We Dance Review

Nordic Games en partyspellen. De Wii-titel We Sing bewees dat die combinatie vooralsnog geen geslaagde is. Technisch was de game dramatisch en daardoor mocht het niet eens de schoenveters strikken van een SingStar of een Lips. XGN was daarom sceptisch over de aankondiging van We Dance, een nieuwe franchise – eveneens voor de Wii - die de concurrentie moet aangaan met Just Dance en Dance Central.

Twijfelachtig zijn over een partygame op de Wii. Op het eerste gezicht is dat toch wel een vreemde gewaarwording, omdat Nintendo deze spelcomputer in het achterhoofd juist heeft gemaakt voor casual gamers. Inmiddels weten we wel beter. Want hoewel Nintendo het hele offensief naar de ‘casual gamer’ begonnen is, levert het de meeste dramatische partyspellen. We noemen een Wacky World of Sports, een Summer Athletics en een Wii Play. Nu is de vraag of ook We Dance in die categorie valt. En om maar meteen met deur in huis te vallen: We Dance valt in die categorie.

Allerslechtste dansspel ooit?
Sterker nog: Nordic Games komt misschien wel met het allerslechtste dansspel ooit op de proppen. Na het evenzo belabberde Michael Jackson: The Experience beginnen we nu toch wel medelijden met de beweeglijke gamers te krijgen. Dat terwijl het uitpakken van We Dance nog wel zo veelbelovend begint. Bij aanschaf van het spel ontvangt de koper namelijk één of meerdere Star Mats, afhankelijk van de gekochte versie. De dansmat, zo’n anderhalve meter groot, sluit je aan op de Gamecube-port van de Wii. Buiten het feit dat het matje een gladde onderkant kent, ziet het exemplaar er verzorgd en leuk uit.

Een regelrechte hel
Schijn bedriegt, echter. Al na de eerste speelsessie komt de dansende aap uit de mouw: de Star Mat is een regelrechte hel. Het probleem zoeken in de mat zelf is onmogelijk, want daar ligt het niet aan. Nee, het is juist de compleet misplaatste combinatie van de mat en de besturing met de Wiimote. Het resultaat is een extreem moeilijke ervaring die alleen bekwame multitaskers kunnen beheersen. Voor een game die zich richt op de casual markt moet dat niet de bedoeling zijn. Gelukkig is er nog een optie om alleen met de Wiimore te spelen via de Easy-moeilijkheidsgraad.

Op deze stand houdt de speler eenvoudig de controller in de rechterhand en herhaalt hij de acties van de virtuele danser. Het spel kent je punten toe als je de bewegingen exact nabootst. Punt van kritiek is dat het spel je bewegingen niet of nauwelijks herkent, waardoor je al snel ‘maar wat doet’ om punten te scoren. Wonderbaarlijk is dit een stuk effectiever dan wanneer je We Dance serieus neemt. Kortgezegd is het spel zelfs op de makkelijkste stand vrijwel onspeelbaar en bovenal te complex voor jongelingen die gewoon leuk en makkelijk willen dansen.

Wanneer je de stand verhoogt naar Medium beoordeelt het spel je puur op je voetenwerk. Zowel op de dansmat als op het scherm staan acht blokken. Wanneer één van deze blokken rood kleuren, moet de danser zo snel mogelijk er op staan (of op springen bij ervaren dansers). Het is ongeveer hetzelfde principe als bij Dance Dance Revolution, maar het hebben van acht blokken is een stuk moeilijker dan het hebben van vier. Vaak is het ook zo dat de danspassen van de virtuele dansers niet overeen komen met de blokken die rood kleuren, wat zorgt voor grote frustraties. Daarnaast reageren de blokken lang niet altijd op je bewegingen. Allereerst dachten wij dat we het spel nog moesten calibreren, maar aangezien deze functie ontbreekt blijkt het gewoon om een (dure) ontwikkelingsfout te gaan. Erg slordig.

Op naar de dansschool
Tja. Wat te doen als je er vrijwel niets van bakt? Stoppen is geen optie, althans niet voor een recensent. 'Goddank' is er een dansschool, waar je stapsgewijs bekend raakt met de mechanieken van We Dance. Maar, je voelt 'em al aankomen, ook hier faalt Nordic Games hard. Zo zijn de gegeven instructies en de lessen zo verwarrend en zó moeilijk dat je er al snel geen zin meer in krijgt. Bovendien zien de dansers er vrij suf en kleurloos uit en vertonen ze houterige taferelen waar je moedeloos van wordt. Begrijp ons niet verkeerd: wij van XGN staan wekelijks in een disco en weten dus wel van wanten, maar zelfs voor semi-pro's is het vrijwel onmogelijk om aan de strakke eisen van We Dance te voldoen. Of je moet gewoon ‘maar wat doen’, dan kom je een heel eind.

En toch is het ondanks alles geen reden om We Dance naar de prullenbak te verwijzen. De game – of beter gezegd de dvd – is namelijk prima geschikt voor feestjes en partijtjes. De tracklist is met zijn diversiteit verrassend goed en verveelt geen moment. In totaal zijn er veertig nummers aanwezig, waarvan het merendeel tot het pop-genre behoort. Variërend van oudere liederen als B-52's "Love Shack" en Kool and the Gang's "Jungle Boogie" tot moderne hits als Kid Cudi’s “Day ’N Night” en OK Go's "Here It Goes Again." De muziekvideo van elk lied wordt ook gespeeld op de achtergrond, zodat de niet-dansers iets hebben om naar te kijken. Keerzijde van de medaille is dat de video's van belabberde kwaliteit zijn. Nordic Games lijkt met We Dance niets, maar dan ook niets goed te kunnen doen.

Wat een rommel...
Met al zijn tekortkomingen en teleurstellingen is We Dance allerminst aan te raden, zelfs niet voor de dansliefhebbers onder ons. Het belangrijkste technische aspect, namelijk het overbrengen van de dans op het scherm, is gebrekkig en klopt gewoon vaak niet. Daarnaast is de algehele presentatie met de inhoudsloze dansers onovertuigend en daardoor een partygame onwaardig. Wij van XGN willen daarom een dringend beroep doen op potentiële kopers van We Dance: niet kopen deze rommel.