Dahl in tussenliggende momenten. Maar hij neemt ook verschillende andere fascinerende personages op zich. Hetzelfde geldt voor andere acteurs in deze korte films, zoals Dev Patel, Rupert Friend, Ben Kingsley en Benedict Cumberbatch. Wat deze cast bijzonder maakt, is de manier waarop ze op meerdere, verschillende manieren in de verhalen worden ingezet.

Elke korte film biedt een breed scala aan accenten, kostuumveranderingen (soms zelfs binnen dezelfde scène) en zeer uiteenlopende acteerprestaties. Wat we in de shorts zien, zijn geen karikaturen, maar eerder een handvol acteurs die zich aanpast aan de behoeften van het verhaal. Dit is verfrissend en toont het vakmanschap van de acteurs en de regisseur.

Over de vier korte films zelf: deze korte films zijn zonder een duidelijke theatervoorstelling of overkoepelende titel gepresenteerd, wat de kijker de vrijheid geeft om ze in willekeurige volgorde te bekijken.

Het aanbevolen startpunt is de langste van de vier, The Wonderful Story of Henry Sugar. Met een speelduur van 40 minuten is dit het meest uitgebreide en indrukwekkende van de reeks. De film heeft met meerdere vertellers die het verhaal voortstuwen een interessante vorm van verhaalvertelling. Lange camerashots nemen ons mee van het ene levensverhaal naar het andere. Dit is een visueel feest en een meesterlijke vertelling. Zeker het hoogtepunt in deze reeks korte films.

In Poison zien we Dev Patel in topvorm, met een razendsnelle vertelstijl die ons meeneemt in het hectische verhaal van een slang die mogelijk bovenop zijn vriend ligt, een gespannen rol van Benedict Cumberbatch. De paranoia van de vriend slaat snel om in woede tegenover een vriendelijke Hindoese arts, gespeeld door Ben Kingsley, wat resulteert in een emotionele schok, vergelijkbaar met het korte verhaal. Deze film is een achtbaanrit van emoties en een uitstekende uitvoering van de betrokken acteurs.

Een andere korte film, The Swan, presenteert een geheel andere sfeer. Hier hebben we te maken met een beklemmende minimalisme en opsluiting. De short speelt zich af in benauwde bospaden terwijl Rupert Friend verschillende rollen op zich neemt, waaronder die van de arme Peter Watson. Het is opmerkelijk dat Anderson in deze film ervoor kiest om Friends verteller te laten verklaren dat hij Peter is. The Swan is misschien wel het meest aangrijpende en intrigerende van de vier korte films.

Tot slot hebben we The Ratcatcher, met Richard Ayoade als gids door een vreemde ontmoeting met een rattenvanger, gespeeld door Ralph Fiennes. Het verhaal laat je achter met een vreemd gevoel en voegt zelfs een personage genaamd Ole Jimmy toe uit een ander kort verhaal van Dahl, genaamd Rummins." Deze film biedt een fascinerende inkijk in de duistere kant van Dahls vertelwereld.

Het is opvallend dat de verhalen die Anderson uit Dahls oeuvre heeft gekozen, een opvallende focus hebben. Het zijn karakter gedreven verhalen die de menselijke capaciteit voor wreedheid onderzoeken. Wat opvalt, is dat er bijna geen andere genderdynamiek op het scherm is te zien. De verhalen draaien om jongens en mannen die vaak vergeleken worden met dieren. Dit is een erg interessante premisse.