Virtua Tennis 4 Review

Top Spin en Virtua Tennis zijn twee franchises die het elke keer weer tegen elkaar opnemen. Toch zijn ze verschillend: Top Spin neigt naar de meer realistische kant, terwijl Virtua Tennis juist het arcade aspect naar boven wil halen. Kortom, het is appels met peren vergelijken. Maar toch wil iedereen weten: welke is beter? Top Spin 4 heeft het zeer goed gedaan, maar nu is SEGA met Virtua Tennis 4 gekomen. Wie wint?

Het is jammer dat er na Richard Krajicek geen andere Nederlandse tennisser geweest die ons trots heeft gemaakt. Misschien eentje voor een kort moment: Martin Verkerk. De Roland Garros finale in Parijs van 2003: verloren. Sindsdien hebben we niet meer écht kunnen genieten. Thiemo de Bakker, Arantxa Rus en Robin Haase zijn de personen waar we nog enigszins op kunnen hopen. Maar dat is het dan wel. Gelukkig kunnen wij Nederlanders nu het heft zelf in handen nemen met Virtua Tennis 4, de nieuwste tennisgame van SEGA. Het is nog maar de vraag of die ons wel blij maakt.

Flower power
Nou, SEGA heeft er in ieder geval voor gezorgd dat Virtua Tennis 4 zeer vrolijk overkomt. Het lijkt alsof het introfilmpje van het spel de tijdmachine uit Woodstock in 1969 heeft gebruikt. Fluoreserende beelden met een aardig erotisch liedje eronder. Het komt hartstikke fout over. De vraag is echter of SEGA dit expres heeft gedaan of juist niet. Het lijkt onzinnig om erover te praten, maar het introfilmpje is typerend voor het rest van het spel: plezier, blijheid, vrolijkheid en flower power, op de één of andere manier.

Virtua Tennis 4 gaat namelijk niet zo de serieuze kant op, zoals we dat al gewend zijn van de franchise. Je hebt bij het menuscherm uiteraard de modi ‘oefenen’, ‘oefenwedstrijd’, ‘arcade’, maar ook de ‘World Tour’- en de Party modus. Die laatste bestaat uit verschillende, grappige minigames die je alleen of met je vrienden kunt spelen. De totaal nieuwe World Tour modus verdient de meeste aandacht. Oké, het is eigenlijk gewoon de carrière modus, maar het maakt je blij. Erg blij.

Het maakt je blij, ja
Maar het maakt je niet per se blij over de kwaliteit. Daar valt nog over te discussiëren, maar de World Tour modus is donders verslavend en ook nog erg vermakelijk. Je begint met je eigen gecreëerde tennisser, die door de hele wereld moet toeren. Maar dat is uiteraard geen makkelijke opgave. Je moet dé toptennisser worden. Dit gaat aan de hand van sterren. Hoe meer sterren, hoe meer aanzien je krijgt. Aan de top staan uiteraard Federer en Djokovic. Je doel is om onder andere die twee in vier seizoenen te verslaan. Je zult vier continenten bezoeken. Elk seizoen heeft zijn eigen grote toernooien.

Denk aan Australië met de Australian Open en Engeland met Wimbledon. Groot minpunt is wel dat deze toernooien niet zijn voorzien van hun echte naam, aangezien SEGA er niet in is geslaagd om de licentie te vergaren. Hetzelfde geldt voor de spelers; enkel de toptien tennissers van beide geslacht zijn vertegenwoordigd. De rest is fictief. Maar goed, die eindtoernooien: dat is je doel. Je moet dat bereiken, en natuurlijk ook nog het toernooi zelf winnen. Net als bij Virtua Tennis 2009 begint dat heel gemakkelijk, maar zodra je verder komt wordt het een stuk moeilijker. Je moet namelijk enorm je best doen om die top te bereiken. En achterlopen op de rest gebeurt in een seconde. Je moet blijven presteren, anders ben je de sjaak.

Qua gameplay verschilt Virtua Tennis 4 niet zo heel erg van haar voorganger. En dat is maar goed ook. Het is weliswaar een arcade game, maar wel eentje met diepgang. Daarom is het niet meer dan logisch dat je in dit spel zeker je best moet blijven doen. Gelukkig helpt het spel je hierbij, want de ballen worden geslagen zoals jij het wilt. Wél is deel vier dankzij één kleine verandering een stuk realistischer dan Virtua Tennis 2009. Je moet namelijk goed opletten waar de bal precies valt. Als je vlak na de stuiter namelijk slaat, dan gaat de bal niet zo hard dan als je niet meteen na de stuiter slaat. Het is enorm wennen aan het begin, maar na verloop van tijd zul je steeds meer merken dat het eigenlijk een fijne realistische verandering is.

