War For the Planet of the Apes Review - Slotstuk van interessante trilogie

Hoe realistischer een aap hoe beter toch? Dat is de vraag, maar realistische apen zorgen in ieder geval voor bloedstollende momenten in War For the Planet of the apes. Het is het derde deel in de serie en hoe dat uitpakt lees je in deze War For the Planet of the Apes review.

War For the Planet of the Apes is een sciencefictionfilm en het vervolg op Dawn of the Planet of the Apes. In de eerdere twee delen hebben we gezien hoe apen zeer sterk ontwikkeld zijn. Ze praten en handelen, zoals wij mensen dat doen. Niet voor niets lijken mensen op apen en vice versa.

War For the Planet of the Apes begint met actie. Caesar (Andy Serkis) leeft met meerdere van zijn lotgenoten ergens in de bossen en probeert daar een rustig bestaan te leven. Iets wat niet bepaald mogelijk is, omdat de mensen achter hem aan zitten. Een heel leger zelfs, met kolonel McCullough (Woody Harrelson) aan de leiding. Een kil persoon die de kop van Caesar wil laten rollen.

Voor even lijkt dat te lukken als hij de verblijfplaats vindt van de aap. Maar de missie mislukt. In plaats daarvan overkomt Caesar iets ergs en had hij waarschijnlijk liever zelf vermoord willen worden. Zijn missie is in ieder geval helder: de jacht openen op de mensen. Ondertussen gebeurt er nog iets anders vreemds, want de aap Winter is overgelopen van kamp Caesar naar kamp mens. Daardoor gaan er zelfs opeens apen met elkaar op de vuist!

En eigenlijk was dat oorspronkelijk tegen Caesear's principes om zijn eigen soort te bevechten. Maar zijn wraakmissie kan niet slagen, omdat McCullough nu eenmaal allemaal apen om zich heen heeft verzameld. Als kijker kun je in ieder geval een hoop spektakel verwachten, niet voor niets heeft de titel van deze film ‘war’ in zich. En bij oorlog hoort nu eenmaal veel geweld.

Als kijker word je echt in al dit spektakel gezogen, omdat de film werkelijk waar prachtig gemaakt is. Elke scène is raak, de montage is sensationeel en de visuele effecten laten je versteld staan. Zoals eerder gezegd kunnen de apen in War For the Planet of the Apes praten en zoiets kan al snel overkomen als ongeloofwaardig of wellicht komisch. Maar in War For Planet of the Apes is geen ruimte voor humor. Dit is een verhaal over apen en mensen die allemaal hun eigen doel hebben en daar, gepaard met alle drama, willen komen.

En als je iets wordt afgenomen, of je nu aap of mens bent, dan zorgt dat voor emoties die loskomen. Caesar heeft in ieder geval veel emoties en het is prachtig om te zien hoe zijn verdriet en woede naar het beeldscherm worden gebracht. Als kijker leef je met hem mee. En er zal zelfs een scène zijn waarbij je wellicht een traantje weg moet pinken. Zoiets kan alleen bewerkstelligd worden als de apen goed gemaakt zijn en dat zijn ze dus!

Die emoties maken de film menselijk en maken de apen menselijk. Dit is zonder twijfel de kracht van de film. Kijk vooral ook de extra’s op de Blu-ray. want daarin wordt alles belicht over Caesar en daardoor leer je de 'hoofdpersoon’ nog beter begrijpen. Wel moet gezegd worden dat het verhaal op een gegeven moment zijn diepgang mist. Het begin is spannend en op de voet volg je Caesar, maar gaandeweg gebeuren er te veel dingen waarbij je jezelf even achter de oren krabt. En het einde van de film voelt eigenlijk afgeraffeld aan, alsof er even snel een einde aan gebreid moest worden.

Dat neemt niet weg dat War For the Planet of the Apes fijn wegkijkt en het acteerwerk prima voor elkaar is. Harrelson weet een overtuigende kille guy te spelen die om niets of niemand geeft, behalve zijn eigen gewin. En de rest van de apen geloof je ook. Morele kwesties worden bovendien niet geschuwd en dat maakt het verhaal ondanks wat rare bochtjes wel geloofwaardig.

Als je de vorige delen niet gezien hebt, is het niet zo handig om te beginnen met het slotstuk van deze trilogie, al staat de film op zichzelf. Een wraakmissie van een aap is genoeg om de film te volgen. Al ontgaat je dan misschien de diepgang die de trilogie wel degelijk heeft, omdat het verhaal van dit deel wat simpeler aanvoelt dan de eerdere twee films. Als je de twee andere films hebt gezien, word je getrakteerd op een mooi spektakel. Houd er alleen wel rekening mee dat het begin meer overtuigt dan de tweede helft van de film. Desondanks is het nooit een verveling om apen met mensen op de vuist te zien gaan en apen met apen.