Warhammer Chaosbane Review - Chaos Hordes in de pan hakken

De Warhammer franchise krijgt eindelijk zijn eerste actie-RPG. In deze game is Chaos met haar hordes weer op een kruistocht en jij moet ze zien te stoppen door flink wat koppen af te hakken. In deze Warhammer Chaosbane review zien we dat alle ingrediënten voor een beest van een actie-RPG er zijn, maar dat deze Diablo niet van zijn troon stoot.

Warhammer begon ooit als een tabletop game, maar is intussen veel meer dan dat. Er zijn talloze games te vinden in de franchise van first-person actiegames als Vermintide tot turn-based strategygames zoals Total War: Warhammer III, maar nu is het tijd voor de eerste actie-RPG: Warhammer Chaosbane met een verhaal dat geschreven is door niemand minder dan Mike Lee (schrijver bij Warhammers Black Library).

De wereld in Chaosbane is verscheurd door oorlog. De verschillende rassen gaan elkaar telkens opnieuw te lijf en vergieten elkaars bloed gretig. De menselijke koninkrijken liggen in puin door burgeroorlogen en zijn kwetsbaar. Een moment voor een Chaos Warlord om zijn kans te grijpen. Hij verenigt de Chaos hordes en trekt erop uit om dood en verderf te zaaien en de koninkrijken in The Empire over te nemen en onder te dompelen in bloed.

Magnus, een nobele vanuit het zuiden, weet de koninkrijken te verenigen en een invasie deels af te weren, maar er is meer nodig om de vreselijke wezens van de Chaos hordes terug te dringen. De donkere goden zinnen op wraak en laten wezens, alleen gezien in nachtmerries, los op de wereld. Het is nu aan vier helden om The Empire van een zekere ondergang te redden in een ongeveer tien uur durend avontuur vol bloedvergieten.

Jij kruipt in de huid van een van die vier helden die in de (slechts) vier beschikbare werelden af moeten rekenen met talloze vijanden van de Chaos hordes. Deze helden zijn een dwerg met twee bijlen, een High Elf magiër, een Empire soldaat met zwaard en schild en een Wood Elf Scout met een boog. Ieder karakter laat zich heerlijk besturen doordat de besturing voor iedereen gelijk is, maar heeft wel zijn eigen unieke manier van spelen.

Zo is de Wood Elf scout handig van veraf met zijn boog en duikt de dwerg op vijanden af, terwijl hij met zijn bijlen koppen laat rollen alsof het niets is. De High Elf magiër is sterk met magische krachten als vuur en ijs, terwijl de gebalanceerde Empire soldaat sterke aanvallen (zwaard) met een nog sterkere afweer (schild) combineert.

De karakters in Chaosbane vertegenwoordigen namelijk bekende klassen uit actie-RPG games als Gauntlet en Diablo III, maar dan in een Warhammer jasje. De verschillende moves en skills (waar we later in deze review op terugkomen) die de karakters meenemen naar het strijdveld zorgen ervoor dat er bij ieder karakter een uniek gevoel ontstaat.

Datzelfde geldt voor de looks van je karakter. Het unieke gevoel gaat namelijk verder dan alleen de klasse en de vaardigheden die je kiest. Terwijl je liters bloed over de vloer laat lopen vind je loot zoals uitrusting, goud en edelstenen. De uitrusting die je onderweg vindt is afhankelijk van je level, maar er komt altijd iets voorbij dat je aanval of verdediging versterkt. Daarbij zorgt nagenoeg ieder stukje uitrusting voor een andere look van je karakter.

Zo vind je nieuwe bijlen, zwaarden en bogen, maar ook nieuwe kleding. De uitrusting die je vindt stopt niet bij kleding en wapens, maar omvat ook ringen en kettingen (die je niet ziet in de game gezien je alles van bovenaf bekijkt). Alle uitrusting zorgt ervoor dat je karakter er net even wat anders uit komt te zien zoals het ook in Diablo III het geval was. Zoals Diablo III dit ook al had is in Chaosbane speciale en zeldzame uitrusting te vinden die telkens net even een extraatje bieden ten opzichte van de gewone spullen.

In het begin van de game is dit nog niet zo. Als net begint te spelen is je karakter nog niet uniek. Je hebt een standaard wapen en je loopt in de goedkoopste outfit rond te hakken. De game zelf voelt dan ook nog aan als een gemiddelde hack-and-slasher doordat je tegen tientallen vijanden tegelijkertijd moet knokken.

Dit gevoel maakt al snel plaats voor een RPG-gevoel vol toffe mogelijkheden. Gaandeweg stijg je namelijk in level, vind je nieuwe wapens én word je sterker. Daarbij verdien je skillpoints die je in kunt delen om nieuwe vaardigheden vrij te spelen. Deze kan je vervolgens op de diverse actieknoppen indelen om ze te gebruiken.

Zo kan de dwerg in het begin alleen nog maar om zich heen hakken, maar kan hij later bijvoorbeeld met een alles verpulverende mokerslag op zijn vijanden af duiken of als een tornado met bijlen om zich heen draaien. Hierbij hakt hij koppen van vijanden af alsof het niets is. De Wood Elf is in het begin van de game al redelijk sterk van afstand met zijn boog, maar wordt gaandeweg versterkt door vaardigheden als het oproepen van een boom (die aan Groot uit Guardians of the Galaxy doet denken) en het afvuren van meerdere krachtige pijlen tegelijkertijd.