Kuikentjes naar moedertje kip brengen
Je bent dus op weg naar dat éne toernooi. Het eindtoernooi. Maar onderweg kom je verschillende uitdagingen tegen. Bepaalde trainingen, maar ook oefenwedstrijden en zelfs kleinschalige, serieuze toernooien. Dit allemaal uitgevoerd in een soort bordspelvorm. Je moet als speler over vakjes, en elk vakje kan weer anders zijn. Zo kun je op een vakje stappen die je training geeft, een wedstrijd laat beginnen of rust geeft. En het werkt ook nog erg goed. Het is leuk. Zelfs de trainingen zijn leuk om te doen, want deze zijn in de vorm van minigames. Dat je bijvoorbeeld kuikentjes naar moedertje kip moet brengen, terwijl er twee ballen naar jou en je kuikens worden gegooid. Of dat je munten moet verzamelen terwijl je ook nog de bal terug moet slaan. Dat soort dingen. Allemaal met een knipoog. Een stuk leuker dan die saaie training, zoals in Top Spin die je elke keer weer moet volgen om beter te worden.

Motion controls
Met Kinect- en Move ondersteuning heeft Virtua Tennis 4 weer iets in huis waar mensen gelijk blij van worden. Tennis is namelijk gemaakt voor de motion controls. En wat moet je met die wetenschap doen? Ervan profiteren! Maar helaas, dat doet SEGA niet. Nee, bij de PlayStation 3- en Xbox 360 versie kun je alleen maar een oefenwedstrijd en enkele minigames spelen. Het voelt ook nog wat onnatuurlijk. Zoals Rob al vertelde in de Vrijdagavondshow krijg je niet het gevoel dat je een racket in handen hebt. Dat was bij de Xbox 360 versie, en bij de PlayStation 3 heb je weliswaar een soort racket. Maar dan nog is het niet nauwkeurig. Soms sla je ballen totaal niet op de manier die jij wilde. Dat is niet helemaal de bedoeling bij motion controls, en daarom is het eerlijk gezegd een behoorlijke tegenvaller. Kan gebeuren, zul je wel zeggen, maar SEGA heeft wél de tijd gehad om een degelijke Kinect- en Move ondersteuning voor Virtua Tennis 4 af te leveren.

Koning van Virtua Tennis 4
Uiteraard bevat een game als Virtua Tennis 4 een (online) multiplayer. Je kunt met je vrienden, zoals eerder al in deze recensie werd gemeld, de partymodus aandoen, maar ook gewoon lekker tegen elkaar tennissen. Niets meer, niets minder. Gewoon simpel een potje tennissen. Met de online multiplayer geldt hetzelfde. Maar er is meer. Naast het gewoon tegen elkaar tennissen kun je ook toernooien spelen. En Virtua Tennis 4 houdt dat allemaal bij. Het spel houdt zelfs bij hoe goed je bent, en of je tegenstanders gelijkwaardig aan je zijn. Zo wil SEGA ervoor zorgen dat na verloop van tijd duidelijk is geworden wie nou echt goed in het spel is, en wie niet. Daaruit moet de kampioen van Virtua Tennis 4 komen. Een mooie gedachte.

Schoonheid en gekreun
Een mooie werkelijkheid is beter dan een mooie gedachte. Schoonheid is het woord dat bij Virtua Tennis 4 zeker gebruikt kan worden. Het ziet er heel degelijk, mooi en sfeervol uit. Mooier dan versie 2009. De (gevulde) stadions zijn prachtig om te zien, de spelers zijn erg goed gedetailleerd. Petje af voor SEGA? Jazeker. Al mochten ze wel wat rustiger aan doen met het geluid. Niet het geluid van de racket die de bal slaat, maar het geluid van kreunende mannen en vrouwen. Vrouwen in het bijzonder. Oké, in het echt valt het soms ook niet mee, maar hier lijkt het alsof het elk moment zo is. Het komt daarnaast ook na verloop van tijd als nep over; iets wat niet de bedoeling was.

Plezier
Maar goed, plezier is het toverwoord. Virtua Tennis 4 laat duidelijk zien dat het niet bloedserieus genomen wil worden en dat is maar goed ook. Het is een voorbeeld van het gegeven dat gamen puur vermaak is. Virtua Tennis 4 is een hele leuke game geworden waar je zeker een tijd mee zoet bent. Wel moet erbij gezegd worden dat de matige, of misschien zelfs slechte, Motion- en Kinect ondersteuning zeer teleurstellend is. Laat dat alsjeblieft in het volgende deel beter zijn. Gelukkig is het wachten op het volgende deel in ieder geval draaglijk door Virtua Tennis 4 zelf. Oh, en de vraag wie er wint (Top Spin tegenover Virtua Tennis? Geen van beiden. Het zijn twee totaal verschillende games.