Uncharted The Lost Legacy Review - Scoort ook zonder Nathan Drake

Voor 40 euro ligt de stand-alone Uncharted The Lost Legacy binnenkort in de schappen. Geen Nathan Drake, maar wel een volwaardig nieuw avontuur. Bedoeld voor iedereen met een zwak voor schatten jagen! In deze Uncharted The Lost Legacy Review lees je wat je precies kunt verwachten.

Het is nog niet zo lang geleden dat Uncharted 4 A Thief’s End uitkwam, 10 mei 2016 om precies te zijn. Meer dan een jaar later is er een nieuw avontuur met in de hoofdrol Chloe Frazer. Deze dame met vrolijk wapperend bruin haar kennen we uit Uncharted 2: Among Thieves. Zij wordt, gek genoeg, vergezeld op haar nieuwe avontuur door Nadine Ross, de Zuid-Afrikaanse huurling uit Uncharted 4.

Het is alsof MacGyver en Murdoc samen moeten werken. Wat jammer, maar goed om te weten, is overigens dat je in dit tien uur durende avontuur (9 hoofdstukken) enkel Chloe onder de knoppen hebt. Nadine is bijna altijd bij je, maar haar bestuur je dus niet. Een gemiste kans. Verder opent de game wat suf, maar gaandeweg je zoektocht naar de slagtand van Ganesh wordt het avontuur steeds toffer.

Dit heeft te maken met de setting en de hindoeïstische achtergrond. Wie ook maar een beetje ingelezen of bereisd is, weet dat India een land is met vele religies alsook eeuwenoude verhalen. De impact hiervan in Uncharted The Lost Legacy uit zich in enorm grote beelden die op het scherm getoverd worden waarop jij Unchartiaans over mag klimmen en klauteren. Een soort mix tussen de God of War en Tomb Raider serie. En ook zijn er vele toffe puzzels waarin hindoeïstische mythologieën naar voren komen. Hoe cool is dat?!

Uncharted The Lost Legacy heeft dan ook zeer toffe stukken in de game verwerkt zitten en zeker naarmate je verder komt, word je een paar keer van je stoel geblazen door een cinematografisch spektakel. Alles ingelijst met prachtige graphics. Het is alleen zo jammer dat dit hele Blockbuster-gehalte zo laat start. Om maar met de deur in huis te vallen: de game opent echt slaapverwekkend slecht.

Chloe heeft een saai praatje, waarna ze Nadine ontmoet en het gevecht dat dan als eerste plaatsvindt voelt aan alsof twee huismoeders amateuristisch een potje proberen te knokken. Terwijl dit twee harde vrouwen zouden moeten zijn met de nodige ervaring. En de gesprekken die de twee voeren, zijn dan ook nog eens alles behalve amusant of grappig. Je mist dus keihard Nathan Drake!

En als je dan vervolgens ook nog in de ‘bosjes’ belandt – lees: de gebergtes van India met veel groen gebied – en daar een paar uur rondloopt, denk je wel eventjes ‘Eh… is dit de nieuwe Uncharted?’. Daar komt bij dat heel hoofdstuk 4 niet Uncharted-achtig aanvoelt. Het is een kwestie van: you’ll hate it or love it. In Uncharted 4 had je een heel gedeelte zitten waarbij je met een jeep moest rondrijden en in The Lost Legacy doe je dit nogmaals, maar dan meteen een stuk uitgebreider. Chloe zou Chloe immers niet zijn zonder auto en haar rijvaardigheden!

In gameplay vertaalt dit zich naar veel vrij rondrijden en zoeken naar tokens. Leuk feitje tussendoor: er kan geluid uit je PS4 controller komen als er een schat in de buurt ligt. Er is hier alleen één probleem en dat is de kaart. Dit is gewoon een tekening met wat markeringen en daarmee moet je je zien te redden. Een kleine rode pijl geeft aan waar jij je bevindt, maar het houdt in dat je maar moet rondrijden en het uit mag zoeken. En ondertussen mag je steeds stoppen om op je kaartje kijken.

Waarschijnlijk heeft Naughty Dog willen bijdragen aan het gevoel van schattenjagen. Dat je het echt zelf mag uitzoeken. Maar elke speler met een beetje game-ervaring in het bloed wil dit niet op deze ouderwetse manier zien. Het haalt de vaart uit de game en voelt eerder als ‘opvulling’, dan als Uncharted game. Terwijl de puzzels tussendoor wel erg tof zijn en zelfs soms geheel vernieuwend.

Gelukkig wordt eigenlijk alles hierna beter. Vanaf hoofdstuk 5 ben je alles vergeten waar je je daarvoor wellicht aan ergerde en vanaf dan heb je écht het gevoel een Uncharted game in handen te hebben. Dan duikt een bekende in de franchise op, heb je net gesprekken over Drake gehad, maar wordt vooral de Uncharted gameplay zoals die hoort te zijn. Een gameplay die een balans aanbiedt tussen gevechten, gave puzzels gecombineerd met Hindoestaanse mythologie én klimmen en klauteren in een waanzinnig decor!

Al blijven de twee dames wat suf. The Lost Legacy moet het vooral hebben van alles erom heen. Ondanks dat er wel verdieping is in de achtergrond van Chloe, kan het waarschijnlijk weinig mensen boeien. Ze is geen Nathan; ze is natuurlijk wel charismatisch en heeft zelfs een zelfde soort gevoel voor humor, maar ze kan niet tippen aan onze favoriet. Maar om van The Lost Legacy te kunnen genieten moet je dat van je afzetten. Het verhaal is flinterdun en de personages (ook de vijand) zijn niet zo verbluffend. Des te knapper is het eigenlijk dat je toch nog op het einde weg wordt geblazen door over de top acties en geweldige scènes!

En een dikke tien uur gameplay is niet mis. De eerste drie Uncharted games duurden niet veel langer. Wat dat betreft had Sony de stand-alone beter als volwaardige game voor 60 euro in de schappen kunnen leggen. Nu heerst er misschien toch nog verwarring over wat het precies is. Terwijl het eigenlijk een volwaardige game is. Zelfs een multiplayer modus en survivor modus zijn van de partij, iets wat niet getest is voor deze review overigens. Maar de meesten spelen Uncharted voor de singleplayer.

Zoek je een nieuw avontuur waarbij je op schattenjacht mag in India en waarbij je zelfs af en toe het gevoel krijgt de hoofdrol te spelen in een film? Dan is The Lost Legacy wat voor jou. Probeer Nathan Drake uit je hoofd te zetten, want zó goed wordt het nooit. Maar wel heeft Uncharted The Lost Legacy alle typische elementen er in gestopt. En de liefde van Naughty Dog is wel zeker voelbaar. Alleen jammer dat dit gevoel iets te laat wordt overgebracht.

Als je The Lost Legacy pre-ordert, ontvang je gratis The Precursor Legacy uit de Jak & Daxter reeks.