We Were Here Too Review - Opnieuw een digitale escape room!

Vorig jaar verscheen We Were Here op Steam. Het spel was een succes en dit zorgde er dan ook voor dat de studenten die eerder aan deze game werkten hun studie even pauzeerden voor deze game. Je leest in de We Were Here Too review of jij je aan dit vervolg zou moeten wagen!

Deze eerste game werd door een groepje van 15 studenten ontwikkeld tijdens de minor Game Design and Development aan de Hogeschool Rotterdam. Het spel werd free to play aangeboden op Steam en was een waar succes. Sindsdien zijn enkele van de vijftien studenten verder gegaan met deze nieuwe en deze keer betaalde game!

We Were Here Too is één grote escape room. Je speelt het spel met twee spelers, waarbij je beiden vast wordt gezet in twee verschillende kamers. Jullie kunnen elkaar niet zien en communiceren met elkaar aan de hand van een walkie talkie. Dit zorgt voor lastige puzzels waarbij je vaak moet beschrijven wat je ziet, om zo samen tot de oplossing te komen. Uiteindelijk kun je dan samen ontsnappen zo uit de escape room.

Het merendeel van de puzzels ben je bezig met het beschrijven van symbolen. Vaak is het niet makkelijk om een goede beschrijvingen voor de symbolen te vinden. Kan jij zo kort en krachtig mogelijk bijvoorbeeld de symbolen hieronder zodanig beschrijven dat iemand die ze niet ziet ze per direct in kan beelden? Dat wordt pittig!

Hier ligt dan ook de kracht van het spel: met elkaar weten te communiceren zonder daadwerkelijk te kunnen zien wat de andere speler op dat moment doet. De core van de gameplay is dus erg verslavend en zorgt ervoor dat je graag verder wilt spelen!

Tof aan We Were Here Too is dat het de mogelijkheid biedt om het spel zowel met wildvreemden als met een vriend te spelen. Zelfs als niemand in je omgeving dus het spel heeft, kun je het spel dus spelen! Handig daarbij is dat er nu ook een filter is dat je medespelers kunt zoeken op basis van de taal die ze spreken. Zo weet je zeker dat de wildvreemde medespeler ook dezelfde taal spreekt als jij!

Maar het leukste is het natuurlijk als je het spel speelt met mensen die je kent. Als je het spel met vrienden speelt, dan is We Were Here Too namelijk de ultieme proef om erachter te komen hoe goed jullie onderling kunnen communiceren. Of om erachter te komen dat jullie eigenlijk helemaal niet zo goed samen kunnen werken...

Deze samenwerking wordt getoetst met veel interessante puzzels. Het duurt sowieso dan ook wel een poos voor je alles zo goed onder der de knie zult hebben dat je weet te ontsnappen.

Jammer aan het puzzelelement van de game is, dat wanneer je de puzzels eenmaal hebt doorlopen er eigenlijk geen enkele reden meer is om de puzzels nog een keer te doorlopen. Elke keer dat je het spel speelt is de puzzel een beetje anders doordat er andere symbolen worden gebruikt. Toch is de puzzel qua aanpakmethode hetzelfde, waardoor er eigenlijk vrijwel geen replay value in het spel zit. De tweede keer weet je de oplossing al.

Je speelt het spel vanuit twee locaties en zou eventueel er nog voor kunnen kiezen om het spel de tweede keer vanuit de andere locatie te doorlopen. Negen van de tien puzzels is hier daarentegen geen lol aan omdat je de vorig keer al zo veel met de ander hebt moeten communiceren, dat je eigenlijk al weet wat je aan die andere kant moet doen.

Als je het spel dan ook maar één keer echt kan spelen, dan wil je natuurlijk wel leuke herinneringen aan de game overhouden. Dat gebeurt ook wel. Daarentegen blijven er ook enkele minder leuke dingen bij aan de game, die er toch voor hebben gezorgd dat We Were Here Too toch minder goed was dan het in potentie had kunnen zijn.

Een ding wat bij bleef is, hoe misselijk je af en toe je kunt worden van de camerabesturing in We Were Here Too. Begrijp dit niet verkeerd, de game werkt prima op een paar kleine frustrerende foutjes na die later zullen worden toegelicht. De camera daarentegen is vrij irritant omdat elke keer wanneer je beweegt alles een klein beetje blurry wordt. Bij mijn medespeler zorgde dit blurry-effect voor een lichtelijk misselijk gevoel. Uitzetten die handel!

Wat design betreft zijn er dezelfde fouten gemaakt als die er zijn bij het eerste deel, We Were Here. Zo word je vrijwel in het diepe gegooid, zonder daadwerkelijk uitleg te krijgen over wat je nu eigenlijk in het spel kunt doen. Dit had makkelijk voorkomen kunnen worden door de speler meer feedback te geven. Zo wil je als speler hoe je voorwerpen gebruikt en welke voorwerpen kun je wel of niet mee interacten.

Waar je in deel één al als een idioot alle knoppen op je toetsenbord aan het indrukken bent om uit te zoeken hoe je de walkie-talkie gebruikt, gebeurt dit hier op precies dezelfde manier. Je wordt compleet aan je lot overgelaten en er is geen enkele vorm van uitleg wat de besturing is van het spel. De eerste minuut van het spel zul je dus verspillen aan er per ongeluk achterkomen dat de rechtermuisknop de walkie-talkie activeert.

Daarnaast legt het spel ook niet uit hoe een walkie-talkie werkt. Nu zou je kunnen denken, dat weet toch iedereen? Toch kun je er niet vanuit gaan dat elke speler van het spel deze voorkennis altijd paraat heeft. Communiceren kan toch flink vermoeiend zijn als je het spel samen speelt met iemand die niet weet dat er maar één persoon tegelijk over een walkie-talkie kan praten. Zeker als die persoon monologen houdt die een eeuwigheid lijken te duren.

We Were Here Too is geen verkeerd spel. Wanneer je eenmaal begrijpt wat je moet doen is het een toffe puzzelervaring die gaaf is om eens mee te maken. Wel is het jammer dat het spel zelf vrij weinig user feedback geeft. We Were Here Too is uiteindelijk één grote beproeving voor jou en je vrienden. Je voelt bijna de spanning van een echte escape room!

Je speelt het spel één keer want daarna is je tweede playsessie jammer genoeg al wel volledig duidelijk. Hierdoor zijn er amper redenen om het spel na het uitspelen nog eens op te pakken. Replay value was een gaaf verschil met een echte escape room geweest.