Wasteland 2 Director's Cut Review - Desert Rangers zijn terug!

Het is weer de hoogste tijd voor de Desert Rangers om de dorre woestijnen te trotseren en onderworpen, verbrokkelde stadjes te bevrijden van het ultieme kwaad. Opnieuw laten zij zich onderdompelen in een apocalyptische en meedogenloze wereld die in de nasleep zit van een vernietigende atoombom. Lees onze Wasteland 2 Director's Cut review.

Wasteland 2 was het langverwachte vervolg op een van de meest eigenzinnige en gewaardeerde rpg's ooit gemaakt. Geroemd om zijn ongeëvenaarde verhaalvertelling en om een gigantische vrijheid in een even sfeervolle als invloedrijke spelwereld. Meesterbrein Brian Fargo maakte zich met Wasteland in één klap onsterfelijk in de game-industrie, maar besloot wonder boven wonder Wasteland te laten voor wat het was. Pas na ruim een kwart eeuw kwam Fargo met een hooggeanticipeerd vervolg op te proppen.

Wasteland 2 liet als klassieke rpg op de pc een verpletterende indruk achter, maar laten we ook niet overdrijven: het niveau van het tijdloze origineel werd bij lange na niet gehaald. Gewaardeerde collega en doorgewinterde rpg-liefhebber Johan van der Belt wist het treffend te verwoorden in zijn Wasteland 2 review. "Wasteland 2 levert een heel plezierige ervaring, maar slaagt er niet in om de status van XCOM te overstijgen." Daarmee verwees Johan naar het klassieke turn-based gevechtssysteem waarop Wasteland 2 niet constant presteerde.

In Wasteland 2 Director's Cut, die de opvolger van nieuw elan voorziet, krijgen de makers van het bescheiden Amerikaanse inXile Entertainment de kans om alle hardnekkige problemen grondig aan te pakken. Daarbij staan ze voor de uitdaging om de transitie van pc naar Xbox One soepel te laten verlopen. Wat blijft er over van de interface en het navigeren door de menu's, die in de pc-versie zo waren aangewezen op muis en toetsenbord? Wordt het al vrij lastige gevechtssysteem niet nóg moeilijker met alleen controller?

Voor de heruitgave focuste Brian Fargo zich ook op de presentatie van zijn geesteskindje. Wasteland II wist ondanks zijn aantrekkelijke stijl visueel geen potten te breken, door verouderde karaktermodellen en vaak wel erg lege spelwerelden. De overstap naar een nieuwe engine zorgt ervoor dat Wasteland II wat mooier voor de dag komt. Karakters en monsters zijn opnieuw gemodelleerd en lijken daardoor niet meer uit de papierversnipperaar te komen.

Normaliter is dit in heruitgaves slechts een detail, maar in het geval van Wasteland 2 maakt het een wereld van verschil. Wat Wasteland 2 namelijk als geen andere game doet is dat je meeleeft met personages en je een band met ze opbouwt. Dan maakt het weldegelijk uit hoe deze karakters voor de dag komen. Naast de personages, is ook de door kernwapens vernietigde spelwereld flink onder handen genomen. Door een scherper oog voor detail zien de verbrokkelde steden er nét wat realistischer uit. Je krijgt nu sneller het idee dat het er écht heftig aan toe moet zijn geweest toen die kernbommen insloegen.

De verbeterde dynamische verlichting en de volledig gerenderde objecten maken de wereld van Wasteland 2 net wat sfeervoller en mooier om doorheen te banjeren. De vele grafische verbeteringen springen onmiddellijk in het oog - dat zal zelfs de grootste criticaster niet kunnen ontkennen - maar toch maken ze van Wasteland 2 nog steeds geen visueel aantrekkelijke game. Zeker niet als je top-down rpg's als Diablo III of Torchlight 2 er naast legt.

Maar laat dit nou de kracht zijn van Wasteland 2: ondanks de visuele tekortkomingen blijft het van alle klassieke turn-based rpg's de meester in verhaalvertelling. In deze heruitgave tillen ze dat naar een nog hoger niveau door een immense hoeveelheid aan nieuwe gesproken stemmen toe te voegen. Een noemenswaardige verbetering aangezien Wasteland 2 al hoge ogen gooide met de ronduit briljant geschreven dialogen. Die krijgen door de buitengewoon getalenteerde stemacteurs net wat meer daadkracht en levendigheid.

Wasteland 2 Director's Cut heeft echter niet alleen de positieve punten verder uitgewerkt, ook de fouten in het verleden worden onder handen genomen. De grootste hindernissen die de Desert Rangers in hun weg naar het eindpunt moesten trotseren lagen in de gevechten. Zo gaven de raakkansen die uitgedrukt waren in percentages vaak niet de werkelijkheid weer en leken ze vaak erg willekeurig te zijn. Een pistoolschot van dichtbij met 70% raakkans ging alsnog vaak mijlenver is.

Dat is in Director's Cut wel anders. Althans, zo voelt het. Schoten die een laag percentage hebben raken sporadisch hun doel, schoten met een hogere raakkans treffen vaker doel. Daarnaast is ook de repetiviteit van de turn-based gevechten redelijk aan banden gelegd. Zo voegen de 'Precision Strikes' echt nieuwe tactische mogelijkheden aan de gevechten toe.

Deze aanvallen richten zich op een bepaald lichaamsdeel, vergelijkbaar als in Fallout. Zo kun je door op een been te richten een tegenstander vertragen of een wapen losmaken van een soldaat door op zijn arm te schieten. Het voegt weldegelijk iets extra's toe aan het anders iteratieve gevechtssysteem.

Wat eveneens meer diepgang krijgt, is de manier waarop de Desert Rangers zich ontwikkelen. Daar liggen de nieuwe Perks en Quirks aan ten grondslag. Met die laatste zul je zorgvuldig mee om moeten gaan, omdat deze zowel voor- als nadelen geven aan je karakter. Zo kun je bijvoorbeeld iemand laten excelleren in het omgaan met een sluipschuttergeweer, maar die moet daarvoor wel het schieten met een shotgun of een mitrailleur aan zich voorbij laten gaan.

Of neem nu een bullebak die npc's kan overrompelen met agressieve dialoogopties, maar wel beduidend minder is in scherpzinnige of verstandige opmerkingen. Op die manier krijgen je karakters nog meer vorm en persoonlijkheid, zeker met de enorme lading aan nieuwe perks die je personages nóg meer diepgang geven. Wasteland 2 was al uitstekend om zijn unieke spelervaring, maar die weet de Director's Cut alleen nog maar meer te bieden.

Wasteland 2 Director's Cut is bedachtzaam, spannend en in bijna alles superieur aan de versie die vorig jaar het levenslicht zag. Director's Cut ziet er mooier uit, biedt nieuwe tactische mogelijkheden en heeft alle vele functies in optima forma verwerkt in de controller. Alleen de balans tussen hoofd- en zijmissies, zoals aangehaald in onze vorige recensie, blijft af en toe nog een beetje zoek. Opnieuw komen de Desert Ranges vrij snel tegenover moordlustig vijandengroepen te staan die beduidend sterker zijn. Dit is slechts een smet op een verder buitengewoon leuke spelervaring.