Velocity Ultra Review

'Vroegah was alles betah', krijsen al die oude rotten onder ons steeds vaker, die al jaren wegwijs zijn met de controller in hun hand. Er valt wat van te zeggen, eigenlijk. Steeds meer beseffen ontwikkelaars dat retrogaming een belangrijk onderdeel moet blijven van de game-industrie. Ken je Space Invaders nog? Klassiekertje was dat. Velocity Ultra pakt het concept keurig over en voegt het in een eigen modern jasje. Kunnen beide werelden zo op een pakkende manier gecombineerd worden?

Velocity Ultra plaatst je in de rol van een ruimteschip waarmee je je, van bovenaf kijkend, een weg moet banen door talloze ruimtelevels. Goede reflexen zijn een absolute must, want als je niet op tijd je behendigheid toont dan kan het zomaar zo zijn dat je klakkeloos hard tegen een muur aanknalt. Niet fijn. Velocity Ultra is al een ruimte tijd te trotseren op Sony's handheld, de PlayStation Vita en ook de PlayStation 3. Het is echter moeilijk om te ontkennen dat de game gemaakt lijkt te zijn voor een mobiele ervaring. Ontwikkelaar FuturLab wilde PC-gebruikers deze ervaring echter niet onthouden en bracht de game hierop opnieuw uit. Met gemixte gevoelens.

In Velocity Ultra krijg je de heldhaftige taak om overlevenden, die in de ruimte zweven, van een alien invasie te redden. Echt een trots gevoel zul je niet krijgen want het zijn grote blauwe stippen die nonchalant op jouw beeldscherm zweven. Door ze allemaal te verzamelen en redelijk heelhuids uit een level weet te komen, kun je een gouden, zilveren, of bronzen medaille binnenslepen, afhankelijk van jouw prestaties. Als je een pure perfectionist bent en graag in alles de beste wilt zijn, dan zal Velocity Ultra je op jouw wenken bedienen. De beloning is zelfvoldoening en zo nu en dan eens een achievement. Maar ga niet denken dat je nieuwe zaken in de game zelf zult vrijspelen. Nee, daar is Velocity Ultra wat simpel in van opzet.

En dat is eigenlijk wat de de gehele game je biedt: simpel vermaak. Vermaak waarbij je jouw eigen stresslimiet constant op de proef stelt, welteverstaan. Want de game kan zich soms nog verdomd moeilijk presenteren. Stapsgewijs wordt de moeilijkheidsgraad in ieder nieuw level omhoog geschroefd en zul je jezelf al vrij snel talloze acties moeten uithalen zoals teleporteren, het verhogen van jouw snelheid, snel afremmen en alle dodelijke gevaren elimineren die op jouw pad komen. Stukje multitasken voor beroepsprofessionals, zullen we maar zeggen.

Maar diepgang? Mwah, die zul je hier niet vinden. Tenzij je het ruimte-continuum als 'diep' kunt aanschouwen.In dit geval praten we echter over het verhaal en de immersie. Die staan in Velocity Ultra duidelijk op een bedroevend laag pitje. Het verhaal wordt verteld via emotieloze striptekeningen die je een gevoel van gevaar en drama moeten bezorgen - iets waar het drastisch in faalt - en van daaruit ga je gewoon weer verder met wat je tien seconden daarvoor ook deed in een voorgaand level.

Laten we echter maar eerlijk opbiechten dat Velocity Ultra helemaal geen verhaal nodig heeft dat je compleet van jouw stoel zal blazen. Zolang de gameplay maar goed is, toch? En tot op zekere hoogte weet Velocity Ultra op dat gebied ook zeker te imponeren. Maar constant geeft de game het gevoel dat deze spelervaring lekker voor een handheld had moeten blijven. Velocity Ultra schreeuwt eigenlijk: "Ik ben geen PC game." Een subtiele opbiechting van de game zelf, alsof de schoenmaker niet bij zijn leest wilde blijven.

Op welke manier dan? Nou, om te beginnen met de besturing. Probeer Velocity Ultra maar niet te trotseren met toetsenbord en muis, want over die besturing is bepaald niet nagedacht. Op begeven moment moet je zoveel acties ondernemen dat een derde hand geen overbodige luxe is geweest. Sturen met de WASD-knoppen, terwijl je met je muis snel moet teleporteren. Maar soms moet je ook grote bommen afvuren en dat doe je met knoppen die in het midden van het toetsenbord liggen. Het werkt, maar is verre van intuïtief. Jammer. Maar FuturLab lijkt dat zelf ook in te zien, want de knoppen van een Xbox 360-controller verschijnen tijdens de tutorial zelfs zonder dat deze is aangesloten. Het blijkt een zware aanrader te zijn, zelfs; een wereld van verschil, vergeleken met de originele besturing.

Velocity Ultra kent talloze missies die jouw behendigheid op de proef stellen. Deze zijn kort van aard en kunnen soms binnen luttele minuten tot een goed einde worden gebracht. Het is daarom een game die uitstekend is om op te pakken voor korte speelsessies - wederom het bewijs dat de game beter geschikt is voor een handheld. Doe je dit niet dan zul je zien dat Velocity Ultra al snel schuldig is aan een zwaar repetitieve spelbeleving. Toch zul je zien dat de verslavingsfactor hoog kan zijn als je lekker blijft gaan met het uitspelen van levels. Zo nu en dan zul je wat variatie vinden door verplicht pijlsnel door een level heen te moeten wegens een korte tijdslimiet, of zul je extra veel overlevenden moeten redden die jouw hulp hard nodig hebben.

Hoe repetitief Velocity Ultra ook moge zijn, de sterke soundtrack maakt toch echt een hele hoop goed. De electro beats schoppen keihard ruimtekont en weten die typische behendigheidstrance goed over te brengen. Het is een soundtrack die je al snel in trance brengt en aanmoedigt om door te spelen. Een uitstekende toonzetter. Hier kunnen vele kleine games voorbeeld uithalen.

Velocity Ultra voor de PC lijkt een ietwat vreemde eend in de bijt te zijn. De originele besturing is ronduit waardeloos en moedigt je aan om een controller te gebruiken. Dit, in combinatie met het simpel ogende concept en de snel uit te spelen levels verraden maar al te goed dat de pijlsnelle actie in Velocity Ultra eigenlijk het beste thuishoort op de PlayStation Vita. Toch speelt de game op de PC stiekem best lekker weg en als je die klik eenmaal gevonden hebt, is het moeilijk om deze behendigheidstitel weer schaamteloos naast je neer te kunnen leggen. Hebben die oude rotten van weleer eindelijk ook eens een excuus om te kijken naar het heden in plaats van terug te denken aan die 'goeie ouwe tijd'.