Naast de karakter gebonden skills speel je gaandeweg ook skillpoints vrij die je in kunt delen in de God skilltree. Hier kun je gunsten van de Goden vrijspelen die je op hun beurt wederom nieuwe skills toebedelen. Zo kun je meer leven krijgen of een sterkere afweer tegen bepaalde aanvallen. Ook kun je hierdoor betere loot vinden. De skills kun je indelen om zo je zelf gekozen speelstijl te versterken en de hordes aan Chaos wezens makkelijker te lijf te kunnen gaan.

Bovendien ligt de focus van Chaosbane op coöperatief samenspel met maximaal vier spelers. Als er dan ineens vier karakters rondlopen die hetzelfde kunnen is de lol er snel vanaf. Het is dus een behoorlijk goede zet geweest van ontwikkelaar Eko Software om de veranderingen van uitrusting fysiek tot hun recht te laten komen in de karakters, maar ook te kiezen voor unieke skills die in overvloed aanwezig zijn.

Als je Chaosbane samen wil gaan spelen heb je ook hier een aantal keuzes. Allereerst is de game online samen te spelen. Hierbij kun je op zoek gaan naar een bestaande game en dus willekeurige spelers joinen in hun queeste om de Chaos Hordes een kopje kleiner te maken. Je kunt ook zelf een game opzetten om zo met maximaal drie anderen in een besloten groep te gaan spelen. Tot slot is er nog de mogelijkheid om offline te spelen. Ook hier geldt dat je met maximaal drie anderen kunt spelen.

Nu hoef je niet per se met vier spelers aan de slag te gaan. De game past zich in de moeilijkheidsgraad aan zodra een andere speler het gebied waar jij aan het knokken bent binnen wandelt. Dit is een verfrissend systeem dat behoorlijk goed is uitgewerkt door Eko Software. Zorg er alleen voor dat je niet met eenvoudige uitrusting een spel inloopt waarbij spelers een hoog level zijn, want dan kun je verwachten dat je binnen de kortste keren een kopje kleiner gemaakt wordt.

De verschrikkelijke wezens van de Chaos Hordes worden gaandeweg ook steeds sterker als spelers sterker worden. In het begin van de game kom je nog kleine wezens tegen die je met een paar klappen tegen de grond mept, maar later in de game krijg je grote gedrochten van wezens voor je kiezen die wat moeilijker te verteren zijn.

Dan is het wel fijn als je een sterk karakter op de achtergrond hebt staan die vijanden met bijvoorbeeld pijlen bestookt, terwijl jij ze in mootjes hakt met je zwaard of bijl. Er zijn in totaal ruim 70 verschillende vijanden die verdeeld over de vier werelden voorbij komen. Hoewel dit aantal best flink is als je bedenkt dat je maar vier werelden doorloopt, valt de afwisseling een beetje tegen op dit gebied.

Chaosbane stuurt telkens tientallen wezens op je af die je in mootjes moet hakken, maar dit zijn veelal dezelfde wezens. Zo nu en dan komt er ineens een handjevol grotere wezens voorbij om je skills te testen, maar het had veel afwisselender gemogen. De baasgevechten in Chaosbane zijn wel weer om van te smullen. Aan het einde van ieder hoofdstuk staat er een Chaos Cultist op je te wachten die verandert in een enorm wezen. Voordat je deze afgeslacht hebt ben je wel even verder.

Dit is zeker zo op de hogere moeilijkheidsgraden van de game. In totaal kent de game tien moeilijkheidsgraden variërend van Very Easy tot Chaos +5. Als je wat betreft je uitrusting niet op peil zit, heb je op Easy soms al een uitdaging in de latere levels, laat staan op Chaos +5. Bij die laatste is wel de loot een heel stuk beter, maar kun je erop rekenen dat er binnen no time gehakt van je wordt gemaakt.

Op het gebied van uitdaging kun je dus zelf bepalen wat je lot is in deze game, maar er zijn sommige elementen die je niet in de hand hebt. Chaosbane kent namelijk een paar vervelende foutjes die voornamelijk in de multiplayer voorbij komen. Deze foutjes die de game kent kunnen de ervaring bij juist bij het online samen spelen, waar de game tenslotte om draait, flink verzieken.

Zo nu en dan gebeurt het dat spelers bij baasgevechten alleen in de arena komen te staan, waardoor je gedwongen wordt opnieuw te beginnen. Daarnaast is de verbinding met de andere speler erg belangrijk in deze game, maar merk je het niet altijd als het even niet goed is. Dan sta je dus zomaar een paar minuten op vijanden in te hakken om uiteindelijk alsnog opnieuw te beginnen. Gelukkig kent de game genoeg checkpoints om dit euvel op te vangen, maar het is wel een behoorlijk vervelend om telkens opnieuw te moeten starten.

Deze kleine foutjes in de multiplayer mogen de pret in Chaosbane niet drukken. De verschillende klassen en de vele manieren om ze sterker te maken zijn erg goed uitgewerkt en zorgen ervoor dat iedereen een unieke speelstijl kan hanteren. De game kent verder genoeg loot, skills en een behoorlijk uitgebreide God skilltree als kers op de taart.

Het is jammer dat er slechts vier werelden zijn om doorheen te lopen en dat er wat weinig afwisseling op het gebied van vijanden voorbij komt. Als je deze game gaat spelen, doe dit dan samen, want samen de koppen laten rollen is in deze game ontzettend vermakelijk en maakt je leven bovendien een stuk makkelijker. Onder aan de bloedige streep is Chaosbane een beestachtige game geworden!